Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς*

Εκείνη η εθνική ομάδα ξεχείλιζε από ταλέντο και είχε τον Ρεχάγκελ οδηγό για την επιτυχία. Το ρόστερ σταδιακά άλλαξε όμως και μετά τον Γερμανό  ο Φερνάντο Σάντος που τον διαδέχθηκε επίσης κατάφερε να πάει μπροστά την ομάδα με παίκτες που επίσης είχαν δυνατότητες και έδειχναν σε κάθε περίπτωση την επιθυμία τους να παίξουν για την Εθνική.

Ολα αυτά μέχρι το καλοκαίρι του 2010 όπου η Ελλάδα αγωνίστηκε και στο Μουντιάλ. Mετά από αυτό ο Φερνάντο Σάντος αποφάσισε να φύγει από την χώρα μας και την εθνική και από εκείνο το σημείο όλα άλλαξαν προς το χειρότερο.

Και πήγαν στο χειρότερο γιατί πολύ απλά κανείς δεν σκέφτηκε ή δεν είχε την δυνατότητα να σκεφτεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την μετάβαση στην επόμενη ημέρα. Η Ελλάδα που έμπαινε σιγά-σιγά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης παρέσυρε και το ποδόσφαιρο και οι αποφάσεις από τους υπεύθυνους ήταν η μία χειρότερη από την άλλη.

Λάθος προγραμματισμός, λάθος επιλογές ανθρώπων που στελέχωναν την εθνική και οι σύλλογοι όχι μόνο δεν βοηθούσαν αλλά έπαιζαν και αρνητικό ρόλο στην διάθεση των παικτών να φορέσουν την «γαλανόλευκη. Τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού χάνονταν το ένα μετά το άλλο, η Ελλάδα γίνονταν πρωτοσέλιδο στο εξωτερικό για τα επεισόδια και όχι για τις νίκες της εθνικής όπως παλιότερα και κάθε μήνα βουλιάζαμε ακόμη περισσότερο στον πάτο της ανυποληψίας.

Και φτάσαμε λοιπόν στο σημερινό σημείο που η Ελλάδα απέτυχε σε ακόμη μία διοργάνωση (Nations League) και η απόφαση της ΕΠΟ ήταν να διώξει τον Μίκαελ Σκίμπε τον οποίο χωρίς λόγο διατήρησε όταν η Εθνική αποκλείστηκε από το μουντιάλ και να δώσει τα κλειδιά της εθνικής στον Αγγελο Αναστασιάδη.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι για ακόμη μία φορά η ΕΠΟ αποφάσισε εν θερμώ και χωρίς καμία ματιά στο μέλλον για την επόμενη ημέρα της εθνικής. Ο Αγγελος Αναστασιάδης είναι δουλευταράς, δοκιμασμένος, δίκαιος αλλά παράλληλα είναι ένας προπονητής που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σου δώσει υποσχέσεις για κάτι νέο στον τρόπο σκέψης και αντίληψης.

Πολλές από τις ιδιοτροπίες του μοιάζουν με αυτές που είχαν οι Ρεχάγκελ και Σάντος που πέτυχαν στην εθνική αλλά από την στιγμή που η επιλογή του έγινε για λόγους ανάγκης και λίγοι είναι αυτοί που τον πιστεύουν πραγματικά ξεκινά με πολλά μειονεκτήματα.

Και για να τελειώνουμε:  στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες αυτός που αποφασίζει έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης και η απόλυση του Σκίμπε για να προσληφθεί ο Ρεχάγκελ δεν μπορεί να δώσει συγχωροχάρτι στην διοίκηση της ΕΠΟ.

*Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης στο EleftherosTypos.gr  

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]