Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Εφόσον υπάρχει στοιχειώδης ειλικρίνεια στις «δημόσιες δεσμεύσεις» κι εφόσον εξακολουθεί να ισχύει η κοινή λογική, η πορεία της χώρας για τους επόμενους μήνες είναι προδιαγεγραμμένη: Για 4-5 μήνες θα έχει ως κυβέρνηση μια κυβέρνηση που έχει ήδη βγάλει προκαταβολικό διαζύγιο. Και μετά ή θα έχει μια εξίσου θνησιγενή κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και διάφορα «πολιτικά συμπληρώματα» από τους ΑΝ.ΕΛ., το Ποτάμι και κάποιους ανεξάρτητους ή θα πάει σε εκλογές τον Μάιο.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με την κανονική έννοια του όρου, πλέον, είναι αδύνατον να έχει. Η πλειοψηφία που εξασφάλισε ο Ζ. Ζάεφ εξ αντικειμένου επιταχύνει τις εξελίξεις, αλλά και περιορίζει τα περιθώρια -χρονικά και πολιτικά- εντός των οποίων μπορεί να ελιχθεί ο Α. Τσίπρας. Ηδη ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης με τη χθεσινή δήλωσή του ότι «η παρέμβαση του ΥΕΘΑ(…) λειτούργησε αποσταθεροποιητικά», επαναθέτει τα πολιτικά όρια. Αν ο πρωθυπουργός θελήσει να «περάσει» τη συμφωνία των Πρεσπών στον Κ. Μητσοτάκη, τότε θα υποκύψει στη «γραμμή Καμμένου» και θα προκηρύξει εκλογές εντός του πρώτου διμήνου του 2019.

Μια τέτοια επιλογή όμως είναι προφανές ότι θα του δημιουργήσει πλήθος εμφανών και «αφανών» προβλημάτων με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, έναντι των οποίων είναι φανερό ότι έχει αναλάβει ισχυρές δεσμεύσεις. Δεδομένου ότι η Ουάσιγκτον και το «ευρω-ιερατείο» δεν συνηθίζουν να δείχνουν επιείκεια απέναντι σε κάποιον ο οποίος δεν τηρεί τις δεσμεύσεις του. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν μπορεί. Και ο Α. Τσίπρας μπορεί, αν θέλει, να κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών στην υπάρχουσα Βουλή. Βεβαίως, έτσι μειώνει τις πιθανότητες που έχει για μια διαχειρίσιμη ήττα. Η κύρωση της συμφωνίας με τον Ζ. Ζάεφ σε συνθήκες ακραίας πόλωσης και με πλειοψηφία ετερόκλητων δυνάμεων είναι φανερό ότι θα συμπιέσει εκλογικά κι άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε όλες οι μετρήσεις δείχνουν σταθερά ότι το 70% δεν θέλει αυτήν τη συμφωνία.

ΑΝ ΠΑΛΙ θέλει να είναι συνεπής και στις δεσμεύσεις του, αλλά και στο «ραντεβού με την Ιστορία» -το οποίο θεωρεί ότι έχει κλείσει- τότε θα ενεργοποιήσει την «πλειοψηφία των Σκοπίων». Μια πλειοψηφία η οποία θεωρείται περίπου δεδομένο ότι υπάρχει. Μετά όμως, αν θέλει να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός ν-δεδομένου του διαζυγίου με τον Π. Καμμένο- θα πρέπει να βρει μια άλλη πλειοψηφία. Την «πλειοψηφία των προθύμων». Κι αφού τη βρει, να δει μέχρι πού μπορεί να φτάσει μια τέτοια, εντελώς ετερόκλητη κυβέρνηση. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, αλλά και ενδείξεις, ούτε ο σχηματισμός μιας τέτοιας «κυβέρνησης-κουρελού» είναι πάρα πολύ δύσκολος.

ΤΟ ΜΟΝΟ βέβαιο επομένως είναι αυτό που ξεκαθάρισε ο Κ. Μητσοτάκης: Οτι ο μοναδικός τρόπος για να ακυρωθεί η συμφωνία των Σκοπίων είναι να γίνουν εκλογές πριν από την κύρωσή της στην ελληνική Βουλή. Τα υπόλοιπα θα τα αποφασίσουν το Μ. Μαξίμου και ο Π. Καμμένος. Το Μ. Μαξίμου αποφασίζοντας ποιον από τους δυο δρόμους που έχει μπροστά του θ’ ακολουθήσει και ο Π. Καμμένος θα ξανακάνει ουσιαστικά το λάθος που έκανε καταψηφίζοντας την πρόταση δυσπιστίας της Ν.Δ. βασιζόμενος σε μια «χαρτοπαικτική» πρόβλεψη, η οποία δεν «έκατσε»…

Πανηγυρίζοντας μία αποστασία…

Αυτό που συνέβη στην ΠΓΔΜ προκειμένου να εξασφαλίσει τις 80 ψήφους ο Ζ. Ζάεφ δεν έχει προηγούμενο στο σύγχρονο κόσμο. Για να βρεθεί ο «μαγικός αριθμός 80», οι 6 από τους 8 αποστάτες βουλευτές βγήκαν από τη φυλακή ή ήρθη ο κατ’ οίκον περιορισμός που είχαν, την προηγούμενη εβδομάδα. Δηλαδή λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία.

Την ίδια ώρα βοά ο τόπος για τις «βαλίτσες» με τα ευρώ και τα δολάρια που πηγαινοέρχονταν στους εξαγοράσιμους. Μέχρι να βρεθεί το ακριβώς 80 -ούτε ένας παραπάνω ή παρακάτω(!)- χρειάστηκε να αναβληθεί… τρεις φορές η προγραμματισμένη ψηφοφορία στη Βουλή της ΠΓΔΜ. Εφτασε 11 το βράδυ για να υπάρξει «άσπρος καπνός», ο οποίος όμως είναι κατάμαυρος… Το εντυπωσιακό είναι ότι τόσο η «αριστερή» και δημοκρατική ελληνική κυβέρνηση όσο και η δημοκρατική «Δύση» χάρηκαν και πανηγύρισαν μια κραυγαλέα και χοντροκομμένη αποστασία. Μια αποστασία που από μόνη της συνιστά είδος νόθευσης της δημοκρατίας. Πόσω μάλλον όταν είναι προϊόν εξαγοράς, εκβιασμών και αμνήστευσης από κακουργηματικές κατηγορίες.

Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ μπορεί να εξασφάλισαν την υπεράσπιση σημαντικών ή και ζωτικών συμφερόντων τους. Εχασαν όμως και την έξωθεν καλή μαρτυρία, αλλά και την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση πολλών εκατομμυρίων των Ευρωπαίων -και όχι μόνον- πολιτών. Το «ευρωπαϊκό ιδεώδες», το οποίο ήδη έχει «τσαλακωθεί» από την οκταετή κρίση, δεν είναι πλέον ίδιο μ αυτό που ήταν μέχρι το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής.

«Ασκός του Αιόλου» η δήλωση Ράικου

Αρκετά στόματα ανώτερων και ανώτατων δικαστικών φαίνεται ότι είναι έτοιμα ν’ ανοίξουν μετά τη δήλωση-απάντηση της Ελ. Ράικου σε δημοσίευμα της κυβερνητικής εφημερίδας «Ντοκουμέντο».

Προφανώς η κ. Ράικου, η οποία το υπαινίχθηκε στη δήλωσή της, γνωρίζει από πρώτο χέρι το κλίμα αγανάκτησης που επικρατεί στους κόλπους της Δικαιοσύνης. «Πολλοί είναι έτοιμοι να εκραγούν», έλεγε ανώτερος δικαστικός, επιβεβαιώνοντας ότι ο «Ρασπούτιν», ιδιαίτερα την εποχή που αισθανόταν παντοδύναμος, υπερέβη πολλές φορές τα εσκαμμένα. Και μάλιστα με τρόπο «άγαρμπο και προσβλητικό», όχι μόνο για τις προσωπικότητες των δικαστικών από τους οποίους ζητούσε είτε την άσκηση διώξεων είτε το «συρτάρωμα» άλλων υποθέσεων, αλλά και την ίδια την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Η ατάκα που δημοσιοποίησε εντός εισαγωγικών η κ. Ράικου και δεν διαψεύστηκε από πουθενά, είναι πραγματικά μνημειώδης για τον τρόπο που ο δεξιός «Ρασπούτιν» οργάνωσε κι ανέλαβε να υλοποιήσει το «αριστερό σχέδιο» για ασφυκτικό έλεγχο της Δικαιοσύνης: «άσκησε την (σ.σ.: τη δίωξη) και ας πάνε παρακάτω να απαλλαγούν»! Και προφανώς τώρα που είναι στη δύση του το «αριστερό σύστημα εξουσίας», είναι έτοιμα ν’ ανοίξουν και τα στόματα….

Απορίες

1. Η ΔΕΗ άραγε… συμμετείχε στην εξασφάλιση των 80 ψήφων του Ζάεφ;

2. Οι «εκβιαστές, διεφθαρμένοι και πιστόλια του συστήματος», για τα οποία μίλησε ο Κοτζιάς, είναι άλλα από τα «βρώμικα χέρια», για τα οποία είχε μιλήσει προηγουμένως;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]