Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Α. Τσίπρα ανήκουν εδώ και καιρό στο κόμμα «Τριγύριζα». Πρόκειται για πολιτικά στελέχη που δεν εκφράζουν απολύτως τίποτα, πέραν του πολιτικού σαρκίου τους, οι οποίοι, όπου «μετρήθηκαν» τα τελευταία χρόνια, δεν βρήκαν ούτε την ψήφο τους. Τελευταίο εγχείρημα ήταν η συμμετοχή τους στο διασπαστικό ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου, το οποίο έμεινε με πάταγο εκτός Βουλής. Και όλως τυχαίως προέρχονται, όπως και όσοι πασοκογενείς βρίσκονται ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδια «πολιτική μήτρα»: το βαθύ ΠΑΣΟΚ και την ομάδα του Ακη Τσοχατζόπουλου. Εκείνο δηλαδή το ΠΑΣΟΚ που καθύβρισε περισσότερο την Αριστερά, τη λεηλάτησε και αποτελεί μια από τις βαθύτερες αιτίες της απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο ότι υπάρχουν πολύ έντονες αντιδράσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ για τη «διεύρυνση με τα ορφανά του Γ. Παπανδρέου και του Ακη». Κάποιοι προφανώς έχουν ακόμα πολιτική αξιοπρέπεια, αλλά και το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης. Δεν έχει θολώσει εντελώς η σκέψη τους από το ισοπεδωτικό μένος της ηγετικής ομάδας. Αντιλαμβάνονται, με άλλα λόγια, ότι τέτοιου είδους «διεύρυνση», εκτός από το ότι είναι αντικειμενικά «πενιχρή ψαριά», μπορεί, αντί για καλό, να κάνει και κακό στον ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που δεν έχει μείνει ίχνος από το άλλοτε «ηθικό πλεονέκτημα» και ενώ όσοι «κουβάλησαν το σταυρό» επί 4 χρόνια, βλέπουν τους αμφίβολης ποιότητας «μουσαφίρηδες» να τους εκτοπίζουν από τις υπουργικές καρέκλες.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα, οι τελευταίες μετρήσεις, όπως η χθεσινή της Marc για το «Πρώτο Θέμα», δείχνουν και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον. Η ψαλίδα ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ μεγαλώνει, όχι γιατί η Ν.Δ. κάνει άλματα (ανεβαίνει αργά και σταθερά), αλλά γιατί χάνει και πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή την ώρα της «ιστορικής συμφωνίας των Πρεσπών», των αβέρτα παροχών και της «μεγάλης διεύρυνσης» προς την Κεντροαριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει.

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ λογικό. Οι Πρέσπες, παρά την ιδεοληψία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν μεγάλη ζημιά στο κυβερνών κόμμα. Οι «παροχές» δεν πείθουν. Και οι πασοκογενείς πρώην υβριστές του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα ανακάλυψαν το πολιτικό μεγαλείο του Α. Τσίπρα και ξέχασαν τι έλεγαν γι’ αυτόν, μάλλον αφαιρούν και δεν προσθέτουν. Αλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με το ελάχιστο εναπομείναν κομμάτι της άλλοτε Ανανεωτικής Αριστεράς. Το οποίο την τελευταία φορά που μετρήθηκε ως ΔΗΜ.ΑΡ. ήταν της τάξεως του 1%. Πέραν των γνωστών πολιτικών γυρολόγων όπως ο Ν. Μπίστης και ο Θ. Θεοχαρόπουλος, τα πιο σοβαρά πολιτικά στελέχη αυτού του άλλοτε σημαντικού χώρου, είτε παρέμειναν στο ΚΙΝ.ΑΛ. είτε δεν πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι απομένει λοιπόν;

Η ολοκληρωτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε «κάτι άλλο», που δεν έχει σχέση με πολιτικό σχέδιο σοσιαλδημοκρατικής στροφής ή συντεταγμένης μετατόπισης στο Κέντρο. Κι όταν αυτό το «κάτι άλλο» είναι ένα κόμμα που υπηρετεί μόνο το προσωπικό πολιτικό συμφέρον του Α. Τσίπρα, τότε είναι πιο εύκολο να «σπάσει» τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά να «διαλύσει» το ΚΙΝ.ΑΛ.

Το δάνειο μετά τα διπλά βιβλία

Ανεξαρτήτως αν ο κ. Πολάκης προσπάθησε πάλι «να βγει από πάνω», η ομολογία του ότι έλαβε προσωπικό-καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ από μια χρεοκοπημένη τράπεζα, βάζοντας δεύτερη υποθήκη το σπίτι του στα Σφακιά, εγείρει μείζονα ζητήματα ηθικής τάξεως και ίσως όχι μόνο. Κι όχι μόνο γιατί από τη μεταμεσονύχτια «απάντηση» του υπουργού προκύπτει αβίαστα το ερώτημα αν είναι «ψεύτης ή φοροφυγάς;».

Μόλις την Παρασκευή ασκήθηκαν διώξεις σε στελέχη της Τράπεζας Αττικής για καταχραστικά δάνεια, τα οποία δόθηκαν σε πελάτες, οι οποίοι δεν πληρούσαν τα εχέγγυα. Με αποτέλεσμα να ζημίωσουν την τράπεζα και τους μετόχους της. Ο κ. Πολάκης από αυτήν την τράπεζα πήρε το διόλου ευκαταφρόνητο -ιδιαίτερα στις μέρες μας- ποσό των 100.000 ευρώ. Η αλήθεια είναι ότι ούτε στην εποχή της τραπεζικής ασυδοσίας και των «παχιών αγελάδων» εδίδοντο τόσο υψηλά καταναλωτικά δάνεια.

Ο υπουργός όμως το πήρε σε μια εποχή που οι τράπεζες δανείζουν με σταγονόμετρο ακόμα και μεγάλες και υγιείς επιχειρήσεις. Και σίγουρα σε μια εποχή που όλοι οι άλλοι Ελληνες πολίτες με την οικονομική επιφάνεια του κ. υπουργού δεν τολμούσαν να περάσουν ούτε απ’ έξω από την τράπεζα με ένα τέτοιο αίτημα και τόσο αμφίβολες εγγυήσεις. Αλλά και κανένας άλλος Ελληνας πολίτης δεν θα ήταν εύκολο να εξασφαλίσει τόσο προνομιακούς όρους αποπληρωμής ενός τέτοιου δανείου. 15 χρόνια για τις 70.000 ευρώ και 9 χρόνια για τις υπόλοιπες 30.000 ευρώ. Κι αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια άλλη ομολογία που έχει κάνει ο υπουργός: Οτι κρατούσε διπλά βιβλία όταν ήταν δήμαρχος. Το «ηθικό πλεονέκτημα» στα καλύτερά του…

Πλήγμα Ζάεφ στις Πρέσπες

Η συνέντευξη του Ζ. Ζάεφ στην Deutsche Welle δόθηκε στο περιθώριο της Διάσκεψης για την ασφάλεια που έγινε στο Μόναχο και βραβεύτηκαν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της γειτονικής μας χώρας για τη συμφωνία των Πρεσπών. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση δήλωσε επί λέξει: «Πρώτον, παραμένω Μακεδόνας. Είναι σημαντικό για μένα ότι η Ελλάδα αποδέχθηκε ότι μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας, όπως αισθανόμαστε. Είμαι ένας Μακεδόνας και είμαι ένας Μακεδόνας από τη Βόρεια Μακεδονία. Από ολόκληρη την περιοχή της Μακεδονίας, εμείς είμαστε το βόρειο κομμάτι. Υπάρχει ένα νότιο κομμάτι στην Ελλάδα κι ένα ανατολικό στη Βουλγαρία, ακόμα κι ένα μικρό κομμάτι στην Αλβανία».

Το συμπέρασμα αλλά και το ερώτημα προκύπτουν αβίαστα: Σε τι διαφέρει αυτός ο αλυτρωτισμός, από τον αλυτρωτισμό που επί δεκαετίες απέκρουσε η Ελλάδα, μέσω πολλών κυβερνήσεων, μέχρι να προκύψει η πρόθυμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Χτυπήσανε τα «τέλια»;

Οταν μια εφημερίδα, όπως η «ΕΦΣΥΝ», η οποία κατά τον Π. Καμμένο είναι μαζί με την «Αυγή» οι εφημερίδες που παίρνουν απευθείας γραμμή από το γραφείο του πρωθυπουργού, χαρακτηρίζει τον Π. Πολάκη «σαχλαμαρόμαγκα», για τη στάση του, όταν του επιδικάστηκε χρηματική αποζημίωση για εξύβριση και συκοφαντία του Β. Μπεσκένη, «κάτι τρέχει». Πρόκειται απλώς για μια «αδέσποτη» στο πλαίσιο της πολυφωνίας που μπορεί να έχει η συγκεκριμένη εφημερίδα ή αποτελεί «προειδοποιητική βολή» για τον χωρίς μέτρο και όρια υπουργό;

Εχουν πληθύνει πολύ πάντως οι βουλευτές και τα στελέχη, που δεν ανέχονται πια να τους εκφράζει το «ύφος και το ήθος Πολάκη». Και ίσως ο ίδιος ο πρωθυπουργός να συνειδητοποιεί ότι πλέον ο «κολλητός» του ίσως του κάνει μεγαλύτερη ζημιά πλέον απ’ ό,τι «καλό» οδηγώντας το «καραβάνι». Η δε μοίρα όσων «φίλων» του πρωθυπουργού κρίνονται πλέον «αχρείαστοι» ή και «επιβλαβείς» είναι γνωστή με πλήθος «θυμάτων»…

Απορίες

1. Πόσα άδεια βιογραφικά χωράνε ακόμα στην κυβέρνηση;

2. Τι ακριβώς εννοεί η Γεννηματά λέγοντας ότι ο Τσίπρας «σκέφτεται μόνο την προσωπική του επιβίωση και κάνει delivery υπουργείων από την Αριστερά μέχρι την άκρα Δεξιά»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου