Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Στο Ποτάμι ο Σταύρος Θεοδωράκης, στη Δημοκρατική Αριστερά ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών ο Γιώργος Παπανδρέου, στο Δίκτυο «Ανανέωση» ο Γιώργος Καμίνης, στους ΜΕΤΑρρυθμιστές ο Σπύρος Λυκούδης, στην ΕΔΕΜ ο Απόστολος Πόντας, στις Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία ο Γιάννης Τούντας, στη Φωνή Δημοκρατίας ο Γιώργος Καρράς» (Τύπος της Κυριακής, 25/3/18). Και στο ΠΑΣΟΚ η Φώφη Γεννηματά. Ηταν θέμα χρόνου λοιπόν να δημιουργηθούν οι πρώτες, οι δεύτερες και πολλές ακόμα διαφωνίες.

Φυσικά, δεν έχουν όλοι οι πρόεδροι την ίδια πολιτική δύναμη. Οι περισσότεροι εξ αυτών προσδίδουν απλά συμβολική αξία που παραπέμπει στην ένωση δυνάμεων του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς, ενώ κάποιοι (μετρημένοι αυστηρά στα δάχτυλα του ενός χεριού) είχαν και έχουν ισχυρή παρουσία, αυτόνομο λόγο και, κυρίως, προσωπικές φιλοδοξίες. Η διάσταση απόψεων μεταξύ της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη, για παράδειγμα, ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ρήγματος.

Οι διαφορές μεταξύ τους είναι πολλές και αφορούν τόσο τον πυρήνα αμιγώς πολιτικών επιλογών όσο και τη στάση τους σε πιο κοινωνικά ζητήματα. Στην πρώτη κατηγορία είδαμε έντονα την τρικυμία που προκλήθηκε από το αίτημα της Φώφης Γεννηματά για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, κάτι το οποίο αιφνιδίασε το -διαφωνών- Ποτάμι. Κομβικότερο θέμα απ’ όλα ασφαλώς είναι το στίγμα που θα εκπέμψει το ΚΙΝ.ΑΛ., αν δηλαδή θα πλεύσει αριστερόστροφα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή σε δεξιόστροφα προς τη Νέα Δημοκρατία. Στα πιο κοινωνικά ζητήματα, όπως τα νομοσχέδια για την ταυτότητα φύλου και για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, επίσης καταγράφηκαν διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και τάσεις.

Στην περίπτωση του Κινήματος Αλλαγής δεν ισχύει το επιχείρημα ότι τα μεγάλα κόμματα έχουν εκ φύσεως πολλές και διαφορετικές φωνές. Διότι το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν είναι ένα μεγάλο κόμμα, είναι ένας συνασπισμός διαφορετικών κομμάτων, που δεν είναι ούτε καν μεγάλος. Ακροβατεί σε μονοψήφια ποσοστά και πασχίζει να βρει τη θέση του στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Οπότε κάθε διαφωνία, κάθε ρήξη και αναταραχή έχει πολλαπλάσια ισχύ από ό,τι θα είχε σε κάποιο άλλο παραδοσιακό κομματικό σχηματισμό. Εν κατακλείδι, περισσότεροι από 200.000 πολίτες συμμετείχαν ενεργά με την ψήφο τους στις εσωτερικές εκλογές της Κεντροαριστεράς. Λογικό είναι να περιμένουν τώρα ξεκάθαρες απαντήσεις για την επόμενη μέρα. Για να μάθουν και οι ίδιοι τι ακριβώς ψήφισαν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]