Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Θα μπορούσε να τους είχε ζητήσει τα πάντα, για τους άρρενες να «ξυρίσουν ακόμη και το μουστάκι τους», όπως στην αξέχαστη ελληνική κωμωδία. Το θλιβερό είναι ότι όλοι θα δέχονταν, και αυτή είναι η κατάντια του σημερινού κυβερνητικού σχηματισμού. Αλέθουν συνειδήσεις και συναλλάσσονται με λευκές επιταγές για να γαντζωθούν λίγους μήνες ακόμη στην εξουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας, που θα έφερνε το νέο στην πολιτική ζωή και ο οποίος ορκιζόταν βουρκωμένος ότι θα ήταν κάθε λέξη του Συντάγματος, έχει δημιουργήσει τους βουλευτές διπλής όψης. Να βρίσκονται ταυτόχρονα στη συμπολίτευση και στην αντιπολίτευση, να στηρίζουν με κλειστά μάτια τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανήκουν στους ΑΝ.ΕΛ. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός υιοθέτησε τις πρακτικές της αποστασίας των περασμένων δεκαετιών. Ας παραβλέψουμε τις κραυγές του συμπολιτευόμενου Τύπου το περασμένο καλοκαίρι για τα «Ιουλιανά» που δήθεν οργάνωνε η Ν.Δ. επειδή ένας βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. είχε ανεξαρτητοποιηθεί (ο οποίος μάλιστα παραμένει ανεξάρτητος). Τέτοια δημοσιεύματα, καθ’ υπαγόρευση του Τζανακόπουλου, έχουν καταντήσει γραφικά, δικό τους πρόβλημα.

Ομως ο κ. Τσίπρας, σε μια κορυφαία στιγμή για τη Δημοκρατία, όπως ήταν η εκλογή Προέδρου τον χειμώνα του 2014, όπου το Σύνταγμα επιβάλλει την ευρεία συναίνεση ζητώντας μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μιλούσε για «αποστασίες» που δήθεν οργάνωνε ο Σαμαράς.

Ας απολαύσουμε τι έλεγε τότε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Η επιμονή μας να υπάρξουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα δεν έχει να κάνει με μια προσδοκία να αρπάξουμε την εξουσία. Πάμε σε μια διαδικασία μεγάλης πόλωσης και σύγκρουσης. Από τα 7 κόμματα μόνο τα δύο συμφωνούν στην εκλογή Προέδρου.

Εχουμε 24 ανεξάρτητους βουλευτές ακόμα. Και στο σύνολό τους να συμφωνούσαν να εκλέξουν Πρόεδρο, πάλι δεν βγαίνει. Τι λέει ο κ. Σαμαράς επί 4 μήνες; Θα διεκδικήσουν να υπάρξουν αποστασίες από τα κόμματα… Αυτό είναι φθορά για τη Δημοκρατία. Και δεν θα πω ότι φέρνει στο μυαλό μας παλιές μνήμες. Για να βγουν οι 180 πρέπει να υπάρξουν αποστασίες. Αποστασία σημαίνει ότι κάποιοι βουλευτές που είναι στα κόμματά τους θα κάνουν διαφορετικά από ό,τι λέει το κόμμα τους. Μίλησα λοιπόν για κλίμα φημών, για κλίμα εκβιασμών, που τραυματίζει τη Δημοκρατία. Οταν κάποιος το διεκδικεί καθαρά και επίσημα και λέει ότι έχει μαξιλάρι βουλευτών, τότε θεωρώ πως ποντάρει όλη του τη στρατηγική σε ένα πλαίσιο αποσταθεροποίησης».

Αυτά έλεγε το 2014 ο κ. Τσίπρας και τώρα βασίζεται στις ψήφους των αποστατών, που κάνουν διαφορετικά από τη γραμμή του κόμματος με το οποίο είχαν εκλεγεί. Δεν απορούμε με τις θεσμικές εκτροπές του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος που κατέκτησε την εξουσία λέγοντας ενσυνείδητα ψέματα στους ψηφοφόρους. Το κέρδος για τον πρωθυπουργό είναι μικρό σε σχέση με το κόστος που προκαλούν τέτοιες πολιτικές κινήσεις. Γιατί η παρέα του Μαξίμου μπορεί να γαντζωθεί λίγους μήνες στην εξουσία, αλλά η αποκαθήλωση θα είναι απότομη και θα λάβει χαρακτηριστικά μακράς διαρκείας…

Το σκάνδαλο των 500 εκατομμυρίων ευρώ

Μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελευταία ανακαλύψει τον Ανδρέα Παπανδρέου, ας θυμηθούμε μια αξέχαστη ατάκα του σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όταν για κάποιο έργο της ΔΕΗ δεν άντεξε και είπε για τον τότε διοικητή «είπαμε να πάρει ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια δραχμές». Από τότε άλλαξαν πολλά και ένα από αυτά είναι το νόμισμα. Χθες η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή την ανανέωση της σύμβασης του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών, με την οποία προβλέπεται η αύξηση των ταμειακών δημοσίων εσόδων κατά 1,115 δισεκατομμύρια ευρώ. Κι όμως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πριν από 15 μήνες ήταν έτοιμη να παραχωρήσει την επέκταση του χρόνου εκμετάλλευσης του αεροδρομίου με μικρότερα τίμημα κατά 500 εκατομμύρια ευρώ! Εάν μάλιστα δεν είχε απορρίψει το σχέδιο επέκτασης της σύμβασης ένας γραφειοκράτης των Βρυξελλών, που έκρινε ότι το τίμημα δεν αντιστοιχούσε στα δεδομένα της κίνησης του αεροδρομίου, το Δημόσιο θα έχανε το ποσό των 500 εκατομμυρίων. Εξηγήσεις για το παρ’ ολίγον σκάνδαλο δεν έχουν δοθεί ακόμη από τα κυβερνητικά στελέχη που είχαν βάλει τις υπογραφές τους. Στη Βουλή είναι μία ευκαιρία να απαντήσουν.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου