«Αχός βαρύς ακούγεται» μετά από τη δημοσιοποίηση της απόφασης για την εν μέρει αναίρεση του απαλλακτικού βουλεύματος, το οποίο αφορά στον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ). Ο Ανδρέας Γεωργίου παραπέμπεται για νέα κρίση στο Συμβούλιο Εφετείου Αθηνών για το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης της τελικής διαμόρφωσης του ύψους του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009.
Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Υποθέτω ότι η κ. Δημητρίου -ως αντιεισαγγελέας τότε του Αρείου Πάγου- προέβη στην εν μέρει αναίρεση επειδή, εν τω μεταξύ, κατατέθηκαν ή προσκομίστηκαν νέα ντοκουμέντα ή αναγνώσθηκαν -συνδυαστικά- τα υπάρχοντα, ώστε να στοιχειοθετείται η κατηγορία εναντίον του Α. Γεωργίου.
Είναι, επίσης, προφανές ότι η κ. Δημητρίου, νυν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, μετά από ενδελεχή μελέτη και έρευνα της υπόθεσης, ανεκάλυψε τα αληθή στοιχεία τα οποία απέκρυψε σκοπίμως και δολίως ο κ. Γεωργίου – οπότε πρόεβη και στην εν μέρει αναίρεση. Λογικοφανές.
Κι επειδή στην αναμπουμπούλα και ο Ν. Παππάς χαίρεται, εξέφρασε, δημόσια, τη θετική άποψή του σχετικά με την απόφαση της εισαγγελέως. Προέβη σε περισπούδαστη δήλωση, που μάλλον πάσχει ως νόημα, αλλά λέξεις όπως πληγή, βάθος, διόγκωση, αφήγημα, επίδικο του πολιτικού ανταγωνίσιμου (sic) στα χείλη των αριστερών έχουν πάντα μια κρυμένη γοητεία. Οχι;
Ομως, τον πειρασμό του σχολιασμού δεν απέφυγε ούτε κ. Αντώναρος, πρώην υπουργός και εκπρόσωπος της κυβέρνησης Καραμανλή, απαιτώντας όχι μόνον επίσημη ανακοίνωση από τη Ν.Δ. αλλά και τοποθετήσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αντώνη Σαμαρά.
Οφείλουν, κατά τη γνώμη του, να καταδικάσουν a priori τον Α. Γεωργίου χειροκροτώντας την απόφαση της εισαγγελέως; Το γαρ της απομάκρυνσης εκ της εξουσίας γεννά παραφροσύνη, αλλά από πότε κόμματα ή ηγετικά πολιτικά πρόσωπα νομιμοποιούνται να εκφράζουν απόψεις, θετικές ή αρνητικές, για ενέργειες της Δικαιοσύνης; Ειδικά, όταν στο βάθος ανιχνεύεται πολιτική σκοπιμότητα.
Για να είμαι ειλικρινής, θα κατανοούσα την ορμή του κ. Αντώναρου -και λόγω δημοσιογραφικού παρελθόντος- να απαιτεί επίσημη ανακοίνωση από την αξιωματική αντιπολίτευση για υπόθεση κακουργηματικού χαρακτήρα, της οποίας επιλαμβάνεται η Δικαιοσύνη, αν προηγουμένως είχε τοποθετηθεί ο Κ. Καραμανλής. Από αυτόν πρωτίστως θα έπρεπε να απαιτήσει ο κ. Αντώναρος δήλωση και μάλιστα διθυραμβική, αφού η οικονομική διαχείριση της πενταετούς διακυβέρνησης Καραμανλή επανεξετάζεται. Τι έχει να φοβηθεί;
Υπάρχει το μείζον θέμα για την πολιτική ζωή της χώρας πώς φτάσαμε στα μνημόνια, στις κλειστές τράπεζες, στους «κόφτες», στις συνεχείς μειώσεις συντάξεων και μισθών και ταυτόχρονα στις υπέρογκες αυξήσεις φόρων. Το παρελθόν χρησιμοποιείται ανοίκεια από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου επιχειρώντας να κρατά δέσμια, κυρίως, τη Νέα Δημοκρατία. Ομως γνωρίζει ότι η οικονομική διαχείριση της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου θα αποτελέσει το κατηγορητήριο εναντίον της, όταν θα εξεταστούν οι τραγικές ευθύνες της επειδή οδήγησε την οικονομία στην καταστροφή.
Επανέρχεται η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αορίστως στις ευθύνες των προηγούμενων, αλλά όταν τίθεται το ζήτημα του οικτρού τρίτου μνημονίου που υπέγραψε, δεν κοιτάζει στον καθρέφτη της που είναι η κθημερινότητα των πολιτών, δεν βλέπει την ερήμωση της χώρας.
Οφείλει, λοιπόν, η Ν.Δ. να δηλώσει από τώρα, ότι όταν γίνει πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης θα ερευνηθεί και το τί θα παραλάβει και τις αιτίες της καταστροφής. Οχι μόνον από το 2015, αλλά από το 2000. Η ώρα της αλήθειας θα είναι ο βατήρας για τη νέα αρχή.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής