Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Συγκεκριμένα παιδιά, συγκεκριμένων οικογενειών, για τα οποία είχαν γίνει καταγγελίες με ονοματεπώνυμο. Οχι αοριστολογίες που ακούμε συνήθως σε ημερίδες για την κρίση που περνά η ελληνική οικογένεια, αλλά στοχευμένες καταγγελίες. Ηξεραν οι γείτονες, ήξεραν οι συγγενείς, κάποιοι τόλμησαν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μιλήσουν στο «Χαμόγελο του Παιδιού», κάποια στιγμή ενημερώθηκαν τα αστυνομικά τμήματα και οι αρμόδιοι εισαγγελείς. Και μετά; Τίποτα.

Θα περίμενε κάποιος πως ύστερα από αυτές τις αποκαλύψεις ο προϊστάμενος των εισαγγελέων σε Κω και Ζάκυνθο θα διέταζε τη διεξαγωγή έρευνας για να διαπιστώσει αν υπήρξε ολιγωρία εκ μέρους των δικαστικών και των αστυνομικών αρχών. Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Από όσα τουλάχιστον έχουν γίνει γνωστά, η παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου περιορίστηκε στο να μεταφερθούν άμεσα τα παιδιά από τη Λέρο, να εξεταστούν από ειδικούς και να ερευνηθούν οι καταγγελίες για το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Για την περίπτωση της Ζακύνθου δεν έχει γίνει γνωστό αν έχει υπάρξει κάτι αντίστοιχο.

Συνομιλώντας με κάποιους που γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι νομικές διαδικασίες, άκουσα διάφορες εξηγήσεις που έμοιαζαν περισσότερο με δικαιολογίες. Οπως ότι αν πρόκειται για πειθαρχικό έλεγχο, αρμόδιος να τον διατάξει είναι ο κατά τόπους προϊστάμενος και όχι ο Αρειος Πάγος. Επίσης, ότι είναι τόσο μεγάλος ο φόρτος εργασίας των δικαστικών λειτουργών και δη των τμημάτων ανηλίκων, που είναι σχεδόν αδύνατον να γίνεται εις βάθος έρευνα για κάθε καταγγελία που φθάνει στα γραφεία τους. Ολα αυτά ισχύουν, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Οταν το θέμα έχει να κάνει με κακοποίηση παιδιών, θα έπρεπε να έχουν φέρει τον κόσμο ανάποδα να ψάξουν να βρουν τι πήγε στραβά στο σύστημα.

Η αναφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας στα πρόσφατα περιστατικά ήταν καλή, αλλά δεν φθάνει. Επρεπε ήδη να έχουν παρέμβει ο Σταύρος Κοντονής, η Θεανώ Φωτίου, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, οι συνδικαλιστικές ενώσεις δικαστών, εισαγγελέων και δικηγόρων, οι κοινωνικοί λειτουργοί, ο πρωθυπουργός ο ίδιος.

Το έχουν πράξει σε άλλες περιπτώσεις και μάλιστα με υπερβάλλοντα ζήλο σε βαθμό παρεξηγήσεως. Γιατί όχι και τώρα; Εκτός και αν θεωρούν πως η Novartis και τα διάφορα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα είναι πιο σημαντικά από την παραμέληση και την κακοποίηση μικρών παιδιών.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]