Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ μόνο για μια ακόμα ένδειξη πολιτικής απελπισίας να φύγει η δημόσια συζήτηση από το «συμπληρωματικό Μνημόνιο», από το νέο κόψιμο των συντάξεων. Να φύγει από τους τραγικά ερασιτεχνικούς κι έξωθεν κατευθυνόμενους χειρισμούς της κυβέρνησης στο Σκοπιανό. Να φύγει από το μέγα πολιτικό φιάσκο της Novartis. Κατανοητή η ανάγκη της κυβέρνησης να αλλάξει την ατζέντα. Κι ακόμα πιο κατανοητή η προσπάθειά της να προσπαθήσει να «πλήξει» προσωπικά τον Κ. Μητσοτάκη. Μόνο που η άτσαλη και πρόχειρη επίθεση κατά του «ανιστόρητου Μητσοτάκη» προδίδει την πραγματική αγωνία της κυβέρνησης: Μήπως η Ν.Δ. ξεκολλήσει από το όποιο «αμαρτωλό παρελθόν της Δεξιάς». Εξ ου και η απελπισμένη προσπάθεια του Μ. Μαξίμου να ταυτίσει τη Ν.Δ. με την ακροδεξιά. Μόνο έτσι αισθάνεται ότι μπορεί να την αντιμετωπίσει.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που καταποντίζεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αλλά κυρίως στην κοινωνία, δεν αντέχει την ανανέωση της Ν.Δ. και την εξέλιξή της σε ένα σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα. Οχι μόνο γιατί έτσι παίρνει κι άλλο ζωτικό χώρο από τον ΣΥΡΙΖΑ που ανακάλυψε στα «πολιτικά γεράματά του» την «Κεντροαριστερά» και τη «σοσιαλδημοκρατία». Κυρίως γιατί η εξέλιξη της Ν.Δ. και η απαγκίστρωσή της από τα λάθη και τα βάρη του παρελθόντος λειτουργούν σαν μεγεθυντικός φακός στο πολιτικά γερασμένο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί έτσι φαίνεται, ακόμα περισσότερο, πόσο πολύ εκφράζει το «παλιό» και καθόλου το «νέο». Χρειάζεται να γυρίσει στο 1963 για να αντλήσει «επιχειρήματα». Κι όταν διαπιστώνει ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι πρόθυμος να αναλάβει την ευθύνη ενός άρρωστου παρακράτους, που δολοφόνησε τον Γρ. Λαμπράκη, αλαφιάζεται. Γιατί ουσιαστικά αυτό είπε ο Κ. Μητσοτάκης, με τον τρόπο που αναφέρθηκε στο τραγικό και ιστορικά καταγεγραμμένο γεγονός: Δεν φορτώνομαι τις αμαρτίες του παρελθόντος και δεν είναι αυτό που «καίει» κυρίως τους σημερινούς 17άρηδες, οι οποίοι νιώθουν να μην έχουν στον ήλιο μοίρα.

ΕΙΝΑΙ τουλάχιστον αφελές να πιστέψει κανείς ότι ο Κ. Μητσοτάκης αγνοεί τη δολοφονία του Λαμπράκη. Ακριβώς επειδή την ξέρει, γι’ αυτό παίρνει αποστάσεις από τέτοιου είδους πρακτικές και αντιλήψεις. Για να δείξει ότι είναι αποφασισμένος να πετάξει τα βαρίδια του παρελθόντος και να κοιτάξει μπροστά. Οχι πίσω. Ετσι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ μένει χωρίς «παιχνιδάκι». Βρίσκεται στο άδειο γήπεδο της παρελθοντολογίας με ελάχιστους θεατές. Οι πολλοί είναι στο διπλανό κατάμεστο γήπεδο που παίζεται το ντέρμπι τού σήμερα και του αύριο. Κι αυτό ευλόγως τη θυμώνει την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια Ν.Δ. κοντά στο παρακράτος των Γκοτζαμάνηδων και ο Κ. Μητσοτάκης δημιουργεί το κόμμα της επόμενης δεκαετίας.

ΔΙΚΑΙΩΣ θύμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν θύμωσε για το λόγο που λέει δημοσίως. Δεν θύμωσε γιατί, όπως λέει, ο Κ. Μητσοτάκης «πρόσβαλε» την ιστορική μνήμη.
Θύμωσε γι’ αυτό που κατάλαβε: Οτι απέναντι σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, που διδάσκεται από το παρελθόν κρατώντας τα χρήσιμα και πετώντας τα «σάπια», δεν μπορεί να το πολεμήσει -όπως θα ήθελε- με Γκοτζαμάνηδες και Εμμανουηλίδηδες. Ο πολιτικά αποκαμωμένος και χωρίς φρέσκιες ιδέες Α. Τσίπρας δεν αντέχει να μην έχει απέναντί του κάποιον που να παριστάνει ή να είναι ο Γκοτζαμάνης.

Κυβέρνηση… χοπ χοπ

Μέρες απίστευτης δόξας ζει το Γραφείο του Πρωθυπουργού. Μετά τους «εκδοροσφαγείς», τα «τρίκυκλα» και τους «Γκοτζαμάνηδες», χθες το «ελάφρυνε» λίγο, δίχως όμως να υστερήσει σε επίπεδο και ποιότητα. Σε non paper του Μ. Μαξίμου για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό αναγράφεται επί λέξει: «Ορισμένοι βιάζονται να πούνε χοπ, πριν ακόμα τα Σκόπια πηδήξουν το χαντάκι»! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την αυθεντικότητα, την ακρίβεια, τη διπλωματικότητα ή τη σοβαρότητα; Πέραν του ύφους, όμως, υπάρχει και η ουσία.

Δύο πράγματα είναι απολύτως σαφή, μετά τις χθεσινές εξελίξεις στο Σκοπιανό: 1. Η κυβέρνηση διψάει για μια «νίκη» 2. Εχοντας καεί στο «χυλό του Ιλιντεν», φυσάει και το «γιαούρτι της Γκόρνα». Η κυβέρνηση δεν αντέχει κι άλλο αυτοδιασυρμό και μάλιστα σε παγκόσμια θέα. Οι ξένοι είναι φανερό ότι πιέζουν και τάζουν. Και στις δύο πλευρές. Ισως γι’ αυτό υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι έτοιμοι να… ξαναψηφίσουν τις νέες περικοπές των συντάξεων με «συμπληρωματικό Μνημόνιο», εξακολουθούν να καλλιεργούν ελπίδες για την αποφυγή του μοιραίου. Αν τα Σκόπια «πηδήξουν το χαντάκι» (δώσουν το erga omnes και τη συνταγματική αλλαγή), όλοι μαζί στο Μ. Μαξίμου προφανώς θα φωνάζουν χοπ, χοπ, χοπ…

Με προίκα… ο Κοντονής

Στη μονοεδρική της Ζακύνθου όπου εξελέγη ο Στ. Κοντονής δεν έχει καμία τύχη. Και επειδή το ξέρει, έχει βάλει πλώρη για τη Β’ Αθηνών, ποντάροντας -μεταξύ άλλων- στη στήριξη δύο δημάρχων: του Περιστερίου και της Αγ. Παρασκευής. Σε αυτούς τους δύο δήμους προτίθεται, όπως λένε οι πληροφορίες, να δημιουργήσει δύο νέα Πρωτοδικεία.

Χωρίς διάλογο, χωρίς σχεδιασμό και πολλαπλασιάζοντας τη δαπάνη (νέα κτίρια, έξοδα λειτουργίας κ.λπ.). Επομένως, μετακομίζοντας στη Β’ Αθηνών κουβαλάει και την «προίκα» του. Και δεν θα υπήρχε ίσως μεγάλο πρόβλημα, αν την ίδια στιγμή το υπάρχον Πρωτοδικείο Αθηνών μπορούσε να ικανοποιήσει έστω τις στοιχειώδεις ανάγκες του…

Και με «δίσκο» το Πρωτοδικείο

Οπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΔΣΑ ο πρόεδρός του Δ. Βερβεσός, ο προϊστάμενος του Πρωτοδικείου Αθηνών κ. Γεωργίλης με έγγραφό του ζητά από τον ΔΣΑ να πληρώσει για την αγορά μηχανήματος προτεραιότητας για το τμήμα κατάθεσης δικογράφων ένδικων μέσων. Κι αυτό «λόγω της περιορισμένης οικονομικής δυνατότητας του Πρωτοδικείου».

Και δεν είναι η πρώτη φορά που το Πρωτοδικείο ζητά την συνδρομή του ΔΣΑ για την αγορά φωτοτυπικών ή κλιματιστικών μηχανημάτων… Ομως ο κ. Κοντονής, αντί της εύρυθμης και αξιοπρεπούς λειτουργίας του Πρωτοδικείου, ετοιμάζεται να φτιάξει κι άλλα δύο, στην προσπάθειά του να εκλεγεί στη Β’ Αθηνών.

«Ιταλική» ενόχληση στο Προεδρικό

Η συζήτηση που άνοιξε με αφορμή το βέτο του Ιταλού Προέδρου κ. Ματαρέλα στην τοποθέτηση του ευρωσκεπτικιστή Σαβόνε στο υπουργείο Οικονομικών μοιραία προκάλεσε «συγκρίσεις».

Οι οποίες ευλόγως ενόχλησαν τον κ. Παυλόπουλο, καθώς ο Σαβόνε χαρακτηρίστηκε ως ο «Βαρουφάκης της Ιταλίας». Οι συνταγματικές αρμοδιότητες που έχουν, όμως, οι δύο Πρόεδροι δεν είναι ίδιες. Οι αρμοδιότητες του Ιταλού Προέδρου είναι πιο ενισχυμένες. Ωστόσο ο ΠτΔ δέχθηκε «από σπόντα» κριτική, γιατί δεν έκανε κάτι αντίστοιχο το 2015. Και δικαίως ενοχλήθηκε. Κυρίως από τις αιχμές περί μη παραιτήσεώς του.

Απορίες

1. Αφού η βενζίνη δεν ξεπέρασε τα 2,5 ευρώ, γιατί να κάνει κάτι ο κ. Σταθάκης;

2. Το «χοπ» είναι έμπνευση Καρτερού ή Κοτζιά; Γιατί οι πληροφορίες διίστανται, μιας, και ταιροάζει και στους δύο…

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]