Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οι διατάξεις με τα έκτακτα ευνοϊκά μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών έχουν οδηγήσει σε 12.000 πρόωρες αποφυλακίσεις, ενώ μαζί με τις ρυθμίσεις πάγιων διατάξεων του Ποινικού Κώδικα, όπως του 110 Α που επίσης έγιναν επί υπουργίας του, ο αριθμός ανεβαίνει και άλλο. Ανάμεσα στις αθρόες αποφυλακίσεις ξεχωρίζουν περιπτώσεις σκληρών ποινικών οι οποίοι υποτροπίασαν διαπράττοντας νέα αδικήματα, αλλά και «διάσημων» καταδίκων εμπλεκόμενων σε οικονομικά σκάνδαλα. Ας περιοριστούμε στις περιπτώσεις των Γεωργιανών που δολοφόνησαν τον εστιάτορα στην Υδρα και του Αρ. Φλώρου που ήταν η πιο πρόσφατη, για να έχουμε μια εικόνα του εύρους και των δυνατοτήτων που έδωσαν αυτές οι νομοθετικές παρεμβάσεις.

Ομως, είναι άδικο να στοχοποιείται ο Νίκος Παρασκευόπουλος. Το πρόβλημα δεν πηγάζει από εκείνον ούτε είναι προσωπικές βουλές που υλοποίησε, ασχέτως αν τις συμμερίζεται. Το πρόβλημα αρχίζει και τελειώνει στη σχέση που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις έννοιες της δικαιοσύνης και της προστασίας του πολίτη. Μια σχέση που το περίγραμμά της έχει δώσει πολλές φορές ο Πάνος Λάμπρου, υπεύθυνος για τα Δικαιώματα και την Δικαιοσύνη του κόμματος.

«Κάποτε τους ανθρώπους τους έκαιγαν ζωντανούς, αργότερα ήταν η ηλεκτρική καρέκλα και η θανατική ποινή. Και κάθε φορά που η ανθρωπότητα προσπαθούσε να βγει από το φαύλο κύκλο της εκδίκησης, υπήρχαν αυτοί που αντιστέκονταν, που πολεμούσαν με λύσσα για τη διατήρηση των φρικιαστικών και απάνθρωπων κεκτημένων τους. Το ίδιο ζούμε και τώρα, με τη Ν.Δ. να ζητά και να διεκδικεί την ολική επαναφορά της… κανονικότητας του άφρονα σωφρονισμού», έγραφε ο Π. Λάμπρου πέρσι τον Νοέμβριο όταν η χορήγηση άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα (απόρροια της κατάργησης των φυλακών τύπου Γ’, που επίσης προέβλεπε ο ν. 2276/14) έφερνε ξανά το νόμο στην επικαιρότητα.

Η ακραία επιχειρηματολογία της θανατικής ποινής και της ηλεκτρικής καρέκλας μπορεί να μην αφορά την Ελλάδα του 21^ου αιώνα (έχει πάψει να την απασχολεί εδώ και πολλές δεκαετίες), αλλά ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να ξεκολλήσει από το παρελθόν, ανασύροντας, ανάλογα την περίπτωση, συμμοριτοπόλεμους, ΕΑΜίτες, μαυραγορίτες, ενίοτε και κάψιμο μαγισσών από το Μεσαίωνα. Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα.

Ο νόμος Παρασκευόπουλου δεν είναι ο πρώτος που κινείται στη λογική της αποσυμφόρησης, αλλά είναι σαφώς ο πιο γενναιόδωρος. Την τελευταία δεκαετία έχουν ψηφιστεί έξι ανάλογα νομοθετήματα (3346/2005, 3727/2008, 3772/2009, 3904/2010, 4043/2012, 4198/2013, άρθρο 11 ν. 4274/2014), υπό την πίεση των καταδικών και των προστίμων της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση για τις συνθήκες συμφόρησης στα σωφρονιστικά καταστήματα. Ομως, ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές των προηγούμενων, ανοίγοντας το δρόμο για μαζικές πρόωρες αποφυλακίσεις.

Θα πείτε τι σημασία έχει όλη αυτή η συζήτηση, αφού από την περασμένη Τρίτη 28 Αυγούστου η παράταση του νόμου, άρα και η ισχύς του, έληξε; Εχει, διότι τίποτα δεν τελείωσε. Η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του νέου υπουργού Μιχάλη Καλογήρου και στην ουσία θα είναι η πρώτη απόφαση με ηχηρό πολιτικό μήνυμα που θα δώσει. Εκτός και αν κάνει κάτι πιο έξυπνο. Να ακολουθήσει τη μέθοδο του στρίβειν διά του νέου Ποινικού Κώδικα, ο οποίος βρίσκεται στα συρτάρια του υπουργείου του. Οπως λέγεται, ο εξορθολογισμός των ποινών που θα φέρει θα είναι τόσο ισχυρός που να μη χρειάζονται νόμοι τύπου Παρασκευόπουλου. Θα αδειάζουν δηλαδή οι φυλακές… από τις αίθουσες των δικαστηρίων. Το έχει ήδη προδιαγράψει ο Πάνος Λάμπρου για λογαριασμό των υπουργών Δικαιοσύνης. Ο νόμος Παρασκευόπουλου πέθανε, ζήτω ο νόμος ΣΥΡΙΖΑ!

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]