Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

20ή θέση στην παγκόσμια κατάταξη προσέλκυσης Αμεσων Ξένων Επενδύσεων (FDI). Το έτος 2015 οι άμεσες ξένες επενδύσεις έφτασαν τα 167 δισ. ευρώ. 1.400 πολυεθνικές έχουν σήμερα που μιλάμε την έδρα τους εκεί. Κατά μέσο όρο, η χώρα προσελκύει 230 νέες ξένες επενδύσεις τον χρόνο που δημιουργούν 10.000 νέες θέσεις εργασίας. Το 10% των εργαζομένων απασχολούνται σε εταιρείες άμεσων ξένων επενδύσεων (FDI). Για κάθε 10 θέσεις που δημιουργούνται απευθείας από τις FDI, δημιουργούνται άλλες 8 θέσεις στην ευρύτερη οικονομία. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη σε τεχνολογία πληροφοριών στον κόσμο, η πέμπτη σε αγροτικά προϊόντα στον κόσμο και η δεύτερη σε ιατρικό υλικό στην Ευρώπη. Πολύ θα θέλαμε η χώρα αυτή να ήταν η χώρα μας, δεν είναι όμως. Η χώρα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι η Ιρλανδία.

Ποιοι παράγοντες κρύβονται πίσω από αυτό το καλό παράδειγμα της Ιρλανδίας; H χαμηλή και σταθερή φορολογία. Σύμφωνα με έρευνα της διαΝΕΟσις οι παράγοντες που έστρωσαν τον δρόμο για την έξοδο από την κρίση ήταν η χαμηλή φορολογία, ο φόρος για όλες τις επιχειρήσεις είναι στο 12,5%, ένας από τους μικρότερους στην Ε.Ε.

Ο εξαγωγικός χαρακτήρας της χώρας. Η Ιρλανδία εξάγει το 80% όσων παράγει, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι παράγει τρόφιμα που θα μπορούσαν να ταΐσουν 36 εκατ. ανθρώπους. Η διασύνδεση της αγοράς εργασίας με τα πανεπιστήμια και την εκπαίδευση. Η ελάχιστη γραφειοκρατία και μηδαμινά εμπόδια στο επιχειρείν. Το 2011 η Παγκόσμια Τράπεζα την κατέταξε πρώτη παγκοσμίως ως προς την «ευκολία του επιχειρείν». Η πολιτική και κοινωνική συναίνεση για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Το ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης οι μισθοί μειώθηκαν σε συμφωνία με τα εργατικά συνδικάτα. Σήμερα η ανεργία έχει επανέλθει σε μονοψήφιο ποσοστό.

Πίσω στον δικό μας σκοταδισμό, τα τέσσερα τελευταία χρόνια βιώσαμε μια πρωτόγνωρη εσωστρέφεια και μια πρωτοφανή κατάρρευση αξιών, απαύγασμα της κυβερνητικής πολιτικής που ασκήθηκε με κεντρικό άξονα πολιτικές επιδομάτων και κρατικοδίαιτες λογικές, απομεινάρια μιας άλλης εποχής που χρεοκόπησε τη χώρα.
Σήμερα όμως η κατάσταση είναι διαφορετική και δείχνει πως κάτι αλλάζει. Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών θα καθορίσει το εάν θα δούμε την Ελλάδα αλλιώς ή εάν θα οδηγηθούμε σε μια νέα λάθος στροφή.

Η χώρα μας έχει ανάγκη από ταχύτατο μετασχηματισμό και η οικονομία μας από μια περίοδο παραγωγικού ανασχηματισμού, εξωστρέφειας και υγιούς ανταγωνισμού. Οταν όλος ο κόσμος αλλάζει εμείς δεν επιτρέπεται να μένουμε θεατές. Η διεθνής συγκυρία απαιτεί μια διαφορετική για τη χώρα προσέγγιση με περισσότερα ανταγωνιστικά και διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα, με περισσότερες διατηρήσιμες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και με περισσότερη υιοθέτηση και εφαρμογή μεθόδων με έμφαση στην καινοτομία.

Αυτά πρέπει να είναι τα βασικά συστατικά στοιχεία του νέου παραγωγικού μοντέλου το οποίο οφείλει να εμφορείται και με στοιχεία που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν στην πράξη όπως αυτά του παραδείγματος της Ιρλανδίας. Μόνο έτσι η Ελλάδα θα καταφέρει να φύγει προς τα μπροστά. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει πρώτα και πριν απ’ όλα ο Ιούλιος να είναι μήνας ισχυρής πολιτικής αλλαγής και το τιμόνι της χώρας πρέπει να αναλάβει μια πολιτική δύναμη η οποία στον κορμό του προγράμματός της και στη βάση της ιδεολογίας της πιστεύει σε όλα τα παραπάνω.

Η νέα αυτή πολιτική δύναμη θα πρέπει να συνοδεύεται και από άτομα και πρόσωπο που εμφορούνται από αυτές τις αξίες και θα μπορέσουν από τις κατάλληλες θέσεις να συμβάλουν στην απαιτούμενη ώθηση προς τα εμπρός. Ατομα με στόχους και όραμα για τη χώρα. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε από Ελλάδα της κατανάλωσης να γίνουμε Ελλάδα της δημιουργίας και να δούμε επιτέλους την Ελλάδα μας αλλιώς.

Γιατί, τελικά, όπως είχε πει και ο Ανρί Μπεργκσόν, «δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να αισθάνεται κανείς δημιουργός. Ο θρίαμβος της ζωής εκφράζεται μέσω της δημιουργίας».

Από την έντυπη έκδοση