Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Οι προθέσεις Τσίπρα έχουν ασφαλώς το ενδιαφέρον τους: με όχημα ένα κόμμα που ξεκίνησε από το 3% για να απογειωθεί με το αντιμνημονιακό κύμα, να σκέφτεται από τώρα τι θα κάνει την επόμενη μέρα της εκλογικής ήττας, που στην πραγματικότητα έχει ήδη συμβεί, λόγω των ευρωεκλογών που μεσολάβησαν.

Μπορεί ο κ. Τσίπρας, αφού θα έχει χάσει τις εκλογές του Ιουλίου, να προχωρήσει στα βήματα που υποσχέθηκε στους ευρωσοσιαλιστές; Ασφαλώς και μπορεί – ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνον για τους οπαδούς του που έχουν ξεμείνει στις εποχές του 3% είναι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για όλους τους υπόλοιπους είναι το κόμμα του κ. Τσίπρα. Τελεία και παύλα.

Με την έννοια αυτή -και με το δεδομένο ότι οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών τον εμφανίζουν να διατηρεί ένα πολύ υψηλό ποσοστό, παρά τη μεγάλη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία- ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει: και την κ. Κουντουρά να βαφτίσει σοσιαλίστρια και τον κ. Παπαχριστόπουλο και όλους τους προερχόμενους από τους ΑΝ.ΕΛ. Κι όχι μόνον αυτούς, αλλά και τους «σκληρούς» της αριστερής του πτέρυγας, οι οποίοι ανατρίχιαζαν κάποτε (μερικοί ακόμα και τώρα) στη θέα των «μεταγραφών» από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Το ερώτημα δεν είναι αν ο κ. Τσίπρας μπορεί, αλλά αν έχει κάτι να κερδίσει από μία τέτοια μετεξέλιξη. Ο άνθρωπος που έφτασε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 35% -μέσα από τις πλατείες με τους αγανακτισμένους, την «περήφανη διαπραγμάτευση» και το αντιμνημονιακό μέτωπο με τον Πάνο Καμμένο- πολύ δύσκολα μπορεί να πείσει ως σοσιαλδημοκράτης και αντίπαλο δέος του κ. Μητσοτάκη, όταν μάλιστα λίγοι είναι εκείνοι οι ψηφοφόροι που θέλουν να πειστούν από τα όσα λέει η σοσιαλδημοκρατία. Εκτός αν εννοεί μία σοσιαλδημοκρατία αλά ΣΥΡΙΖΑ – δηλαδή συνεργαζόμαστε άψογα με τους δανειστές και αμέσως μετά τους καταγγέλλουμε. Τότε όμως πώς θα συνυπάρξει με το SPD, που συνεχίζει να συγκυβερνά με τους ομόσταυλους της Ν.Δ. στη Γερμανία;

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου