Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το χτύπημα στην πρωτεύουσα της Εμίλια Ρομάνια, που φιλοξενούσε τότε πολλούς Έλληνες φοιτητές, ήταν η πιο αιματηρή απόπειρα του ιταλικού παρακράτους και των μυστικών υπηρεσιών να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, που ζούσε τα «μολυβένια χρόνια» των Ερυθρών Ταξιαρχιών, δίνοντας τη χαριστική βολή στον «ιστορικό συμβιβασμό» Χριστιανοδημοκρατών-Κομμουνιστών και φέρνοντας στην εξουσία αν όχι μια χούντα σε στιλ Παπαδόπουλου, τουλάχιστον ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Τελικά η ιταλική δημοκρατία άντεξε. Τρεις νεοφασίστες καταδικάστηκαν, αλλά ποτέ δεν ρίχτηκε άπλετο φως στο ρόλο της μασονικής στοάς P2, των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, κάποιων «σταγονιδίων» στον ιταλικό στρατό και της CIA. Η υπόθεση χαρακτηρίστηκε «κρατικό μυστικό» και η Δικαιοσύνη εμποδίζεται ως τώρα να κάνει τη δουλειά της.
Σήμερα η Ιταλία δεν κινδυνεύει από τους νεοφασίστες, αλλά από την ισλαμική τρομοκρατία, που σπέρνει νεκρούς στη Γαλλία, στο Βέλγιο, εσχάτως και στη Γερμανία.

Καθώς οι καιροί αλλάζουν, η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της «Σφαγής της Μπολόνια» απέκτησε φέτος άλλο χρώμα. Για πρώτη φορά συμμετείχε η μουσουλμανική κοινότητα της ιταλικής πόλης, προκειμένου να εκδηλώσει την αντίθεσή της σε «κάθε μορφή τρομοκρατίας, που συνιστά αδικαιολόγητη και παράλογη ανθρώπινη συμπεριφορά», όπως τόνισε ο επικεφαλής της, Γιασίν Λαφράμ. Οι συγγενείς των θυμάτων χειροκρότησαν τους μουσουλμάνους συμπολίτες τους, όπως και τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα:

«Η τρομοκρατία στη χώρα μας ηττήθηκε χάρη στην ενότητα και την πίστη μας στις αρχές της Δημοκρατίας και του Δικαίου», υπενθύμισε ο αρχηγός του ιταλικού κράτους. «Σήμερα επιστρέφει με διαφορετική, αλλά εξίσου απεχθή μορφή. Με όπλο τις ανθρωπιστικές αξίες μας θα αντιμετωπίσουμε κι αυτή τη φορά τους νέους σπορείς του θανάτου».