Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Πρόκειται για ένα ακόμη ρεσιτάλ υποκρισίας από τον πρωθυπουργό για τρεις κυρίως λόγους:

Πρώτον, η κυβέρνηση Τσίπρα ευθύνεται για την αποχώρηση των ελληνικών τραπεζών όχι μόνο από τα Σκόπια αλλά και συνολικά από τα Βαλκάνια. Με το δημοψήφισμα του 2015 και την κατάρρευση του πιστωτικού συστήματος της Ελλάδας, οι τράπεζες υποχρεώθηκαν στο πλαίσιο της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης να δεσμευθούν για την αποψίλωση του βαλκανικού τους δικτύου, που είχε χτισθεί με μεγάλο κόπο τις προηγούμενες δεκαετίες. Οι ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές επέβαλαν την πώληση των τραπεζών στα Βαλκάνια θεωρώντας ότι από τη στιγμή που έλαβαν κρατική βοήθεια δεν μπορούν να διατηρούν καταστήματα σε άλλες χώρες. Στο πλαίσιο αυτό ήδη οι περισσότερες συστημικές τράπεζες πούλησαν τις θυγατρικές τους στα Σκόπια. Επομένως ο βασικός μοχλός ενίσχυσης των διμερών οικονομικών σχέσεων που ήταν ο έλεγχος του πιστωτικού συστήματος απενεργοποιήθηκε ως μία παράπλευρη απώλεια της «περήφανης διαπραγμάτευσης».

Δεύτερον, οι οικονομικές σχέσεις με τα Σκόπια ήταν ισχυρές από τη δεκαετία του ’90 όταν δηλαδή υπήρχε πολιτική ρήξη για το θέμα της ονομασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την Εθνική τράπεζα των Σκοπίων, παρά τις πολιτικές διαφωνίες, στην περίοδο 1997-2017, η Ελλάδα είχε επενδύσει κεφάλαια ύψους 473 εκατομμυρίων ευρώ που αντιστοιχούσαν στο 10% των συνολικών ξένων επενδύσεων.

Μπορεί ο κ. Τσίπρας να ανακάλυψε τώρα την οικονομική διπλωματία αλλά η παρουσία της Ελλάδας στην επιχειρηματική ζωή της γειτονικής χώρας ήταν ισχυρή και χωρίς τη συμφωνία των Πρεσπών.

Τρίτον, ο πρωθυπουργός υπερβάλλει για τα πλεονεκτήματα που μπορούν να έχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις όταν ήδη υπάρχουν διαφορές για το ποιος δικαιούται να χρησιμοποιεί το brand «Μακεδονικός». Ηδη σε τουρισμό και οινοποιία οι γείτονες επιχείρησαν να καπηλευτούν τη συγκεκριμένη ονομασία.

Ολα αυτά δείχνουν ότι η κυβέρνηση, υπό το βάρος των αντιδράσεων που καταγράφονται στη Βόρεια Ελλάδα, επιχειρεί να ωραιοποιήσει τη συμφωνία των Πρεσπών και να εμφανίσει μία οικονομική υπεροπλία της χώρας, που ποτέ δεν είχε αμφισβητηθεί στο παρελθόν. Αντιθέτως, η παρουσία του ελληνικού επιχειρείν ήταν ισχυρότερη πριν από την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ξεκίνησε η αποδόμηση του τραπεζικού συστήματος.

Καλό ταξίδι, Βασίλη!

Ο Βασίλης Λυριτζής, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο, ήταν ένας ευγενικός άνθρωπος και ένας πολύ καλός δημοσιογράφος. Οι χιουμοριστικές του ατάκες, η μετριοπάθειά του, ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη ήταν χαρακτηριστικά που τον διέκριναν και τον ξεχώριζαν στο δύσκολο αυτό λειτούργημα. Είχα την τύχη να βρεθώ πολλές φορές καλεσμένος στις εκπομπές του με τον Δημήτρη Οικονόμου στην ΕΡΤ ή στον Σκάι και δεν θα ξεχάσω την ευγένεια με την οποία αντιμετώπιζε όλους τους συναδέλφους. Καλή δύναμη στην οικογένειά του και πιστεύουμε ότι η ΕΣΗΕΑ θα μπορούσε να θεσμοθετήσει ένα ετήσιο βραβείο για να τιμήσει τη μνήμη του.

Το τρίγωνο των οφσόρ

Οι αποκαλύψεις για τη δράση του Μανώλη Πετσίτη είναι μόλις στο αρχικό τους στάδιο. Ο δαιμόνιος φίλος του Νίκου Παππά μπορεί να μπαινοέβγαινε στη ΔΕΠΑ ως εκπρόσωπος του Μαξίμου αλλά αμειβόταν από τον όμιλο Λαυρεντιάδη. Μπορεί ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής να τον αποκηρύσσει τώρα αλλά ο «Μανόλο» έπαιρνε αμοιβές από εταιρία ανάληψης αθλητικών γεγονότων για λογαριασμό τηλεοπτικών σταθμών. Και σε όλες τις περιπτώσεις πάντα εμπλεκόταν με κάποιο τρόπο το γραφείο του Αρτέμη Αρτεμίου. Το τρίγωνο των οφσόρ μεταξύ συνεργατών του Αρτεμίου, του Πετσίτη και των επιχειρηματιών κρύβει ακόμη πολλά μυστικά.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής