Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
Οι πολίτες έδειξαν την αντίθεσή τους σε αυτό που είτε ήταν λογικά αναμενόμενο να επιλέξουν είτε υπερθεμάτιζε το «σύστημα» και οι παρεμβάσεις ξένων ηγετών.
ΕΜΕΙΣ εδώ στην Ελλάδα ήμασταν οι πρώτοι που το διαπιστώσαμε με το ψευδοδημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Ο Αλέξης Τσίπρας αυτοεγκλωβίστηκε ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις για σκίσιμο των Μνημονίων και στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Αφού πρώτα επιχείρησε να εκβιάσει την Ευρώπη με το τις συνέπειες ενός ντόμινο από πιθανό Grexit, τελικά βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και το εξοδόχαρτο από την ευρωζώνη στο χέρι. Τότε, και ενώ είχε ήδη αποφασίσει να κάνει την κωλοτούμπα προκήρυξε το δημοψήφισμα. Μόνο και μόνο για να έχει άλλοθι.
ΑΚΟΜΑ και ο ίδιος πίστευε ότι θα επικρατούσε το «ναι». Το αποδεικνύουν οι μαρτυρίες των Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου -που δεν έχει διαψεύσει ο πρωθυπουργός- για τη στεναχώρια που επικρατούσε στο Μαξίμου την ώρα που στήνονταν χοροί στο Σύνταγμα για το 62% του «όχι». Το απέδειξε και όταν ζήτησε σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών για να υπάρξει «κοινή γραμμή» εν όψει του κινδύνου. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε κάνει την ιστορική κωλοτούμπα. Ετσι κι αλλιώς ήταν προφανές πως αν εφάρμοζε το «όχι» η πορεία προς το Grexit ήταν αναπόφευκτη.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
ΤΙ είχε ωθήσει, όμως, τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να ψηφίσει «όχι»; Ο,τι ώθησε τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ του Brexit προκαλώντας πολιτικό σεισμό στην Ευρώπη το καλοκαίρι του 2016. Ο,τι ώθησε τους Ιταλούς να απορρίψουν τις προτάσεις Ρέντσι για τη συνταγματική αναθεώρηση τον Δεκέμβριο του 2016. Και ό,τι ώθησε προχθές τους Σκοπιανούς να απέχουν από το δημοψήφισμα που με βεβαιότητα θα τους οδηγούσε στην αγκαλιά της Ε.Ε.. και του ΝΑΤΟ. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν πάντοτε και τα εθνικά χαρακτηριστικά κάθε κάλπης για τους ίδιους λόγους θριάμβευσε ο Τραμπ στις ΗΠΑ και έχουν εκτινάξει τα εκλογικά τους ποσοστά ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Podemos, τα «5 αστέρια», ο Σαλβίνι και η Ακροδεξιά στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.
ΤΙ ακριβώς έχει συμβεί; Ισχύει ότι οι λαϊκιστικές -και σε αρκετές περιπτώσεις εθνικιστικές- δυνάμεις κέρδισαν τις κάλπες; Ή μήπως η πιο απλή και λογική εξήγηση είναι πως οι «παλαιές» δυνάμεις ηττήθηκαν; Η οικονομική κρίση, το προσφυγικό, τα παρατεταμένα φαινόμενα διαφθοράς, η γερμανική διακυβέρνηση της Ευρώπης, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών που ζει στο δικό της σύμπαν έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό σκηνικό για τους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι γεμάτοι οργή και απογοήτευση καταψηφίζουν ό,τι τους μοιάζει εγκεκριμένο από το «σύστημα».
ΤΑ Σκόπια τις τελευταίες εβδομάδες τα επισκέφθηκε η αφρόκρεμα των μεγάλων δυνάμεων. Η Μέρκελ, ο Πενς, ο Στόλτενμπεργκ, ο Κουρτς, ενώ μηνύματα έστειλαν ο Τραμπ και ο Μπους ο πρεσβύτερος! Η πίεση του διεθνούς παράγοντα, τελικά, γύρισε μπούμερανγκ για τον Ζάεφ, όπως ακριβώς είχε συμβεί και σε Βρετανία, Ιταλία, Ελλάδα. Και όσο το «σύστημα» δεν βρίσκει απαντήσεις τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα θα είναι… ανάποδα, αλλά αναμενόμενα.
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]