Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Φέρνει η κυβέρνηση τον πρώην πρόεδρο της Εσθονίας και τον βάζει σε μία επιτροπή που θα κοιτάξει να μας κάνει -έστω ολίγον- Εσθονία: να μπορεί ο κάθε Ελληνας να έχει έναν μοναδικό αριθμό -σαν τον ΑΦΜ, για παράδειγμα- ώστε να κάνει ηλεκτρονικά τις συναλλαγές του με το κράτος.

Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Mιας και αναφέραμε τον ΑΦΜ, πόσοι και πόσοι Ελληνες δεν έχουν διπλό και τριπλό αριθμό φορολογικού μητρώου; Και… όχι, δεν είναι οπωσδήποτε απατεώνες όσοι έχουν διπλό ΑΦΜ – υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις που τους το έχει επιβάλει η ελληνική γραφειοκρατία. Αν καταφέρουμε λοιπόν να συμφωνήσουμε στο πώς θα προκύπτει αυτός ο μοναδικός αριθμός, θα έχουμε κάνει ως χώρα ένα μικρό βήμα προς το εσθονικό μοντέλο. Αλλά η διαδρομή θα είναι μακρά.

Η ηλεκτρονική αδυναμία μιας χώρας δεν μετριέται μόνον από τις διαδρομές που έχει να κάνει κάποιος σε μία δημόσια υπηρεσία προκειμένου να καταφέρει το ελάχιστο. Μετριέται και σε χαμένα χρόνια – για παράδειγμα, η έλλειψη μηχανοργάνωσης έχει οδηγήσει τον ΕΦΚΑ σε ετεροχρονισμό της απόδοσης των συντάξεων. Ετσι, αυτή τη στιγμή, είναι στον αέρα κάτι λιγότερο από μισό εκατομμύριο άνθρωποι, που έχουν βγει στη σύνταξη, αλλά σύνταξη δεν παίρνουν…

Το ενδιαφέρον είναι ότι -σε αυτή τη φάση, τουλάχιστον- η αντιπολίτευση δείχνει να μην θέλει να ανακατευτεί στην υπόθεση αυτή. Κάτι το οποίο δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό – μιας και θα δώσει την ευκαιρία στους αρμοδίους να λειτουργήσουν μακριά από το γήπεδο της κομματικής αντιπαράθεσης για ένα θέμα που δεν έχει ούτε δεξιά ούτε αριστερή χροιά, αλλά είναι απλώς μία διαχρονική ελληνική αδυναμία.
Προφανώς, θα έλθει η στιγμή που και το ζήτημα αυτό -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- θα μπει στη μέγγενη της κομματικής αντιπαλότητας. Στην Ελλάδα ζούμε, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποφευχθεί. Αλλά, τουλάχιστον, ας γίνει ήρεμα η προετοιμασία – μιας και ακόμα είμαστε πολύ μακριά από το στάδιο της υλοποίησης.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου