Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Θα μπορούσαν να είχαν δίκιο ο Τέρενς Κουίκ και όλοι εκείνοι που όψιμα θυμήθηκαν την ανεξαρτησία της εκτελεστικής από τη δικαστική εξουσία αν δεν ξεχνούσαν κάτι βασικό: Πως η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργός, πρώην επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού και νυν επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού είχε περάσει στην αντίπερα όχθη πολύ πριν από τη συνταξιοδότησή της. Από τότε που ως πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων χαρακτήριζε την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ως «κυβέρνηση απολυταρχικού κράτους», από τότε που έστειλε επιστολή στον Γιούνκερ για να δηλώσει τη στήριξη του ελληνικού λαού στον αγώνα κατά της λιτότητας, ή -κυρίως- από τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να αφήσει ακέφαλες τις ηγεσίες του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όχι όμως και του Αρείου Πάγου, ανοίγοντας έτσι τον (μονο)δρομο για την τοποθέτησή της ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού.

ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ όμως δίκαιοι: Κανείς δεν αμφισβητεί τη νομική επάρκεια της Β. Θάνου, που κατακτήθηκε μετά από 40 χρόνια ως δικαστού και τουλάχιστον 20 εξ αυτών και ως συνδικαλίστριας. Oμως, αυτό το φασαριόζικο προφίλ απέχει παρασάγγας από το αθόρυβο του Δημήτρη Κράνη. Οσοι γνωρίζουν καλά τον νέο υφυπουργό Δικαιοσύνης μιλούν για έναν άριστο δικαστικό λειτουργό που δεν ενεπλάκη σε κόντρες ή παρασκηνιακούς πολέμους που ξεπερνούσαν τη νομική του ιδιότητα και, κυρίως, που δεν κομματικοποιήθηκε. Χαίρει του σεβασμού και της εκτίμησης του δικαστικού σώματος, έχει υψηλή αίσθηση καθήκοντος και απαράμιλλο χιούμορ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ παράδοσης-παραλαβής δεν έκρυψε την ιδιαίτερα καλή σχέση του με τον τέως υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη Καλογήρου, καθώς είχαν συνεργαστεί στενά, αφού, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, εκτός από αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, ήταν και γενικός διευθυντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών. Δεν έκρυψε, επίσης, την έκπληξή του για την πρόταση που του έγινε «ακόμα περιμένω να με φωνάζουν “κύριο πρόεδρο”», όπως είπε χαμογελώντας, για να προσθέσει ότι είναι και Παναθηναϊκός. Το τελευταίο θα φανεί αν του είναι χρήσιμο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα κληθεί να την ιδρώσει τη φανέλα. Με τόσα μέτωπα ανοικτά, το νέο δίδυμο της Δικαιοσύνης θα τρέχει διαρκώς πίσω από μια μπάλα που έχει προ πολλού «βγει εκτός παιχνιδιού».

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ του παγόβουνου βρίσκονται οι καταγγελίες για ύπαρξη Ρασπούτιν που κινούσε νήματα και φακέλους στην υπόθεση Νοβάρτις και προδιέγραφε διώξεις πρώην πρωθυπουργών. Ενα σκοτεινό παρασκήνιο και μια εν εξελίξει δικαστική έρευνα που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς φαίνεται να καταλήγει βρίσκεται ήδη στην έδρα τους. Φυσικά, υπάρχει και το θέμα της επιλογής της νέας ηγεσίας της Δικαιοσύνης, όπου δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε κάτι σχεδόν ειρωνικό:

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΑΝΗΣ είχε βρεθεί μια ανάσα πριν την προεδρία του Αρείου Πάγου, αφού το 2017, όταν αποχώρησε η Βασιλική Θάνου, ήταν εκείνος που είχε συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής. Ωστόσο, το Υπουργικό Συμβούλιο παρέκαμψε την προεπιλογή και επέλεξε τον κ. Βασίλειο Πέππα, ο οποίος κατείχε θέση στη δικαστική επετηρίδα σχετικά χαμηλά, κάτω από τους αντιπροέδρους. Τώρα βρίσκεται εκείνος στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, αφού η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να επιλέξει τα πρόσωπα που θα αντικαταστήσουν τον Β. Πέππα και την Ξένη Δημητρίου. Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη Βουλή είχε προκρίνει τους Ειρήνη Καλού και Χαρ. Βουρλιώτη, αλλά η απελθούσα κυβέρνηση ανέτρεψε την επιλογή αυτή ως προς το πρόσωπο του δεύτερου.

Ο ΠΗΧΥΣ λοιπόν έχει μπει ψηλά. Μετά από μια μακρά περίοδο συγκρούσεων ανάμεσα στον δικαστικό και στον πολιτικό κόσμο της χώρας, με εκατέρωθεν βαρείς χαρακτηρισμούς και ακόμα πιο βαριές καταγγελίες για παρεμβάσεις σε υπό διερεύνηση υποθέσεις, το πλήγμα που έχει υποστεί η Δικαιοσύνη είναι μεγάλο. Πόσο εύκολο θα είναι για τον γιατρό Τσιάρα και τον δικαστή Κράνη να το θεραπεύσουν; Ας ελπίσουμε να βρουν τη χρυσή τομή ενώνοντας τις δυνάμεις και όχι τις ειδικότητές τους, διότι η ιατροδικαστική επεμβαίνει συνήθως όταν έχει επέλθει το μοιραίο.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση