Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ούτε βέβαια τις εργολαβίες που δόθηκαν απλόχερα στην «αγία οικογένεια» από τον Παττακό. Αλλο ήθελε να πει. Αλλο προσπάθησε να κάνει. Να συμβάλει στην κυβερνητική προσπάθεια «εξόδου από την απελπισία».

ΑΥΤΟ φάνηκε την επομένη, χθες. Οταν σύσσωμη η κυβέρνηση, μαζί με τον πιο fake πανηγυρισμό που υπήρξε ποτέ για την «έξοδο» από τα Μνημόνια, κάλεσε σε «αντιδεξιό μέτωπο». Πρωταγωνιστές της προσπάθειας «εξόδου από την απελπισία» τα «βαριά» ονόματα της καταρρέουσας κυβέρνησης: Γ. Δραγασάκης, Ν. Παππάς, Δ. Τζανακόπουλος, Δ. Παπαδημούλης κι άλλοι, εμφανώς αγωνιούντες πλέον, για την πολιτική μοίρα που τους περιμένει στη γωνία.

Η βαθιά διχαστική λογική του εγχειρήματος προδίδει πλήρη απώλεια ψυχραιμίας και απόλυτο πολιτικό πανικό. Και δικαίως εν μέρει. Η «έξοδος» από τα Μνημόνια με μεγαλύτερο χρέος, capital controls και μέτρα-ασφυκτική επιτήρηση για πολλά χρόνια δεν πείθουν κανέναν ότι συνιστούν κάποιου είδους «επιτυχία», η οποία στο προβλεπτό μέλλον μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητά του. Πόσω μάλλον όταν αυτή η «επιτυχία» έρχεται από έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση οι οποίοι με τον κυνισμό και την ωμότητα που αντιμετώπισαν την τραγωδία στο Μάτι προκάλεσαν την οργή της κοινωνίας. Κι αυτά τα ξέρουν στο Μ. Μαξίμου όσο και να πετάει «μαρουλόφυλλα» ο Θ. Καρτερός-Mr.Τσερνόμπιλ. Οσο κι αν ξεπερνάει σε ύβρεις και αγροικιά ακόμα και τον εαυτό του ο Π. Πολάκης. Τα ξέρουν.

Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ του μίσους και του εμφυλίου είναι ό,τι ανέδειξε τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. κι ό,τι τους έχει απομείνει. Καλούν λοιπόν σ’ ένα «αντιδεξιό μέτωπο». Οταν πριν από μόλις 5 μέρες επιστρατεύτηκε καθηγητής για να εξηγήσει ότι όσοι είναι «αντιΣΥΡΥΖΑ» είναι περίπου…. ψυχασθενείς. Αγνοώντας προκλητικά τι μπορεί να έχει προκαλέσει μια «αντισυσπείρωση». Αγνοώντας ακόμα και τον κυνισμό που κανιβάλισε τα 96 πτώματα. Ούτε αυτό του είπε κάτι…

ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ καλούν σ’ αυτό το «αντιδεξιό μέτωπο»; Μήπως το ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο με υπευθυνότητα έχει γυρίσει την πλάτη σ’ αυτό το εθνολαϊκιστικό κι αναξιοπρεπές μόρφωμα; Η Χ. Τρικούπη αντέδρασε με οργή χθες και μόνο στο άκουσμα της πρόσκλησης. Ή μήπως τ’ ανύπαρκτα απομεινάρια του Ποταμιού; Ή μήπως κάποιο τμήμα της Κεντροδεξιάς, που τεχνηέντως εμφανίζεται ως δυσαρεστημένο από τη Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη; Ή μήπως κλείνουν και πάλι το μάτι στην Ακροδεξιά Χ.Α.; ΑΝ.ΕΛ. δεν υπάρχουν πια. Αναποφάσιστοι υπάρχουν. Ηλίθιοι όμως δεν υπάρχουν.

ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχουν Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Τζουμάκας, Παπακώστα και Αντώναρος, αλλά δεν εκφράζουν απολύτως τίποτα. Και το Μ. Μαξίμου το ξέρει κι αυτό. Υπάρχουν οι «μετανάστες» από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», οι οποίοι βολεύτηκαν στο νέο καθεστώς. Υπάρχουν και δεν είναι λίγοι. Οπως υπάρχουν κι άλλα εξαρτήματα της νέας διαπλοκής που πρόλαβαν να δημιουργήσουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Αλλά κι αυτοί είναι λίγοι και κυρίως πλήρως απαξιωμένοι, όπως και οι χορηγοί τους.

ΤΙ ΑΛΛΟ υπάρχει; Υπάρχει το παλιό 4% που κι αυτό είναι αποσυσπειρωμένο και βολοδέρνει μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Ρουβίκωνα. Οντως εδώ ένα «αντιδεξιό μέτωπο» μπορεί να έχει αποτελέσματα. Αλλά είναι ελάχιστο και το πολιτικό και το ηθικό μέγεθος.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ βλέπει τις μηνύσεις για το Μάτι να πέφτουν βροχή. Νιώθει την κοινωνική κατακραυγή. Βρίσκεται σε πολιτική κατάθλιψη. Σε πανικό και απελπισία. Ευλόγως αδυνατεί να αντιληφθεί ότι αυτό που επιχειρεί να κάνει απλώς δεν γίνεται. Καθώς και ότι στην ουσία δεν είναι «αντιδεξιό μέτωπο». Είναι η οφθαλμοφανή προσπάθεια συσπείρωσης ενός ανυπόληπτου, καταρρέοντος και ηθικά απαξιωμένου συστήματος εξουσίας. Είναι η έσχατη προσπάθεια να κρατήσουν κι άλλο τη νομή της εξουσίας. Γι’ αυτό και είναι καταδικασμένη ν’ αποτύχει. Εκτός…

…ΕΚΤΟΣ κι αν καταφέρει να ενδυναμώσει κι άλλο το «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο». Το οποίο είναι και υπαρκτό κι απολύτως δικαιολογημένο, με βάση την οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, αισθητική και ηθική βλάβη που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. τα τελευταία 3,5 χρόνια, εντός του απεχθέστερου και πιο αχρείαστου Μνημονίου.

Γιατί στην Ιθάκη;

Η επιλογή της Ιθάκης -εφόσον ισχύσει μέχρι την τελευταία στιγμή- για το σημερινό πανηγυρικό διάγγελμα του Α. Τσίπρα δεν είναι καθόλου τυχαία. Αφού οι Πνύκες και τα Καστελόριζα έγιναν παρανάλωμα του πυρός στο Μάτι μαζί με τον απάνθρωπο κυνισμό της κυβέρνησης, το μικρό νησί του Ιονίου, με το βαρύ μυθολογικό φορτίο, ίσως ήταν αναγκαστική επιλογή για τον «έγκλειστο του Μαξίμου». Συμβολίζει το τέλος της περιπέτειας του πολυμήχανου Οδυσσέα.

Βόλεψε και τους «επικοινωνιολόγους του βυθού», οι οποίοι μες την ερημιά και την κατάθλιψή τους νομίζουν πως ό,τι βλέπουν είναι θησαυρός. Βόλεψε και το «μόλις 44»… συγγραφέα της Ιστορίας, που πολύ θα του άρεσε να παίξει και το ρόλο του Οδυσσέα. Αλλωστε με μυθολογία έγινε πρωθυπουργός. Ομως ο Α. Τσίπρας δεν είναι τελικά πολυμήχανος. Κουτοπόνηρος είναι. Και ποτέ του δεν αναζήτησε κάποια «Ιθάκη». Τις «Ιθάκες» τις έβγαλε μισοτιμής στο παζάρι προς άγραν αφελών και απελπισμένων. Η δική του Ιθάκη και η Πηνελόπη του, η εξουσία ήταν εξ αρχής. Ωστόσο η Ιθάκη βόλεψε. Κι ας προβλέπει το γλεντοκόπι που έχουν στήσει ήδη οι μνηστήρες της Πηνελόπης του. Η επιλογή της Ιθάκης (;), εξηγείται πολύ πιο πεζά. Εχει τρία βασικά πλεονεκτήματα: Είναι μακριά, είναι μικρή κι επομένως είναι εύκολα φρουρήσιμη.

Ανασχηματισμός…

Είναι ίσως η πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση που ενώ είναι γνωστό ότι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι ante portas, ουδείς άλλος -πέραν των άμεσα ενδιαφερομένων- ασχολείται με το αν θα φύγουν ο Π. Σκουρλέτης και η Λ. Κονιόρδου και θα έρθουν η Ρ. Σβίγκου και ο Π. Ρήγας.

Ή αν ο Χ. Σπίρτζης θ’ αναβαθμιστεί, πλαισιωμένος από πολιτικά απομεινάρια του άλλοτε «βαθέος ΠΑΣΟΚ», όπως ο Γ. Ραγκούσης ή η Μ. Ξενογιαννακοπούλου ή από τα αζήτητα της Κεντροδεξιάς, όπως η Κ. Παπακώστα και ο Ε. Αντώναρος. Και δικαίως ίσως. Γιατί στην απελπιστική κατάσταση που βρίσκεται η κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή αξία και σημασία ποιος θα πάρει π.χ. το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και ταυτοχρόνως, όσα πρόσωπα από τη «νέα γενιά» κι αν πάρουν υπουργικά χαρτοφυλάκια, η εικόνα δεν αλλάζει. Οι 96 νεκροί στο Μάτι και ο κυνισμός στην αντιμετώπιση της τραγωδίας δεν αλλάζουν.

«Εκτροπές»

Την έντονη αντίδραση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων προκάλεσε μια αυθαίρετη και αιφνίδια διάταξη του Στ, Κοντονή, με την οποία μειώνεται το ελάχιστο όριο υπηρεσίας των αρεοπαγιτών, προκειμένου να προαχθούν στη θέση των αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου. Η ΕΔΕ καταγγέλλει ότι αυτή η μεθόδευση παραπέμπει σε «μαγείρεμα» (προώθηση ημετέρων) και ζητά η επιλογή των αντιπροέδρων να γίνει με το υφιστάμενο καθεστώς.

Απορίες

1. Βγαίνουμε μπαίνοντας ή μπαίνουμε βγαίνοντας;

2. Καλά η ΕΕ θέλει απεγνωσμένα μία «επιτυχία» κι ας είναι και «πέτσινη». Ο ΓΑΠ τι ακριβώς θέλει;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]