Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Μιλώντας στο επενδυτικό φόρουμ, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ για την προσέλκυση αμερικανικών κεφαλαίων, τα οποία τελικώς δεν εμφανίζονται, ο κ. Τσακαλώτος δήλωσε ότι εάν παρέμενε υπουργός Οικονομικών για τα επόμενα 3-4 χρόνια, εκτός της συνέχισης της σταθερότητας, θα έθετε ως προσωπικό στόχο «ένα νέο φορολογικό σύστημα, το οποίο θα ήταν πολύ πιο απλό, πολύ πιο σταθερό και δίκαιο».

Απλό, σταθερό και δίκαιο, αλλά όχι και λιγότερο επαχθές. Αλλωστε όταν ο ίδιος σε συνέντευξή του στη γερμανική FAZ, μόλις τον περασμένο Μάιο, είχε ερωτηθεί για την υπερβολική επιβάρυνση των Ελλήνων σε βάρος της ανάπτυξης, είχε δώσει μία αφοπλιστική απάντηση:

«Για να πετύχουμε το πρωτογενές πλεόνασμα επιβαρύναμε υπέρ το δέον τμήματα της κοινωνίας. Τώρα όμως δημιουργούμε τα δημοσιονομικά περιθώρια για να μειώσουμε τα βάρη στα εν λόγω τμήματα της κοινωνίας. Γενικά όμως η φορολογία δεν είναι υπερβολικά υψηλή».

Με άλλα λόγια, αντέχουμε κι άλλο. Για αυτό και οι φοροελαφρύνσεις, που ανακοινώνει πομποδώς η κυβέρνηση, στην ουσία είναι επιβαρύνσεις μέσω της αθέτησης ευνοϊκότερων δεσμεύσεων. Ο φορολογικός συντελεστής για τις επιχειρήσεις από το 29% θα μειωθεί στο 28% το 2019, αλλά όχι στο 26%, όπως είχε ψηφισθεί με το Μεσοπρόθεσμο και ίσχυε την περίοδο των «Σαμαροβενιζέλων». Ο ΕΝΦΙΑ, που είχε αυξηθεί φέτος για 1.000.000 ιδιοκτήτες ακινήτων, θα μειωθεί οριακά κατά 10% το 2019 αλλά όχι για όλους καθώς μεσολαβεί νέα αύξηση των αντικειμενικών περιοχών για αρκετές περιοχές, που θα εξουδετερώσει τις «ελαφρύνσεις».

Για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι προσωπική επιλογή του κ. Τσακαλώτου η υπερφορολόγηση. Αυτή είναι κεντρική γραμμή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που διόγκωσε τις δημόσιες δαπάνες με προσλήψεις ημετέρων και «ξεχείλωμα» του κράτους, που πρέπει να χρηματοδοτηθούν μέσω της φορολογίας.

Επί Τσίπρα η Ελλάδα ήταν πρώτη σε αύξηση των φορολογικών βαρών στην ευρωζώνη και τελευταία σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.

Τα «ματωμένα πλεονάσματα» της κυβέρνησης Ν.Δ., που δεν ξεπερνούσαν το 1% του ΑΕΠ με ανάλογη ανάπτυξη, καθαγιάσθηκαν από την «πρώτη φορά Αριστερά» ξεπερνώντας το 4% του ΑΕΠ με την οικονομία σε ύφεση ή στασιμότητα.

Και το χειρότερο: οι φόροι επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πιο άδικοι. Το Μαξίμου εκτίναξε στα ύψη την έμμεση φορολογία, που συνήθως εισπράττεται με την κατανάλωση, εξουθενώνοντας τα ασθενέστερα νοικοκυριά. Ο ΦΠΑ για πολλά τρόφιμα αυξήθηκε από 13% στο 24%. Εάν αυτό γινόταν με κυβέρνηση της «Δεξιάς» η Βουλή ακόμη θα πολιορκείτο από τους «αγωνιστές», που σήμερα είναι βολεμένοι σε θέσεις μετακλητών.

Τουλάχιστον ο υπουργός Οικονομικών αναγνώρισε ότι «δεν είναι πολύ σπουδαία στρατηγική να έχεις υπερπλεόνασμα κάθε χρόνο». Χρειάστηκαν 4 χρόνια για να το αντιληφθούν στην κυβέρνηση, μόνο που η οικονομία στραγγίσθηκε από αχρείαστη λιτότητα της τάξης των 11 δισεκατομμυρίων, μέσω των υπερπλεονασμάτων.
Για αυτό και δεν χρειάζεται να μείνουν άλλα 4 χρόνια για να καταλάβουν ότι τελικώς οι υψηλοί φόροι σκοτώνουν την ανάπτυξη. Γιατί δεν θα την πληρώσουν αυτοί αλλά όσοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα βλέποντας κάθε μήνα το κράτος να τους υφαρπάζει πάνω από το μισό εισόδημά τους.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]