Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ηταν η εποχή που ο Νίκος Μπελαβίλας αντιδρούσε έντονα στην επένδυση του Ελληνικού. Τότε, υποστήριζε ότι έπρεπε να προστατευθούν πρώτα οι αρχαιότητες και ο ελεύθερος χώρος και μετά να προχωρήσει το έργο. Είναι αυτό που ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως δίκαιη ανάπτυξη. Μετά, όμως, ήρθαν οι μέλισσες και μαζί τους η υποψηφιότητα για το Δήμο του Πειραιά.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ αρχιτέκτονας/πολεοδόμος -και ένας από τους καλύτερους ομολογουμένως- εξέπληξε πολλούς τις προηγούμενες ημέρες όταν με τη στάση του, στην ουσία, έβαλε «πάγο» στα σχέδια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας να κηρύξει το Δήμο Πειραιά ως αρχαιολογικό χώρο. Η αλήθεια είναι ότι ακούστηκε λίγο τρομακτικό, κάποιοι ήταν πεπεισμένοι πως αυτό θα σηματοδοτούσε το τέλος του Πειραιά, πως πλέον οι μπουλντόζες της ανάπτυξης θα έδιναν τη θέση τους στη σκονισμένη σκαπάνη της Αρχαιολογίας. Αν όμως υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο φοβήθηκαν οι πολίτες που δεν ξέρουν, εκείνος γιατί κάνει πως δεν γνωρίζει;

Ο Ν. ΜΠΕΛΑΒΙΛΑΣ δεν ήταν που στην περίπτωση του Ελληνικού συμφωνούσε με την εφαρμογή του άρθρου 12 του αρχαιολογικού νόμου; Συμφωνούσε δηλαδή με την κήρυξη των αρχαιοτήτων, ώστε σε περίπτωση που βρεθούν αρχαία κατά τη διάρκεια του έργου να μην υποχρεωθεί το Δημόσιο να πληρώσει αποζημίωση στον επενδυτή για την καθυστέρηση στις εργασίες. Διότι, αν αυτή η διαδικασία γίνει σωστά, τότε και ο επενδυτής ωφελείται, αφού προσαρμόζει το σχέδιό του και γνωρίζει εκ των προτέρων πόσο θα του κοστίσει, και το Δημόσιο εξασφαλίζεται από περιττές δαπάνες και οι αρχαιότητες προστατεύονται και η επένδυση παίρνει υπεραξία από τα ίδια τα αρχαία. Κάτι αντίστοιχο ζητά το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και για τον Πειραιά, όπου οι αρχαιότητες είναι πολλές, σημαντικές και, μάλιστα, βρίσκονται σε μικρό βάθος από την επιφάνεια.

ΟΜΩΣ, Ο Ν. ΜΠΕΛΑΒΙΛΑΣ προτείνει να το αφήσουμε για αργότερα. Δηλαδή για μετά τις εκλογές. «Η συζήτηση περί της ευρείας ή όχι κήρυξης αρχαιολογικών χώρων στον Πειραιά δεν μπορεί να γίνει στο πόδι και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσης εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας. Μόνο κακό θα κάνει κάτι τέτοιο – και στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Η αναβολή και η σοβαρή διαβούλευση είναι η μόνη λογική πρόταση», ήταν η δήλωσή του. Λογικό, λοιπόν, ήταν η αρχαιολόγος Δέσποινα Κουτσούμπα (υποψήφια και αυτή για την περιφέρεια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) να τα βάλει με όλους, αλλά κυρίως με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ: «Είναι απορίας άξιον πώς ο κ. Μπελαβίλας, που τότε ζητούσε την εφαρμογή του (σ.σ.: του άρθρου 12), ξαφνικά το “ξέχασε” μόλις βρέθηκε αυτό να αφορά στην περιοχή στην οποία κατεβαίνει υποψήφιος δήμαρχος. Τα άρθρα των νόμων ερμηνεύονται κατά το δοκούν, με βάση το αν ψάχνει κανείς εκλογική πελατεία ή όχι;», διερωτάται.

ΕΜΕΙΣ ΔΙΕΡΩΤΟΜΑΣΤΕ και κάτι άλλο. Πώς είναι δυνατόν ένας αρχιτέκτονας, που είναι παράλληλα και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, να ξεχνά ότι οι κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι υπάρχουν σε πολλές πόλεις της χώρας, με κορυφαίο παράδειγμα το κέντρο της Αθήνας, χωρίς να εμποδίζεται η οικοδομική ή άλλη οικονομική δραστηριότητα; Αντιθέτως, πολλές φορές ούτε καν η κήρυξη δεν σώζει από περιπτώσεις όπως, για παράδειγμα, τα πολυώροφα κτίρια στη σκιά της Ακρόπολης. Εκτός και αν η δίκαιη ανάπτυξη αφορά μόνο στο Ελληνικό και όχι το λιμάνι.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής