Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Θα έπρεπε να προσθέσει και τους 40άρηδες, ανάμεσά τους και τον Ζόραν Ζάεφ, που στα 44 του δεν φαίνεται διατεθειμένος να αποκηρύξει τη «μακεδονική» ταυτότητά του. Ο κατά τα άλλα μετριοπαθής Σκοπιανός πολιτικός φαίνεται να κερδίζει για λογαριασμό των συμπατριωτών του το «δικαίωμά» τους να κρατήσουν τη «μακεδονική» γλώσσα και τη «μακεδονική» υπηκοότητά τους. Ο Αλέξης Τσίπρας κερδίζει τους αστερίσκους.

Αλλά για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί, ας δεχθούμε ότι η ελληνική πλευρά έφθασε πολύ κοντά σε μια, έστω κακή, συμφωνία. Και λέμε πολύ κοντά, διότι αν δεν δούμε τα Σκόπια να προχωρούν σε συνταγματική αναθεώρηση, θα είναι σαν τίποτα να μην έχει προηγηθεί, παρά μόνο οι φιέστες για εσωτερική κατανάλωση. Για την ώρα πάντως, και αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΠΓΔΜ, φαίνεται πως οι περισσότεροι βρίσκουν κακή την επερχόμενη συμφωνία και οι μόνοι που εμφανίζονται υπέρμαχοι είναι οι δύο πρωθυπουργοί. Τη βιασύνη του Ζόραν Ζάεφ βεβαίως την κατανοούμε. Θέλει να συνδέσει την πρωθυπουργία του με την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Ο Ελληνας πρωθυπουργός όμως γιατί βιάζεται; Για να μην αποδυναμωθούν οι προοδευτικές (!) δυνάμεις στα Σκόπια, όπως απροκάλυπτα αναφέρεται στο non paper της συμφωνίας;

Το «ραντεβού με την Ιστορία», που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, είναι πάντα γοητευτικό για τους πολιτικούς, όχι όμως πάντα και ευχάριστο ή εθνικά ωφέλιμο για τους λαούς. Είναι άραγε δυνατόν να επιλυθεί ένα τόσο πολύπλοκο και δύσκολο εθνικό θέμα που σέρνεται επί πολλές δεκαετίες χωρίς εθνική συναίνεση, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι βιάζονται να κερδίσουν τα εύσημα και το όποιο πολιτικό όφελος; Από όσα έγιναν μέχρι στιγμής γνωστά, εμείς θα τους αναγνωρίζουμε ως Severna Makedonja, αλλά όλοι οι άλλοι ως Βόρεια Μακεδονία. Για τη γλώσσα και την υπηκοότητα ακόμα χειρότερα, αφού αναγνωρίζονται ως μακεδονική σκέτο.

Αυτή τη στιγμή διαφωνούν με τη συμφωνία για το Μακεδονικό ακόμα και βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ενώ ισχυρές είναι οι αντιδράσεις και από το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης. Στους αντιδρώντες και οι… κυβερνώντες ΑΝ.ΕΛ., που διαφωνούν μεν, κάθονται στις καρέκλες τους δε. Ποια είναι λοιπόν η ουσιαστική πολιτική νομιμοποίηση που έχει ο Αλέξης Τσίπρας για να δεσμεύσει τη χώρα και τις μελλοντικές κυβερνήσεις σε μια τέτοια κατ’ αρχήν συμφωνία;

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]