Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Από την εξετασιομανία και την υπερβολική πίεση των τελευταίων δεκαετιών οι μόνοι που βγήκαν κερδισμένοι ήταν η παραπαιδεία. Τα παιδιά ξεκινούν νωρίτερα τα φροντιστήρια, οι γονείς αιμορραγούν οικονομικά και το επίπεδο μόρφωσης δεν ανέβηκε.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, η παραπάνω παρέμβαση δεν αρκεί να αλλάξει το τοπίο, ιδιαίτερα όταν οι υπόλοιπες κινούνται σε αναχρονιστική λογική. Στα δημοτικά σχολεία τα κενά μειώθηκαν με δημιουργική λογιστική. Δάσκαλοι καλούνται να διδάξουν μαθήματα εξειδικευμένων ειδικοτήτων, ενώ το περίφημο ολοήμερο μετατρέπεται σε… πάρκινγκ παιδιών με μοναδικό στόχο τον περιορισμό στις προσλήψεις αναπληρωτών.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ αναμένεται να ξεκινήσει η διαδικασία αλλαγής των σχολικών βιβλίων, τα περισσότερα από τα οποία -είναι αλήθεια- πως βρίσκονται εκτός εποχής. Εδώ, όμως, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή καθώς η ηγεσία του υπουργείου θα πρέπει να παραμερίσει τις ιδεοληψίες που βασανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και από ό,τι έχει δείξει η έως σήμερα πορεία αυτό φαίνεται δύσκολο.

ΟΙ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ είναι που βάζουν και το μεγαλύτερο φραγμό στον εκσυγχρονισμό της Παιδείας. Ακόμα κι αν όλα γίνονταν με το σωστό τρόπο, κανείς δεν έχει ανοίξει τη συζήτηση για το ποιοι δάσκαλοι ή καθηγητές διαθέτουν την ικανότητα να διδάσκουν τα παιδιά μας. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που ασκούν άξια το λειτούργημά τους, υπάρχει όμως και ένα σημαντικό κομμάτι που είτε επειδή δεν μπορεί είτε επειδή δεν θέλει καταστρέφει ό,τι καλύτερο έχει η χώρα. Τις μελλοντικές γενιές.

ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κι αν αποφασιστεί, αν δεν συνδυάζεται με αντικειμενική αξιολόγηση εκπαιδευτικών θα πάει χαμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνωστόν, είναι αντίθετος σε αυτή τη λογική, αντιθέτως μέσω ψευδοπρογραμμάτων επιμόρφωσης επιθυμεί να κρατήσει στις τάξεις εκπαιδευτικούς που δεν μπορούν να διδάξουν. Πρέπει επιτέλους η χώρα να επενδύσει στα παιδιά της. Και η συγκεκριμένη επένδυση δεν χρειάζεται χρήματα, αλλά πολιτική βούληση. Αν θέλουμε όλοι να αλλάξει η νοοτροπία ώστε το σχολείο να μεταμορφωθεί σε πραγματικό χώρο μόρφωσης.