Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ομως τόπο δεν είδαν να πιάνουν. Αντίθετα, πιάνουν όλο και περισσότερο τόπο και εγκαθίστανται τα «ξένα κοράκια», τα οποία ξόρκιζε ο Αλέξης Τσίπρας ως αντιπολίτευση, ορμώντας στις τράπεζες και στην περιουσία του Δημοσίου. Με τις ευλογίες του, φυσικά.

Κατανοητή, εν μέρει, και η κολακεία των βουλευτών προς τον πρωθυπουργό εν όψει του επικείμενου απελπισμένου ανασχηματισμού. Ολοι θα ήθελαν να τους φωνάζουν «κύριε υπουργέ», με τροχαίους να ανοίγουν τον δρόμο, παρατρεχάμενους να τους κουβαλούν την τσάντα και κομματικούς παράγοντες να τους υποβάλλουν τα αγωνιστικά σέβη τους. Πάντα υπήρχαν όρια. Τώρα χάθηκαν μαζί με το πλεονέκτημα.

Κανείς πολίτης όμως δεν είναι πρόθυμος να υποστεί άλλες θυσίες, όπως ανερυθρίαστα διαβεβαίωναν τον πρωθυπουργό οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές, λιβανίζοντας την άθλια διακυβέρνηση, που τόσο πρόθυμα στηρίζουν. Γνωρίζουν ότι αν γίνουν εκλογές, θα εξαφανιστούν.

Κανείς πολίτης δεν αντέχει άλλους φόρους. Η καθημερινότητα έγινε βάρος ασήκωτο: Αμεσοι φόροι -επιτηδεύματος, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας- έμμεσοι, που ανεβάζουν 40% το κόστος στα απαραίτητα. Απορροφώντας τα 3/4, του όποιου εισοδήματός του, αυτό ζωή δεν λέγεται.

Υπάρχουν όρια στην υπερφορολόγηση που εφαρμόζει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου για να μένει στην εξουσία, παραμένοντας αρεστή στους ξένους. Οχι όμως και στους Ελληνες, που βλέπουν την πρώτη τους κατοικία να βγαίνει στον πλειστηριασμό, άσχετα από τις κυβερνητικές ψεύτικες υποσχέσεις.

Κανείς πολίτης δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει δύο εκατομμύρια ευρώ, όσο στοιχίζουν οι πάσης φύσεως σύμβουλοι, που περιφέρονται σοβαροφανώς ατημέλητοι, για να φαίνονται παιδιά του λαού.

Μισθοί και συντάξεις πετσοκόβονται από μήνα σε μήνα, αλλά οι αριστεροί και λαϊκοδέξιοι, που πέρασαν καταχαρούμενοι την πόρτα του Μαξίμου, για να τραγουδήσουν όλοι αντάμα τα αντάρτικα, δεν ψήφισαν μείωση στις δικές τους αποδοχές. Ούτε καν στην αποζημίωση που εισπράτττουν από τις επιτροπές. Λες και δεν είναι αναπόσπαστες από το κοινοβουλευτικό έργο -για το οποίο αμείβονται- και πρέπει να πληρώνονται έξτρα.

Σήμερα, κανείς πολίτης δεν παραδέχεται ότι ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Πρωτίστως, οι αριστεροί που πίστεψαν στην ελπίδα με την οποία συνομιλούσε αποκλειστικά ο Τσίπρας, αλλά κι αυτή έχασε τον δρόμο της. Ισως επειδή πλέον αντιλαμβάνονται ότι εκείνοι που τους υπόσχονταν καλύτερη ζωή, εννοούσαν μόνον τη… δική τους!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου