Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς*
Από την παθιασμένη ομιλία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη το 1982 στο Μεξικό μέχρι την πρόσφατη προτροπή του Προκόπη Παυλόπουλου στον πρίγκιπα Κάρολο η Ελλάδα λέει σχεδόν τα ίδια λόγια και το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: Το βρετανικό μουσείο τονίζει πως η δική μας κληρονομία δεν μπορεί παρά να συνεχίσει να εκτίθεται από τους Βρετανούς.
Το 1982 η Μελίνα στη διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού της UNESCO στο Μεξικό, είχε πει μεταξύ άλλων: «Στο όνομα αυτής της φιλίας σάς λέμε, έγινε μια αδικία που μπορεί τώρα να αποκατασταθεί. Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για εμάς τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνειά μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο τ’ όνομά μας».
Πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε τονίσει:«…Είναι ακριβώς αυτή η παράδοση, σε συνδυασμό με τους δεσμούς φιλίας που μας συνδέουν, η οποία μας κάνει να ευελπιστούμε ότι η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, για την αποκατάσταση της ενότητας αυτού του υπέρλαμπρου λίκνου του πολιτισμού μας, τελικώς θα ευοδωθεί».
Και οι δύο ομιλίες πάνω-κάτω έχουν τα ίδια στοιχεία της ικεσίας της Ελλάδας να ικανοποιηθεί το αίτημά της και να μας επιστραφούν τα γλυπτά. Και οι δύο αυτές ομιλίες όπως και πολλές άλλες που έχουν γίνει δείχνουν είναι μέχρι τώρα τα μοναδικά μας (άσφαιρα) όπλα σε μια εκστρατεία που διαρκεί χρόνια, αλλά δεν έχει υπάρξει αποτέλεσμα και κανείς δεν στοιχηματίσει ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να δούμε τα γλυπτά μας εκεί που ανήκουν.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Σε όλα αυτά τα χρόνια έχουμε κερδίσει αρκετές συμπάθειες, πολλοί είναι οι εξωτερικοί παράγοντες που κατά καιρούς έχουν ταχθεί υπέρ μας αλλά το πρόβλημα παραμένει το ίδιο.
Για αυτό τον λόγο ίσως έχει έρθει η ώρα να σταματήσουμε την διεκδίκηση μέσω της τακτικής των ικεσιών και να αποφασίσουμε με κοινή στρατηγική να φέρουμε το θέμα σε υψηλό επίπεδο χωρίς δημόσιες δηλώσεις αλλά με έντονες συζητήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες των διπλωματικών γραφείων.
Με αυτό τον τρόπο σίγουρα δεν θα ικανοποιηθεί το συναίσθημα των Ελλήνων που περιμένουν πάντα μία ανάλογη δημόσια δήλωση για να επιτεθούν στους Βρετανούς και να μιλήσουν για την αδικία που βιώνουμε εδώ και δεκαετίες.
Από την άλλη πλευρά όμως μία δοκιμή θα μας πείσει αν ο διαφορετικός τρόπος διεκδίκησης μπορεί να φέρει πιο άμεσα αποτελέσματα σε μια χρονική συγκυρία που τα πάντα αλλάζουν με ραγδαίος ρυθμούς σε όλο τον κόσμο.
*Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης του EleftherosTypos.gr