Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Είναι προφανές ότι για να φύγει από τη θέση η κ. Θάνου ο νόμος έχει αναδρομική ισχύ. Κάτι το οποίο δεν μπορεί να ισχύει για τέτοια θέματα – εν ολίγοις, η κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει την καρδιά της πέτρα και να περιμένει τη λήξη της θητείας της.

Οι ενστάσεις σε αυτό έχουν να κάνουν με την πολιτεία της ανωτάτης δικαστικού – δεν πρέπει να υπάρχει τα τελευταία χρόνια ανάλογη περίπτωση εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων από έναν άνθρωπο που τιμήθηκε όσο λίγοι από σειρά κυβερνήσεων. Ωστόσο, αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μία επιλογή που εξυπηρετούσε προφανείς ανάγκες, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν εδικαιούτο να αλλάξει αναδρομικά τους κανόνες.

Στην πραγματικότητα, η σημερινή κυβέρνηση λειτούργησε με ακριβώς τα ίδια κριτήρια που χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τα μη αρεστά σε αυτήν πρόσωπα. Αν δεν μπορούσε να τους καρατομήσει, όπως για παράδειγμα δεν μπορούσε να εξωπετάξει τον Γιάννη Στουρνάρα, τους έκανε τη ζωή πατίνι, προσδοκώντας ότι κάποια στιγμή θα παρέδιδαν τα όπλα.

Η πρακτική αυτή του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε μεγάλες δυσλειτουργίες στη Δημόσια Διοίκηση – και είναι αυτονόητο ότι δεν θα έπρεπε να συνεχιστεί. Θα έπρεπε επομένως η νέα κυβέρνηση να δώσει το παράδειγμα – και να φτιάξει τους νέους κανόνες για το διάδοχο της κ. Θάνου, όχι για την ίδια.

Τα κόμματα οφείλουν να πολιτεύονται αναγνωρίζοντας ότι είναι περαστικά από την εξουσία – και όχι να τη βλέπουν ως λεία μετά από ένα εκλογικό γιουρούσι. Οσο αντιπαθή κι αν είναι ορισμένα πρόσωπα – λόγω του πρότερου πολιτικού βίου τους – με την καρατόμησή τους δίνεται απλώς το μήνυμα ότι ο φαύλος κύκλος της κομματοκρατίας δεν πρόκειται να ξεριζωθεί ποτέ: οι επόμενοι θα απαλλάσσονται από τους προηγούμενους. Και αυτό είναι εντέλει εναντίον της αξιοκρατίας – όσο κι αν η συγκεκριμένη περίπτωση δεν συγκεντρώνει τέτοια χαρακτηριστικά.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου