Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΟΙ δικαιολογίες τελείωσαν. Τα ψέματα πλέον δεν μπορούν να γίνουν πιστευτά. Ας το δούμε… ποδοσφαιρικά το ζήτημα για να προσπαθήσουμε να ελαφρύνουμε λίγο τη βαριά ατμόσφαιρα που έχει καλύψει από άκρη σε άκρη τη χώρα. Είναι σαν να έχει υποστεί συντριβή μια ομάδα και να φταίει το γκαζόν του γηπέδου ή η βροχή που δεν ήρθε να μας σώσει. Απαιτείται σοβαρότητα.

Η τραγωδία είχε ως αιτία μια πυρκαγιά και έναν κρατικό μηχανισμό που δεν κατάφερε να την αντιμετωπίσει. Τα αυθαίρετα κτίσματα για τα οποία έχει ζαλίσει την κοινωνία η κυβέρνηση αποτελούν μόνο μια παράμετρο της τραγωδίας. Είναι αστείο επιχείρημα. Δηλαδή αν η μια παρόμοια πυρκαγιά είχε ξεσπάσει δίπλα από μια μη παραθαλάσσια κωμόπολη, ακόμα κι αν ήταν… εντός σχεδίου, έχει αναλογιστεί κανείς πόσα θύματα θα θρηνούσαμε;

ΝΑΙ, πρέπει να υπάρξει λύση στο θέμα της αυθαίρετης δόμησης. Αλλά αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται ως αντιπερισπασμός – επικοινωνιακό τείχος για να μην δούμε τι ακριβώς συνέβη στο Μάτι.

ΓΙΑ την εθνική τραγωδία υπάρχουν δύο ξεχωριστά ζητήματα. Πρώτον, το τεράστιο πρόβλημα -για το χθες, το σήμερα και το αύριο- είναι πως δεν υπάρχει καν κρατικός μηχανισμός που να έχει τα αντανακλαστικά να λειτουργήσει σε ακραίες συνθήκες. Κάτι το οποίο είναι απόλυτα λογικό όταν ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον πολίτη σε συνθήκες απόλυτης χαλαρότητας, όταν π.χ. πηγαίνει σε μια δημόσια υπηρεσία για να κάνει τη δουλειά του.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, το τεράστιο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η ψευδολογία με την οποία προσπάθησε να διαχειριστεί επικοινωνιακά την τραγωδία. Εριξαν τις ευθύνες σε συνωμοσίες, σκοτεινά κέντρα, κλιματική αλλαγή, αυθαίρετα, ισχυρίστηκαν πως όλα έγιναν αλάνθαστα και αφού δεν έγιναν πιστευτοί, τώρα επιχειρούν να ρίξουν τις ευθύνες στις αρμόδιες… υπηρεσίες. Ναι, αλλά εκείνοι διόρισαν τους επικεφαλής. Άρα εκείνοι έχουν και την πολιτική ευθύνη.

ΟΙ πολίτες έχουν κατανοήσει το προπαγανδιστικό παιχνίδι του Μαξίμου. Ας πάμε παρακάτω.

ΑΝΤΕ πάλι στα ίδια. Αν δεν υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας πολιτικών και πολιτών πάλι τα ίδια θα συζητάμε και θα γράφουμε σε λίγα χρόνια. Για οποιαδήποτε καταστροφή. Στην οικονομία και την κοινωνία. Τελικά, για τη χώρα μας δεν ισχύει το περιβόητο «είναι η οικονομία, ανόητε» αλλά το «είναι το κράτος, ανόητε». Και είναι βέβαιο πως το κράτος δεν πρόκειται να αλλάξει όταν μια κυβέρνηση αντί να δει το δάσος (φωτιά) βλέπει το δέντρο (αυθαίρετα).

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]