Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Η μελλοντική πορεία του είναι εξαιρετικά θολή για την ώρα, αλλά όσα έκανε στην πορεία του δίνουν μαθήματα σε όσους ονειρεύονται να φτιάξουν το δικό τους κόμμα..

ΤΟ μεγάλο πλεονέκτημα του «Ποταμιού» ήταν και είναι πως δεν φτιάχτηκε από «φερτά υλικά» των παλαιών κομμάτων. Από την άλλη το μεγάλο μειονέκτημα είναι πως απανωτά λάθη στρατηγικής το έφεραν σε σημείο να άγεται και να φέρεται από τις κινήσεις τακτικής των παλαιών κομμάτων. Πάντως ακόμα κι αν κάποια στιγμή «εξαφανιστεί» θα αφήσει να αιωρείται ένα αναπάντητο ερώτημα: μπορεί κάποια στιγμή να δημιουργηθεί ένα πραγματικά νέο κόμμα στη χώρα μας που θα παίξει κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική σκηνή; Γιατί έως τώρα τα «νέα κόμματα» που φτιάχνονται έχουν ιδρυτές και στελέχη πολιτικούς που απλά φεύγουν από κάποιες άλλες μικρές ή μεγάλες παρατάξεις.

ΣΥΜΦΩΝΑ με το παραπάνω ερώτημα, το εγχείρημα του Σταύρου Θεοδωράκη μπορεί να κριθεί επιτυχημένο για το ξεκίνημά του. Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ το κατηγορούσε ως κόμμα των εργολάβων και της διαπλοκής και τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ. έδειχναν ιδιαίτερη αμηχανία απέναντι στο κεντρώο μεταρρυθμιστικό προφίλ που επιχειρούσε να χτίσει το «Ποτάμι».

ΣΤΗ μνημονιακή εποχή, όμως, ο πολιτικός χρόνος τρέχει με απίστευτη ταχύτητα και τα διλήμματα είναι αμείλικτα. Εκεί ο Σταύρος Θεοδωράκης κατάφερε να δώσει, απανωτά, λάθος απαντήσεις. Στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα άφησε να εννοηθεί πως θα ήταν διατεθειμένος να «αντικαταστήσει» τους ΑΝΕΛ σε περίπτωση που τα «έσπαγαν» με τον ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγοντας να πάρει σκληρή και λογική θέση απέναντι σε όσα παράλογα συνέβαιναν, ενώ επαναλάμβανε μονότονα ένα… υπογράψτε ό,τι να ’ναι για να τελειώνουμε. Υστερα πέρασε στο άλλο άκρο ασκώντας εξαιρετικά σκληρή κριτική για όλα τα ζητήματα, άγνωστο αν αυτό είχε σχέση με το ότι εκμηδενίστηκε οποιαδήποτε πιθανότητα συνεργασίας. Το σκωτσέζικο ντους συνεχίστηκε. Ο Σταύρος Θεοδωράκης πότε πήγαινε κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, πότε κοντά στη Ν.Δ. και ξαφνικά μια μέρα του φάνηκε καλή ιδέα να γίνει συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ. Τότε ήρθε και η κρυάδα του 10% στις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ και συγχρόνως ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για το διαζύγιο που αποφασίστηκε χθες.

ΤΟ επόμενο βήμα είναι στον αέρα. Πιθανότατα, όμως, ομάδες στελεχών ή αυτόνομα τα στελέχη θα ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Η αποτυχία θα χρεωθεί στον Σταύρο Θεοδωράκη. Απόλυτα λογικό, καθώς αυτός ηγήθηκε του εγχειρήματος, το οποίο απέτυχε. Όσοι ψάχνουν την ελληνική εκδοχή του Μακρόν ή των «Ciudadanos» που προηγούνται στα γκάλοπ της Ισπανίας θα πρέπει να περιμένουν. Άγνωστο αν θα περιμένουν λίγο, πολύ ή για πάντα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]