Τα μοναδικά πράγματα που μπορούν να κάνουν τα κράτη είναι: η σωστή προετοιμασία σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή, η ορθή διαχείριση (και όχι απόπειρα εξάλειψης του κινδύνου) της φωτιάς και η προσπάθεια να μην ξεσπούν πυρκαγιές από ανθρώπινο χέρι. Από εκεί και πέρα, είναι ζήτημα καιρικών συνθηκών, μορφολογίας του εδάφους, χλωρίδας και άμεσης αντίδρασης των Aρχών αν η πύρινη λαίλαπα εξαπλωθεί γρήγορα ή όχι.

Φέτος συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από την καταστροφική πυρκαγιά στο περιαστικό τεχνητό δάσος της Θεσσαλονίκης, Σέιχ Σου. Hταν Κυριακή 6 Ιουλίου 1997, όταν άγνωστος τηλεφώνησε στο 166 και ανέφερε καπνό. Η ώρα ήταν 15:35 και η Θεσσαλονίκη ήταν άδεια, καθώς οι κάτοικοί της βρισκόταν στις παραλίες. Η φωτιά γιγαντώθηκε απίστευτα γρήγορα, εκμεταλλευόμενη τα πέντε μποφόρ του αέρα αλλά και το πεύκο, το οποίο λαμπαδιάζει εύκολα. Μέσα σε χρονικό διάστημα δύο ωρών, «έγλειφε» το ξενοδοχείο Φιλίππειον και έκαιγε σπίτια και αποθήκες στο Ρετζίκι. Η μάχη συνεχίστηκε όλη τη νύχτα και την επόμενη μέρα οι φλόγες ακούμπησαν πλέον το Πανόραμα, αναγκάζοντας τις Αρχές να εκκενώσουν το σχολείο για παιδιά με προβλήματα ακοής και ένα μοναστήρι. Το βράδυ -επιτέλους- η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο. Μέσα σε 24 ώρες έκανε στάχτη 16.500 από τα συνολικά 29.000 στρέμματα του Σέιχ Σου. Δηλαδή το 55% της συνολικής έκτασης!

Μέσα στην τραγωδία, υπήρχε και κάτι θετικό. Το Σέιχ Σου ήταν στην ουσία ένα πευκοδάσος. Το πεύκο μπορεί να καίγεται εύκολα αλλά αναγεννιέται το ίδιο εύκολα. Σε χρονικό διάστημα δέκα ετών, η καμένη έκταση του Σέιχ Σου μετατράπηκε και πάλι σε δάσος. Με νέα και γερά δέντρα και αφού έγιναν πρώτα αντιπλημμυρικά έργα. Το θέμα είναι αν οι Αρχές εντόπισαν λάθη στην κατάσβεση και αν αυτά διορθώθηκαν. Διότι τέτοιες τραγωδίες δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται και οι φορείς θα πρέπει να μαθαίνουν από τα λάθη τους.

Η αλήθεια είναι πως από το 1997, όσες φωτιές ξέσπασαν στο Σέιχ Σου αντιμετωπίστηκαν άμεσα και αποτελεσματικά. Ενδεχομένως εν τέλει η φωτιά του 1997 να οργάνωσε και να βοήθησε τις Αρχές να είναι περισσότερο αποτελεσματικές και να δρουν βάσει συγκεκριμένου σχεδίου. Οπως και να έχει, οι φωτιές το καλοκαίρι είναι αναπόφευκτες και τα μόνα που θα πρέπει να απασχολούν πολίτες και Αρχές είναι η άμεση-αποτελεσματική αντίδραση και η προστασία της ανθρώπινης ζωής.