Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Ολο αυτό το διάστημα μια σειρά από αδιευθέτητα ζητήματα, όπως αυτά της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης και της παραγωγής, παρακωλύουν την προσπάθειά της να επιστρέψει σε μια φάση υγιούς ισορροπίας.

Για να καταφέρει όμως η χώρα μας να φτάσει τα επίπεδα εισοδήματος, προϊόντος και απασχόλησης, χωρών της Ε.Ε. και της ευρωζώνης που εξήλθαν της κρίσης, η ελληνική οικονομία πρέπει πρώτα και πριν απ’ όλα να μετασχηματιστεί παραγωγικά.
Σε ένα περιβάλλον κοσμογονικών αλλαγών και μεγάλων τεχνολογικών εξελίξεων η είσοδος της χώρας μας στη λίστα των χωρών με περιορισμένη παραγωγική βάση, χαμηλών ειδικοτήτων και χαμηλών μισθών και η τοποθέτησή μας οικονομικά στο περιθώριο δεν αποτελούν ένα ακραίο σενάριο, αλλά έναν υπαρκτό κίνδυνο.

Προϋποθέσεις για την αποσόβηση του κινδύνου αποτελούν ο παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας και η απόκτηση ενός εξωστρεφούς και ανταγωνιστικού χαρακτήρα.

Εάν κάτι πρέπει να μας μείνει ως επιμύθιο από τα χρόνια της κρίσης, αυτό είναι πως έξοδος ακολουθώντας την πεπατημένη οδό που μας οδήγησε σε αυτή δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει!

Ο δρόμος που οφείλουμε να ακολουθήσουμε για να μπορέσουμε να τραβήξουμε μπροστά βρίσκεται μακριά από δομικές στρεβλώσεις του παρελθόντος, που κρατούν γονατισμένη στην πράξη την εγχώρια παραγωγική βάση, τον ανταγωνιστικό και το βιώσιμο τομέα «διεθνώς εμπορεύσιμων» αγαθών και υπηρεσιών.
Βρίσκεται στην τόνωση των παραγωγικών κλάδων των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών προστιθέμενης αξίας και ειδικότερα στη μεταποίηση και τις υπηρεσίες τεχνολογίας.

Για να μπορέσουν όμως να τονωθούν οι παραγωγικοί κλάδοι και να αποκτήσει νόημα και ουσία ο παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας, θα πρέπει να εφαρμοστούν μια σειρά από αναγκαία μέτρα, τα οποία θα πρέπει να αφορούν στη μείωση της φορολογίας της εργασίας, στην αποσύνδεση της αύξησης του κατώτατου μισθού από το μέσο μισθό και στη συγκράτηση του μη μισθολογικού κόστους με τη μείωση των εισφορών.

Οσο όμως η ασκούμενη πολιτική αδυνατεί να κατανοήσει το σημερινό εργασιακό και μισθολογικό περιβάλλον και τους κινδύνους που αυτό ελλοχεύει για την κατάρρευση μιας ολόκληρης οικονομίας και όσο στην πολιτική ατζέντα απουσιάζουν ζητήματα που αφορούν στην αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και ζητήματα μείωσης της φορολογίας της εργασίας και των εισφορών τόσο θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε προς τη λάθος κατεύθυνση. Και κάπου εδώ θυμάμαι πως εάν δεν μπορείς να δεις το φως στην άκρη του τούνελ, είναι επειδή κοιτάς προς τη λάθος κατεύθυνση.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]