Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Με την απειλή της χρεοκοπίας και της διάλυσης της χώρας να μην είναι πλέον στον δημόσιο διάλογο, ο Έλληνας ψηφοφόρος φαίνεται να ξεπέρασε την πύκνωση του πολιτικού χρόνου της τελευταίας δεκαετίας και κατευθύνει το πολιτικό σύστημα σε μία κανονικότητα. Σε αυτό θα έλεγε κανείς πως είμαστε πρωτοπόροι σε όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάδα γίνεται η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που σχηματίζει ένα κανονιστικό πολιτικό πλαίσιο μετά από χρόνια, την ώρα που στην δυτική Ευρώπη τα παραδοσιακά κόμματα γκρεμίζονται και οι νέοι σχηματισμοί και οι λαϊκιστές βρίσκουν εύφορο έδαφος για να διογκώνουν τα ποσοστά τους. Όπως γράφει το αμερικανικό δίκτυο CNBC, το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών μπορεί να μη σημάνει το ολοκληρωτικό τέλος του λαϊκισμού στην Ελλάδα, αλλά οι αναλυτές του αναφέρουν ότι πλέον έχει γίνει αντιληπτό πως οι λαϊκιστές δεν είναι αξιόπιστοι στη λύση των προβλημάτων, όπως οι ίδιοι υπόσχονται.

Στο ίδιο κλίμα και η Washington Post η οποία κάνει λόγο για ένα πείραμα του λαϊκισμού το οποίο φτάνει στο τέλος του.  «Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που βίωσε την κορύφωση του λαϊκισμού», σημειώνει το άρθρο, ενώ επισημαίνεται ότι «έγινε σαφές πως στους ψηφοφόρους ‘πουλήθηκε’ μία ψευδαίσθηση».

Όχι, με τον Βελόπουλο, την Χρυσή Αυγή και τον Βαρουφάκη να είναι πολύ κοντά στην είσοδό τους στην Βουλή, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, θέλουμε ακόμα δρόμο για να αντιληφθούμε πως δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Έχουμε καλύψει όμως μεγάλη απόσταση.

Την Δευτέρα όπως όλα δείχνουν θα υπάρξει αλλαγή στο Μέγαρο Μαξίμου και τα δύο πρώτα κόμματα θα πλησιάζουν αθροιστικά τα ποσοστά του λεγόμενου δικομματισμού με την διαφορά ότι στην θέση του ΠΑΣΟΚ βρίσκουμε τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει περάσει και αυτός πολλά στάδια μετασχηματισμού.

Οι εκλογές του 2012 ήταν ένα πραγματικό σοκ για όλους. Η διασπορά ψήφου έφτασε σε τέτοια επίπεδα όπως ποτέ άλλοτε με συνέπεια όλοι τότε να νομίζουμε και να λέμε με στόμφο πως η Μεταπολίτευση πέθανε και, αν όχι, τότε πέθαναν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις.

Δεν βλέπαμε, όμως, το μέλλον. Στην ζωή όλα κάνουν κύκλους και θα έφτανε κάποια στιγμή που ο ψηφοφόρος θα έπαυε να είναι οργισμένος. Θα έπαυε να ψηφίζει τιμωρητικά, θα έπαυε να χαβαλεδιάζει και να στέλνει στην Βουλή φαιδρούς τύπους μόνο και μόνο για να ζήσει την εμπειρία. Θα έφτανε κάποια στιγμή που το εκλογικό σώμα θα ωρίμαζε από την αρχή και θα επέλεγε τους δύο βασικούς πόλους διακυβέρνησης.

Για τον ιστορικό του μέλλοντος, η περίοδος 2009-2019 μπορεί να μοιάζει σαν μία μικρή παρένθεση στην ιστορική διαδρομή της χώρας μας, για εμάς όμως δεν ήταν έτσι. Είδαμε σπίτια να διαλύονται, φίλους, συγγενείς, παιδιά και γνωστούς να φεύγουν στο εξωτερικό, οικογένειες να μην έχουν να φάνε, αδέλφια να διχάζονται όσο ποτέ άλλοτε, ενώ η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα έφτασε στο ναδίρ.

Παραδοσιακά μιντιακά συγκροτήματα κατέρρευσαν, επιχειρηματίες εξαφανίστηκαν, άλλοι μπήκαν φυλακή, άλλοι έγιναν σύμβολα της ρεμούλας του παρελθόντος, ενώ όλοι μας ξεκινήσαμε να κρίνουμε και να κριτικάρουμε οτιδήποτε δεν ταίριαζε στην αισθητική μας. Η απολυτότητα έγινε χαρακτηριστικό όλων μας με αποτέλεσμα ο υγιής διάλογος να ταυτιστεί με την αδυναμία.

Σταδιακά και χρόνο με τον χρόνο όλοι μας πρέπει να κοιτάξουμε το παρελθόν μας και να δούμε πώς συμπεριφερθήκαμε την κρίσιμη δεκαετία που πέρασε.

Μακριά από κόμπλεξ αποχώρησης της εξουσίας και διάθεση ρεβανσισμού, όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε πως όσο εύκολα εμείς οδηγήσαμε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού, τόσο δύσκολα πάλι εμείς πετύχαμε να αφήσουμε πίσω τις μαύρες στιγμές. Η αποχή είναι ένα φαινόμενο αυτών των ημερών, ας μην το κληρονομήσουμε και μην το κληροδοτήσουμε!

Ας μας γίνει μάθημα πως στις δύσκολες στιγμές πρέπει να δείχνουμε ωριμότητα, γιατί μπορεί για τον ιστορικό του μέλλοντος οι δεκαετίες να είναι μικρές παράγραφοι, αλλά για εμάς είναι κομμάτι της ζωής μας.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr