Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η αποκαλούμενη «ιδιοκτησία» του προγράμματος από την ελληνική πλευρά δεν έγινε ποτέ πράξη. Οι υπουργοί αμφισβητούν αυτά που έχουν συμφωνήσει με τους δανειστές και επιχειρούν να χτίσουν τη δική τους εικονική πραγματικότητα, είτε εξαγγέλλοντας αυξήσεις στις συντάξεις είτε ακυρώνοντας μετοχοποιήσεις δημοσίων οργανισμών που ήδη τρέχουν μέσω ΤΑΙΠΕΔ.

Η κατάσταση σύγχυσης μεταφέρεται και στην πραγματική οικονομία. Η θεωρία του Τσίπρα ότι επειδή κυβερνά η οικονομία θα ανακάμψει ως πιεσμένο ελατήριο δεν λειτουργεί όταν ο ιδιωτικός τομέας φορτώνεται με νέα βάρη και η κυβέρνηση αδυνατεί να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που μπορούν να βοηθήσουν την επιχειρηματικότητα, όπως είναι οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις.

Οι εκτιμήσεις των διεθνών οίκων προσγειώνουν απότομα την αισιοδοξία του Μαξίμου. Η Citi με ανάλυσή της θεωρεί ότι στην καλύτερη περίπτωση η ανάπτυξη το 2017 θα φτάσει το 0,5% έναντι κυβερνητικού στόχου 2,7%, ενώ η καχεξία στην οικονομία θα συνεχισθεί και το 2018 με πρόβλεψη για 0,9%.

Με άλλα λόγια, οι κίνδυνοι για τη χώρα μεγαλώνουν λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης των επενδυτών στους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο κ. Τσίπρας προχωρεί όμως σε ένα ακόμη λάθος για το δημόσιο χρέος. Συνδέει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης με τη λήψη μέτρων για τη βιωσιμότητα του χρέους. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι θα «εκβιάσει» τους δανειστές για να αποσπάσει καλύτερη λύση, αλλά το μόνο που καταφέρει είναι να μεγαλώνει την αβεβαιότητα για τη χώρα αποτρέποντας επενδυτικές πρωτοβουλίες τουλάχιστον έως ότου κλείσει η αξιολόγηση.

Ποιος επενδυτής θα ρισκάρει τα χρήματά του εάν για παράδειγμα οι δανειστές διαμηνύσουν στον Τσίπρα ότι πιθανή διευθέτηση του χρέους θα γίνει μόνο εφόσον χρειαστεί το 2018, βάσει της συμφωνίας που υπέγραψε ο Τσακαλώτος στη σύνοδο του Eurogroup τον περασμένο Μάιο; Και πώς θα αντιδράσει ο Τσίπρας σε μία τέτοια εξέλιξη; Θα αφήσει ανοιχτή την αξιολόγηση, θα προχωρήσει σε ηρωική έξοδο προκηρύσσοντας εκλογές ή θα τα κάνει όλα Κούγκι ψάχνοντας για πιεστήρια στη Μόσχα;
Αντί λοιπόν να αναλάβει την «ιδιοκτησία» του προγράμματος και να υλοποιεί τις δεσμεύσεις του, ο πρωθυπουργός ανοίγει μέτωπο από το οποίο η χώρα θα βγει σίγουρα χαμένη γιατί δεσμεύεται από την υπογραφή του.

ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

Η προπαγάνδα του Μαξίμου προσπάθησε να υποβαθμίσει το θέμα των αποκαλύψεων για την τηλεφωνική συνομιλία Ολάντ-Πούτιν με θέμα τη δραχμή. Οι γνωστοί κύκλοι του Τσίπρα θέλησαν να εμφανίσουν ότι ο Λαφαζάνης ήταν αυτός που έψαχνε για εκτυπωτικές μηχανές στη Ρωσία. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να αθωώσουν τον Τσίπρα, που λογικά είναι ο μόνος Ελληνας που θα μπορούσε να συνομιλήσει με τον Πούτιν για ένα τέτοιο ευαίσθητο θέμα. Ο κυνισμός ωστόσο με τον οποίο το Μέγαρο Μαξίμου «εκτελεί» πρώην συντρόφους για να απαλλαγεί από «σκιές» ο πρωθυπουργός παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ
Ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε το 2015 κυρίως λόγω των λαϊκών στρωμάτων που πίστεψαν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτε από την εκλογή του Τσίπρα. Τώρα διαπιστώνουν το λάθος τους. Οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι το 2015 σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, που δείχνουν ότι το 35% του πληθυσμού απειλείται ή βρίσκεται σε καθεστώς φτώχειας. «Τι είναι λίγα λεπτά ακριβότερα τα μακαρόνια μπροστά στο μεγαλείο της Αριστεράς;», όπως θα έλεγε και ο Φίλης. Οι οικονομικά ασθενέστεροι βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα από τις αυξήσεις των φόρων και από την αναζωπύρωση της ύφεσης.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου