Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Και οι τρεις (Opinion, Metron Analysis και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), με επιμέρους διαφοροποιήσεις, δείχνουν την ΙΔΙΑ εικόνα: μεγάλη διαφορά Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ (διψήφια για τις δύο μετρήσεις), συντριπτική παράσταση νίκης και αδιαμφισβήτητο προβάδισμα του Κ. Μητσοτάκη έναντι του Α. Τσίπρα. Με δύο λόγια, έξι εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές έχει διαμορφωθεί μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Η οποία, όσο περισσότερο «εμπεδώνεται» από το εκλογικό σώμα, τόσο περισσότερο θα ενισχύει τις υπάρχουσες τάσεις. Αυτό υποστηρίζουν οι ειδικοί επιστήμονες. Αλλά το ίδιο λένε και η κοινή λογική αλλά και η εμπειρία.

ΤΟ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ ερώτημα που γεννάται είναι απλό: «Πού πάτε, κύριε Τσίπρα;». Και επειδή οι απαντήσεις δεν είναι και πολλές, γεννάται και ένα δεύτερο ερώτημα: «Είστε εντελώς αυτοκαταστροφικός, κύριε πρωθυπουργέ;». Επιμένοντας στις εκλογές τον Οκτώβριο, μ’ αυτή την παγιωμένη πραγματικότητα, είναι σαν να κάνει πολιτικό χαρακίρι. Οχι μόνο στο κόμμα του, αλλά στον εαυτό του. Λίγοι μπορούν να φανταστούν τον άλλοτε «χαρισματικό» και «κραταιό» Α. Τσίπρα μετά από μια μεγάλη ήττα τον Μάιο και μια ακόμα μεγαλύτερη στα όρια της συντριβής. Οι δυο εικόνες δεν θα μπορούν να έχουν την παραμικρή σχέση. Η εικόνα του Οκτωβρίου, μάλιστα, δεν θα έχει σχέση ούτε καν με τη σημερινή «τσαλακωμένη» εικόνα του πρωθυπουργού. Μια εικόνα που την προδίδουν η αμήχανη και αμυντική γλώσσα του σώματος και τα εντυπωσιακά γλωσσικά και νοηματικά «ατυχήματα». Πόσω μάλλον με την «αγέρωχη» εικόνα του 2015, τότε που ο νεαρός «ηγέτης της Αριστεράς» κάλπαζε προς την εξουσία πάνω σε άσπρο άλογο.

ΕΥΛΟΓΩΣ προκύπτει και το τρίτο και κρίσιμο ερώτημα: «Είναι έξυπνος τελικά ο Α. Τσίπρας;». Πολλοί έχουν πέσει στην παγίδα του «δαιμόνιου» και «σατανικού» πολιτικού ο οποίος έχει πάντα κρυμμένους άσους στο μανίκι. Για μια περίοδο, μάλιστα, οι «ταχυδακτυλουργικές» ικανότητες και η «πολιτική ευφυΐα» του Α. Τσίπρα, με τη χορηγία των περισσότερων ΜΜΕ, απέκτησαν σχεδόν μυθικές διαστάσεις. Σε τέτοιο σημείο ώστε μέχρι και πρόσφατα, όταν είχε ήδη εμπεδωθεί η εικόνα μιας κυβέρνησης σε αποδρομή, αρκετοί απ’ αυτούς που τον αποδοκιμάζουν -μάλλον φοβισμένοι- να λένε «δεν μπορεί, κάτι θα κάνει»…

ΠΛΕΟΝ είναι φανερό ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Τίποτα δεν του «βγαίνει» κι όλα του «στραβώνουν». Ενας έξυπνος πολιτικός, αφού αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα, θα έκανε stop loss. Θα έθετε στόχο να σταματήσει να χάνει και να μην εξαντλήσει το όποιο πολιτικό κεφάλαιο του έχει απομείνει. Εν προκειμένω θα πήγαινε σε εκλογές περί τον Μάιο ελπίζοντας στην… καλύτερη δυνατή… ήττα. Ο Α. Τσίπρας φαίνεται ότι οδηγείται συνειδητά σε εκλογές τον Οκτώβριο. Σε μια κάλπη-λαιμητόμο και για τον ίδιο. Κι αυτή δεν είναι καθόλου έξυπνη επιλογή. Αλλά, κι αν αρνείται ή αδυνατεί να αντιληφθεί αυτό που «φωνάζουν» η κοινωνία και η πραγματικότητα, δεν είναι δείγμα έξυπνου ανδρός.

ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ματιά στην πορεία και στις επιλογές του Α. Τσίπρα, χωρίς τη συναισθηματική φόρτιση της ταραγμένης και τρομακτικής περιόδου του 2014-2015, δείχνει ότι ο Α. Τσίπρας δεν διαθέτει πολιτική ευφυΐα. Το αντίθετο. Βιάστηκε τον Ιανουάριο του 2015 να ρίξει τον Α. Σαμαρά, αντί να περιμένει 6-7 μήνες να κερδίσει τις εκλογές που ουσιαστικά είχε προκηρύξει ο τότε πρωθυπουργός. Θα είχε ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, θα υπήρχε το «πάμφθηνο» «μέιλ Χαρδούβελη», θα υπήρχε πιστοληπτική γραμμή στήριξης, κι έτσι ΔΕΝ θα χρειαζόταν ό,τι ακολούθησε, με σημαντικότερο απ’ όλα το τρίτο, ολέθριο μνημόνιο. Ετσι, θα απέφευγε το καταστροφικό -και για τον ίδιο- πρώτο εξάμηνο του 2015. Δεν θα αναγκαζόταν να… αυταπατηθεί. Ούτε να κάνει την κωλοτούμπα, η οποία τον καθιέρωσε στο παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα. Και σίγουρα, αν ήταν έξυπνος, δεν θα έκανε αυτό το δημοψήφισμα-παρωδία, που τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα, πρώτα απ’ όλους στα μάτια εκείνων που τον πίστεψαν περισσότερο. Στα 4 χρόνια που ακολούθησαν υπήρξαν και πολλές άλλες κρίσιμες «στιγμές» που επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση. Ο Α. Τσίπρας όχι μόνο δεν έχει τη στόφα του ηγέτη, αλλά δεν έχει και μέση πολιτική ευφυΐα. Αυτό που έχει -γιατί έχει κάτι- είναι αδίστακτος τακτικισμός και έφεση στον πολιτικό τζόγο. Αλλά, για να είναι καλός κανείς σ’ αυτά, δεν χρειάζεται εξυπνάδα. Χρειάζεται απλώς πονηριά και θητεία στο «πανεπιστήμιο των καταλήψεων».

Τα «παλικάρια της φακής»

Πού είναι τα… «Κούγκια»; Πού είναι τα… «καραβάνια» που προχωράνε κι ας ουρλιάζουν τα «σκυλιά»; Πού είναι τα «μεγαλεία» της εποχής που έρχονταν οι «Ζορό» να «ξηλώσουν» το «σάπιο πολιτικό σύστημα»; Πού είναι οι «λεβέντες» που απειλούσαν θεούς και δαίμονες και πουλούσαν «αβέρτα μαγκιά» σε κάθε ευκαιρία; Τους «μάγκες», ίσως, τους «πάτησε το τρένο». Το πιο σίγουρο όμως είναι ότι δεν υπήρξαν ποτέ πραγματικοί μάγκες. Πολιτικά ανθρωπάκια από τα αζήτητα ήταν, που εκμεταλλευτήκαν την ανεπανάληπτη φάρσα της Ιστορίας και για 4 χρόνια έγιναν «κάποιοι». Οι άλλοτε «λεβέντες» Π. Πολάκης και Π. Καμμένος, για πολλοστή φορά, κρύφτηκαν πίσω από το κατά τ’ άλλα «κατάπτυστο» άρθρο 86 του Συντάγματος προκειμένου να μην αρθεί η ασυλία τους. Μαζί με την τεράστια πολιτική υποκρισία τους αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η μεγάλη δειλία που έχουν μέσα τους. Ουδείς αξιοπρεπής και πραγματικά γενναίος άνθρωπος θα καταδεχόταν να κρυφτεί πίσω από έναν κάκιστο νόμο, τον οποίο μάλιστα έχει καταγγείλει ως αιτία του κακού για την ατιμωρησία των πολιτικών! Αλλά, προφανώς, όπως αποδείχθηκε «πολιτική μούφα» η ΠΦΑ («Πρώτη Φορά Αριστερά») και η συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ., έτσι αποδεικνύεται ότι και κάποιοι άνθρωποι σαν τον Π. Πολάκη και τον Π. Καμμένο ποτέ δεν ήταν μάγκες αλλά «παλικάρια της φακής».

Πυρετός στο Μαξίμου για τα γιούχα

Συσκέψεις επί συσκέψεων γίνονται στο Μ. Μαξίμου προκειμένου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των αποδοκιμασιών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Παρότι η δημόσια ρητορική της κυβέρνησης δεν έχει αλλάξει και συνεχίζει να γίνεται λόγος περί «οργανωμένων ακροδεξιών», σύμφωνα με πληροφορίες στις «κλειστές» συζητήσεις αναγνωρίζεται ότι, πέραν των όποιων ακροδεξιών, στις αποδοκιμασίες συμμετέχουν και πολίτες οι οποίοι απλώς διαφωνούν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Το φαινόμενο των αποδοκιμασιών, που τείνει να γίνει επιδημικό, ανησυχεί πολύ το κυβερνητικό επιτελείο. Αφενός γιατί ο κυβερνητικός σχεδιασμός προβλέπει ο Α. Τσίπρας να το «πάρει πάνω του» στη Μακεδονία και αφετέρου γιατί φαντάζονται τι μέλλει γενέσθαι εν όψει των βουλευτικών εκλογών. Πάντως, το ενδεχόμενο να αποδοκιμάζεται ο πρωθυπουργός σε προεκλογική περίοδο στοιχειώνει τα όνειρα του Μ. Μαξίμου, καθώς έχει γίνει αντιληπτό πως δεν επαρκεί η αστυνομική προστασία, όσο μεγάλη κι αν είναι…

Απορίες

1. Δηλαδή, κατά Μαρινάκη, ο κ. Παππάς ενεργούσε εκ μέρους του κ. Τσίπρα όταν ζητούσε να δοθούν τα 26 εκατ. στον Καλογρίτσα;

2. Αληθεύει αυτό που κυκλοφορεί στην πιάτσα, ότι ο Μαρινάκης έχει και ντοκουμέντα;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου