Αρκετό καιρό μετά, γνωστοποιήθηκε μέσω του βιβλίου του Γάλλου τέως προέδρου Φρ. Ολάντ πως ο Αλ. Τσίπρας είχε ζητήσει από τον Βλ. Πούτιν να διαθέσει εκτυπωτικό μηχάνημα προκειμένου να τυπώσει δραχμές σε χαρτονομίσματα, σε περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα θα έβγαινε από το ευρώ. Ηταν η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει άνοιγμα προς τη Ρωσία, ευελπιστώντας ότι θα έκανε συμφωνία και θα έπαιρνε και προκαταβολικά χρήματα ύψους 5 δισ. ευρώ. Κάτι που φυσικά ουδέποτε έγινε.
Το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργηθεί ένα ψυχροπολεμικού τύπου κλίμα μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ρωσίας, με αφορμή την απέλαση Ρώσων διπλωματών από τη χώρα μας. Προφανώς και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν οι διπλωμάτες απελάθηκαν ορθώς ή όχι γιατί δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Το βέβαιο όμως είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα νέο πεδίο έντασης για την ελληνική διπλωματία.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Εξίσου σίγουρο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί την επιδείνωση των ελληνορωσικών σχέσεων, αλλά και τις συνέπειές της. Και αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε μια κρίσιμη συγκυρία. Η κυβέρνηση Τσίπρα εμφανίζεται να αντιμετωπίζει και τα εθνικά θέματα με την ίδια ελαφρότητα, και σίγουρα αναποτελεσματικότητα, που επιδεικνύει και στον τομέα της οικονομίας.
Η Ελλάδα αναμφιβόλως είναι σταθερά προσανατολισμένη προς την Ευρώπη και τη Δύση. Ωστόσο έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις με τη Ρωσία, οι οποίες δεν θα πρέπει να χαλάσουν από τις παλινωδίες Μαξίμου – ΥΠΕΞ ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ, όπως νωρίτερα ανάμεσα σε αντιμνημονιακούς και μερκελιστές. Η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής απαιτεί αυξημένη προσοχή, ψυχραιμία και σοβαρότητα, γιατί οι επιπόλαιοι χειρισμοί έχουν συνέπειες για τα εθνικά μας θέματα.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]