Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Παρακολουθώντας τις κραυγές αγωνίας των πολιτών λίγο πριν καούν ζωντανοί, την έκκληση του Ηλία Ψινάκη δια του αστυνομικού του να έρθει πυροσβεστικό όχημα επειδή καιγόταν το γκαζόν του σπιτιού του, και την ανοργανωσιά των κρατικών δομών, έρχεσαι και συνειδητοποιείς πως δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα. Ένα κράτος που υφίσταται κατά τύχη και που επιβιώνει εδώ και δύο αιώνες επειδή κατά περιόδους η ατομική πρωτοβουλία ισοσκελίζει την κρατική ανυπαρξία. Ναι, είναι πραγματικά θλιβερό να αντιλαμβάνεσαι πως η Ελλάδα δεν είναι κράτος, αλλά ιδέα.

Από την άλλη, όχι πολλούς μήνες πίσω, η πρωτεύουσα χτυπήθηκε με μία πλημμύρα. Κι όμως, παρασύρθηκαν άνθρωποι, οχήματα ακόμα και σπίτια λόγω μίας πραγματικά δυνατής μπόρας, και θρηνήσαμε θύματα. Και εκεί ο κρατικός μηχανισμός, κατώτερος των περιστάσεων. Και εκεί η Πολιτεία είδε τα γεγονότα να την προσπερνούν και τους πολίτες της να πεθαίνουν όχι από πόλεμο, όχι από λιμό ή λοιμό, αλλά από πλημμύρα δίπλα από το Κέντρο της πρωτεύουσας.

“Της πουτάνας, εδώ, έχει χαθεί η μπάλα” έλεγαν από τις αρχές οι αρμόδιοι μεταξύ τους για την φωτιά στο Μάτι. Η παραπάνω φράση συμπυκνώνει δυστυχώς την ελληνική πραγματικότητα. Κανένα σχέδιο, καμμία μέριμνα, καμμία πρόληψη και τραγική διαχείριση κρίσεων, την ώρα που οι πόροι για όλα τα παραπάνω είναι ανύπαρκτοι. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε και την κυβέρνηση που έστησε επικοινωνιακό σόου.

Βλέποντας τα ντοκουμέντα του ΣΚΑΪ αλλά και τις αποκαλύψεις του Ελεύθερου Τύπου το προηγούμενο διάστημα που αποδεικνύουν πως οι κυβερνώντες γνώριζαν πως υπάρχουν νεκροί και αυτοί παρ όλα αυτά βγήκαν σε πανελλήνια μετάδοση να μας κοροϊδέψουν στα μούτρα μας αποκρύπτοντας την αλήθεια, σε πιάνει οργή. Οργή γιατί βλέπεις πως για όσους κάθονται στις καρέκλες της εξουσίας η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την αξία που έχει για όλους εμάς.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αστειεύτηκε πρόσφατα σε εκδήλωση στήριξης της Ρένας Δούρου πως για όλα φταίει αυτή, σατιρίζοντας την κριτική που ασκήθηκε στην περιφερειάρχη για το γεγονός πως η ίδια απέτυχε να διαχειριστεί αυτές της κρίσεις με αποτέλεσμα τόσοι συμπολίτες μας να χάσουν την ζωή της. Αλλά τι να λέμε τώρα, όταν η ίδια αντιμετώπισε τις τραγωδίες ως “στραβή”; Όταν η ίδια μπορεί και κάθεται στην θέση της και έχει τα κότσια να ξαναζητήσει την ψήφο των πολιτών μετά από αυτά που συνέβησαν, αντιλαμβάνεσαι πως τα οφίτσια είναι πάνω από όλα.

Μην ψάχνουμε, όμως, εξιλαστήρια θύματα. Μην τα ρίχνουμε, όμως, όλα σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν διαφέρουν από την ευρύτερη πραγματικότητα στην Ελλάδα. Άνθρωποι ανίκανοι σε θέσεις εξουσίας, διαχειρίζονται ζητήματα πολύ μεγαλύτερα από το μπόι τους και χτίζουν βιογραφικά βαμμένα με το αίμα των Ελλήνων.

“Της πουτάνας, εδώ, έχει χαθεί η μπάλα”. Αυτή είναι η Ελλάδα μας…

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr