Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Το 2015 η χώρα επέστρεψε στην ύφεση, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν συρρικνώθηκε περαιτέρω το 2016, ενώ στη διετία 2017-2018 καταγράφηκαν ρηχοί ρυθμοί ανάπτυξης, που σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις του πρωθυπουργού για εκτίναξη της οικονομίας, όπως ακριβώς συμβαίνει με το συμπιεσμένο ελατήριο που απελευθερώνεται από βάρη. Το ίδιο συμβαίνει και στο πρώτο τρίμηνο του 2019, όπου η εκτίμηση της Στατιστικής Αρχής για ανάπτυξη μόλις 1,3% έναντι στόχου Προϋπολογισμού 2,3% δείχνει ότι το πρόβλημα της στασιμότητας έχει πάρει διαρθρωτικά χαρακτηριστικά.

Οι εξαγωγές που αυξάνονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου παρουσιάζουν σημάδια κόπωσης, καθώς η αύξησή τους περιορίζεται στο 4%, ενώ η εκτίναξη των εισαγωγών κατά 9,5% επαναφέρει στην επικαιρότητα το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Η εξήγηση είναι απλή. Η οικονομία δεν μπορεί να τρέξει γιατί πολύ απλά κουβαλά τη ζημιά του τρίτου Μνημονίου που προκάλεσε ο κ. Τσίπρας. Ολες οι χώρες της ευρωζώνης πέτυχαν αναπτυξιακά άλματα από το 2015 καλύπτοντας το χαμένο έδαφος της κρίσης, σε αντίθεση με την Ελλάδα που οπισθοδρόμησε.

Χρειαζόμαστε πλέον μία αναπτυξιακή επανεκκίνηση και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο μετά από αλλαγή οικονομικής πολιτικής στις 7 Ιουλίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε μια πολιτική στα μέτρα των δανειστών και σε βάρος της πραγματικής οικονομίας.

Κανείς δεν έχει καταλάβει τον παραλογισμό της περιόδου 2016-2019 με τα θηριώδη υπερπλεονάσματα που λειτουργούσαν σε βάρος της ανάπτυξης και των επενδύσεων. Για παράδειγμα, το 2016 το υπουργείο Οικονομικών εμφάνισε πλεόνασμα άνω του 4% (έναντι στόχου μόλις 0,75% του ΑΕΠ), όταν η οικονομία είχε συρρικνωθεί κατά 0,2%. Αυτό ισοδυναμεί με αφαίμαξη εισοδημάτων και πόρων για επενδύσεις.
Συνολικά τα υπερπλεονάσματα επί Τσίπρα ξεπέρασαν τα 13 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μόλις τα 2 δισ. επιστράφηκαν μέσω επιδομάτων. Το αστείο είναι ότι το Δημόσιο χρέος αυξήθηκε, καθώς προστέθηκαν τα δάνεια του τρίτου Μνημονίου.

Για να λειτουργήσει η θεωρία του ελατηρίου κατ’ αρχάς πρέπει να φύγουν τα πολιτικά και οικονομικά βαρίδια που κρατούν τη χώρα καθηλωμένη στη στασιμότητα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ταχθεί υπέρ της μείωσης των φόρων για την προσέλκυση επενδύσεων, αλλά και της αποκλιμάκωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2,5% του ΑΕΠ. Θέλει να ακολουθήσει μία διαφορετική πολιτική από αυτή του κ. Τσίπρα. Αντί να αυξήσει τους φόρους για να πετυχαίνει πλεονάσματα σε βάρος της ζήτησης, σκοπεύει τη μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων ώστε τα πλεονάσματα να προκύψουν από τη μεγέθυνση της οικονομίας.

Γιατί η θεωρία του ελατηρίου ισχύει εφόσον η χώρα απαλλαγεί από τα βάρη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τις αβαρίες…

Εμφύλιος στο ΚΙΝΑΛ μέχρι τέλους

Η κρίση που έχει ξεσπάσει στο Κίνημα Αλλαγής μετά τη ρήξη της προέδρου κυρίας Φώφης Γεννηματά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα έχει ακόμη πολλά επεισόδια μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Αρκετά στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. εμφανίζονται αποστασιοποιημένα από την απόφαση της κ. Γεννηματά, ενώ το συγκρουσιακό κλίμα που επικρατεί στις τάξεις τους κόμματος φορτίζει αρνητικά και τη διάθεση των ψηφοφόρων. Συνολικά η αποτίμηση θα γίνει στις κάλπες, αλλά η κίνηση της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ. είναι υψηλού ρίσκου γιατί μπορεί να έχει αμφίπλευρες απώλειες. Η Ν.Δ. μπαίνει στις κάλπες με υψηλή συσπείρωση, ο ΣΥΡΙΖΑ φορτωμένος με ηττοπάθεια και το ΚΙΝ.ΑΛ. εν μέσω αναταράξεων. Δεν αποκλείεται το βράδυ της 7ης Ιουλίου να δούμε και άλλες εκπλήξεις στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου