Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο στρατηγός Τσακαλώτος, αυτός που έχει επωμισθεί την ευθύνη για τα προαπαιτούμενα -μήπως και ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση- δήλωσε πως «όσο είναι αυτός επικεφαλής στο υπουργείο Οικονομικών δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν οι ΔΕΚΟ». Δηλαδή, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, Κτιριακές Υποδομές, ΕΛΒΟ και Αττικό Μέτρο, που όμως… ο ίδιος εισηγήθηκε να περιέλθουν στο Υπερ-Ταμείο, του οποίου σημειωτέον ο πρόεδρος είναι ξένος. Ο,τι δεν δέχθηκε ο Σαμαράς τα δέχονται ασμένως οι υπερεπαναστάτες της Αριστεράς!

Κι επειδή γλώσσα λανθάνουσα την αλήθειαν λέγει: «Η ελληνική περιουσία υποθηκεύτηκε για 99 χρόνια. Η Εταιρεία έχει στόχο την αποκρατικοποίηση». Πράγματι, αυτός είναι ο στόχος, παρά τη διόρθωση που έσπευσε να κάνει: «Δεν έχει στόχο την αποκρατικοποίση, αλλά την αξιοποίηση και απομείωση του δημόσιου χρέους».

Τα “βαφτίσια” της λέξης αποκρατικοποίηση σε αξιοποίηση ή απομείωση δεν ρίχνουν πια στάχτη στα μάτια κανενός. Αποκρατικοποίηση κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, η ορκισμένη εναντίον των απικρατικοποιήσεων. Κι αν Ανδρέας είπε «Τσοβόλα δώστα όλα», ο Αλέξης δίνει στους θεσμούς και το τελευταίο φύλλο συκής του ΣΥΡΙΖΑ, αν έμεινε.

Στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη ο Χρ. Σπίρτζης, εμφανιζόμενος γραφικότερος του στρατηγού. Μιλώντας για την πώληση των κρατικών υποδομών είπε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ιδιώτης να αγοράσει εταιρεία που έχει 800 εκατ. ευρώ δάνεια… εκτός αν κατέβει ο Ιησούς Χριστός να την αγοράσει». Αποδεικνύεται πιστός Χριστιανός. Ελπίζει σε ένα θαύμα για να μην πουληθούν οι ΔΕΚΟ που – με βαθύ πόνο, αν όχι κλαίγοντας – ψήφισε να πάνε στο Υπερ-Ταμείο, το οποίο θα τις πουλήσει για να εξοφληθούν τα δάνεια…

Ομως, η πολιτική αμφιθυμία κυρίευσε και τον υπουργό Ενέργειας Π. Σκουρλέτη: «Μπορεί», είπε, «οι έξι κρατικές ΔΕΚΟ να μεταφέρονται στο Υπερ-Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα ιδιωτικοποιηθούν κιόλας»! Φαίνεται ότι κατά την άποψή του μεταφέρονται στο Υπερ-Ταμείο… για να πάρουν τον αέρα τους.

Αναρωτιέμαι αν οι πολίτες αντιλαμβάνονται την κυβερνητική ιλαροτραγωδία. Γιατί αυτό που συμβαίνει δεν έχει προηγούμενο από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Κυβέρνηση να φέρνει προς ψήφιση νομοσχέδια με τα οποία δεν συμφωνεί, να κλαίει που τα εισηγείται, να θρηνεί που τα ψηφίζει, να ζητά συγγνώμη από εκείνους που εξαπάτησε, συνεχίζοντας να… εξαπατά και εντέλει να επικαλείται τον Χριστό να δώσει… επίγεια λύση.
Πού μπλέξαμε…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου