Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Και επειδή στην ουσία δεν υπάρχει ανεξάρτητο κράτος, τη χρονοκαθυστέρηση την προκαλούν οι κυβερνήσεις. Υπάρχουν, μάλιστα, δύο τύποι γραφειοκρατίας: η πραγματική λόγω του μπαχαλοποιημένου δημόσιου τομέα και η «εικονική» την οποία επικαλούνται οι κυβερνήσεις όταν δεν θέλουν να προχωρήσουν κάποια πράγματα.

ΤΟ μετρό άρχισε να συζητιέται στην Ελλάδα γύρω στη δεκαετία του ’50 και τελικά κατορθώσαμε να το φτιάξουμε στο 2000! Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για την Αττική Οδό, που είχε ξεκινήσει ως «Σταυρού – Ελευσίνας» και ολοκληρώθηκε με καμιά τριανταριά χρόνια καθυστέρηση. Οπως και το αεροδρόμιο των Σπάτων, που κι αυτό έγινε ύστερα από τριάντα χρόνια σχεδιασμού και διαβουλεύσεων. Και αυτά τα τρία έργα ολοκληρώθηκαν λόγω Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλιώς ακόμα και τώρα μπορεί να είχαμε ως κύριο αερολιμένα το Ελληνικό.

ΜΙΑΣ και φτάσαμε στο Ελληνικό, αξίζει να θυμηθούμε ότι από το 2001 όταν και έκλεισε παρουσιάστηκαν διάφορα σχέδια αξιοποίησης. Τελικά, το 2014 έγινε επιτέλους ο διαγωνισμός και από τότε εδώ και πέντε χρόνια το πρότζεκτ το μπλοκάρει η ιδεοληψία της κυβέρνησης. Φτάσαμε λοιπόν… αισίως στα 18 χρόνια μη εκμετάλλευσης του μεγαλύτερου φιλέτου της χώρας.

ΚΑΙ συνεχίζουμε σαν να μην έχουμε πάρει χαμπάρι ή σαν να μη θέλουμε να πάρουμε χαμπάρι τι συμβαίνει. Εδώ και έξι επτά χρόνια γίνονται σχέδια επί σχεδίων για την αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων, αλλά ακόμα τίποτα. Εδώ και σαράντα χρόνια «εξαφανίζονται» τα ράντζα από τα νοσοκομεία και όλο εκεί είναι, και στις εποχές της ευμάρειας και στη μνημονιακή εποχή. Ολο και ψηφίζονται νόμοι για ίδρυση επιχειρήσεων σε μια ημέρα και πάλι χρειάζονται μήνες ταλαιπωρίας και… λαδώματος για να ξεκινήσει ένας άνθρωπος τη δουλειά του. Κανένας πολίτης δεν πρόκειται να τελειώσει οποιαδήποτε συναλλαγή του με το Δημόσιο σε μία και μόνο επίσκεψη σε οποιαδήποτε υπηρεσία, πάντα θα λείπει κάποιο χαρτί το οποίο θα πρέπει να πάρει από κάποια άλλη δημόσια υπηρεσία.

ΤΑ ίδια και στη Δικαιοσύνη. Μια απλή μήνυση μπορεί και να χρειαστεί έως και πέντε έξι χρόνια για να τελεσιδικήσει. Το ΣτΕ βγάζει αποφάσεις για σοβαρά οικονομικά θέματα ύστερα από πέντε και δέκα χρόνια. Η δίκη της Χρυσής Αυγής μαζί με εφετείο και Αρειο Πάγο θα ολοκληρωθεί γύρω στο 2030!

Η χώρα κινείται βάσει της νοοτροπίας «αν μπορώ να κάνω κάτι μετά από χρόνια, δεν υπάρχει λόγος να το κάνω σήμερα». Και έτσι τίποτα δεν προχωράει. Ποτέ. Παράλληλα, όλοι γκρινιάζουμε αλλά από την άλλη «βολευόμαστε» σε αυτή την… ακινησία. Και έτσι… χρονοκαθυστέρηση στη χρονοκαθυστέρηση έχουμε μείνει 100 χρόνια πίσω από τις χώρες στις οποίες υπάρχει… κανονικότητα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου