Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη που έχει μόλις 40 μέρες που εγκατέλειψε τα κυβερνητικά έδρανα, εμφανίζει μία επιλεκτική μνήμη, σαν να μην κυβερνούσε αυτός τα μισά από τα μνημονιακά χρόνια. Ξάφνου, κάθε αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα χρεώνεται στους κακούς Σαμαροβενιζέλους ή τους προκατόχους τους, ενώ κάθε καλό αποδίδεται στην αριστοτεχνική διακυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;

Φυσικά και όχι. Κάθε απλός παρατηρητής, ακόμα και αναλυτής, αναγνωρίζει πως μία διακυβέρνηση δεν έχει ποτέ μόνο θετικές ή αρνητικές εκφάνσεις. Οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται από τα πυροτεχνήματα, αλλά από το συνολικό έργο που παραδίδουν και, εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Στηρίχτηκε στα προεκλογικά δώρα-πυροτεχνήματα αντιμετωπίζοντας τον ελληνικό λαό ως «λωτοφάγο» με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς στην Κουμουνδούρου να πιστέψει το αποτέλεσμα που έβγαλε η κάλπη.

Ακόμα και σήμερα, παρά την… κάθαρση του νου από τις καλοκαιρινές διακοπές, βλέπουμε στον ΣΥΡΙΖΑ να ασχολούνται με τα γένια των κυβερνητικών ενώ παράλληλα πανηγυρίζουν γιατί, λένε, πως η ΝΔ ακολουθεί πιστά το πρόγραμμα τους. Το ρεπορτάζ από την Κομισιόν, την Τρίτη, ερμηνεύθηκε κατά τέτοιο τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ, ως προτροπή προς την ΝΔ να συνεχίσει την πολιτική του!

Ποια είναι, όμως, η πολιτική αυτή; Ποιο είναι το λεγόμενο αριστερό πρόσημο των μεταρρυθμίσεων για τα οποία υπερηφανεύονται στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως είναι τα capital controls; Μήπως το Υπερταμείο και το ξεπούλημα για 99 χρόνια της Δημόσιας Περιουσίας; Ή μήπως το γκρέμισμα της ΔΕΗ της οποίας μείωσαν το μερίδιο στην αγορά δίχως αντάλλαγμα και την παρέδωσαν με εκατοντάδες εκατομμύρια χρέος. Αν δεν είναι αυτά, τότε ίσως είναι η σύνταξη που για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά δόθηκε Μάιο (λίγα 24ωρα πριν από τις εκλογές), ή τα πλεονάσματα που ήρθαν μέσα από εξοντωτικούς φόρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστώνεται πως ήταν η πρώτη διακυβέρνηση που έφερε εις πέρας ένα Μνημόνιο. Ναι, ίσως ήταν το πιο επώδυνο και το πιο αχρείαστο από τα άλλα δύο, αλλά είναι ένα Μνημόνιο το οποίο έκανε τον κύκλο του και έφερε την Ελλάδα μερικά βήματα πιο κοντά στην οικονομική αυτονομία, αν όχι ανεξαρτησία. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να ξεχάσει, πως ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του έπαιξαν πολλές φορές τις ζωές μας στα ζάρια για να δοκιμάσουν τις ιδεολογικές τους εμμονές.

Από τις αυταπάτες μέχρι τους έντιμους συμβιβασμούς και εν τέλει τα «yes madame Merkel», ο Έλληνας είδε να τον στραγγίζουν στην φορολογία, είδε την ανεργία να μειώνεται αλλά με το 30% των μισθών να είναι στα 300 ευρώ και κατέληξε να τον κοροϊδεύουν μες στα μούτρα του λέγοντάς του πως δεν κατάλαβε τα ευεργετήματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η νέα κυβέρνηση έχει μπροστά της πολλούς κάβους να περάσει. Δεν έχει να ασχοληθεί μόνο με την οικονομία. Αυτή, χάρις στην έλλειψη εμπιστοσύνης των εταίρων προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πάει καλά, αφού έβαλαν δυσθεώρητους στόχους και τα πλεονάσματα που μαζεύτηκαν στα ταμεία ήταν αρκετά. Δεν έχει να ασχοληθεί μόνο με την αλλαγή του κλίματος και το χτίσιμο της εμπιστοσύνης πως η Ελλάδα είναι πλέον μία σταθερή χώρα που μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις.

Η νέα κυβέρνηση οφείλει πρώτα να πείσει τους Έλληνες πως έχει όραμα για το μέλλον και η νέα πραγματικότητα θα είναι καλύτερη για την πλειονότητα των πολιτών. Ο διαχωρισμός σε κοινωνικές ομάδες οι οποίες στρέφονται η μία εναντίον της άλλης, ο ωχαδερφισμός και το μίσος είναι συστατικά που δεν θέλουμε να εμφανιστούν ποτέ ξανά στον δημόσιο διάλογο.

Οφείλει η Νέα Δημοκρατία να κεφαλαιοποιήσει την εμπιστοσύνη που της έδειξε ο ελληνικός λαός, τόσο εθνικές εκλογές όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση, να κοιτάξει μπροστά, να κάνει εμάς να κοιτάξουμε μπροστά και το 2021 να μπορούμε να αισθανόμαστε και πάλι υπερήφανοι ως έθνος.

Η ρητορική της καμμένης γης, των συμβιβασμών και της διχόνοιας έχει παρέλθει. Πρέπει τώρα να το ζήσουμε και στην καθημερινότητά μας, να κοιτάξουμε μπροστά και όχι πίσω και, σε αυτό πρέπει να συμβάλλει και ο ΣΥΡΙΖΑ με μία εποικοδομητική και γόνιμη αντιπολίτευση. Θα το καταφέρει; Αυτό θα το δούμε μετά τις εσωκομματικές ανακατατάξεις του…

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr