Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Με μπαράζ συνεντεύξεων στον Τύπο και με δηλώσεις στα σόσιαλ μίντια, περιγράφουν μια ηρωική έξοδο η οποία επιτεύχθηκε από τις άοκνες προσπάθειές τους. Κανείς και καμία όμως από το υπουργικό σχήμα και από το κομματικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλά για το χαμένο α’ εξάμηνο του ‘15, για τα δισεκατομμύρια που κόστισε η περήφανη διαπραγμάτευση και για το τρίτο, αχρείαστο Μνημόνιο. Ομως αυτά τα είπαμε, τα ξαναείπαμε και, το κυριότερο, δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε τίποτα για να αντιστρέψουμε τη ζημιά που έπαθε η χώρα. Ας δούμε λοιπόν ποια θα είναι η επόμενη ημέρα.

Αν κρίνουμε από τις υποσχετικές που μοιράζουν, δεν θα είναι καλή. Οχι επειδή υπόσχονται αναστολή ή και ακύρωση του μέτρου μείωσης των συντάξεων, μιας και σε αυτό τουλάχιστον δείχνουν να συμφωνούν όλα τα κόμματα. Και πράγματι θα ήταν ανακούφιση για τους συνταξιούχους που μάτωσαν στα μαρμάρινα χρόνια των Μνημονίων να μην υποστούν μία ακόμα μείωση.

Ομως το κακό είναι πως μέχρι σήμερα κανείς υπουργός ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πει κάτι αναπτυξιακό. Τίποτα που να δείχνει πως θα προχωρήσουν στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων, αψηφώντας το πολιτικό κόστος. Το μόνο που δείχνει να τους νοιάζει είναι η επιστροφή σε μια επίπλαστη κανονικότητα, σε μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί για την Ελλάδα. Ολα μυρίζουν προεκλογικά.

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης είπε για παράδειγμα ότι πολλές από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα θα τις επαναδιαπραγματευτούμε. Αλλά, επειδή ο υπουργός Επικρατείας είναι πάνω από 44 ετών, ας μας διευκρινίσει ποιες ακριβώς δεσμεύσεις σκέφτονται να ξαναβάλουν στο τραπέζι. Αν είναι μόνο όποιες ανοίγουν το δρόμο για παροχολογία, ρουσφέτια και περιττές προσλήψεις και όποιες κλείνουν τον δρόμο των επενδύσεων και των μεταρρυθμίσεων, τότε την πατήσαμε.

Η ανάπτυξη και η ανάκαμψη της οικονομίας δεν έρχονται χωρίς αλλαγή κουλτούρας και νοοτροπίας. Η χώρα χρεοκόπησε γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά στο σύστημα. Επειδή το κράτος ξόδευε περισσότερα από όσα είχε, επειδή η φοροδιαφυγή ήταν κανόνας και όχι εξαίρεση, επειδή η διαφθορά χτυπούσε κόκκινο, επειδή το κράτος δεν ήξερε ούτε καν πόσους φορείς έχει και αν τους χρειάζεται. Αν επιτρέψουμε τα ίδια λάθη, η πόρτα εξόδου θα γίνει πόρτα εισόδου και όλες οι θυσίες θα έχουν πάει στράφι.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]