Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας

Ανατρέποντας πολλές θέσεις από αυτές που είχε προεκλογικά (σ’ Ευρώπη και Γαλλία), ο Γάλλος πρόεδρος μοιάζει να εχει βάλει νερό στο κρασί του σε σχέση με την ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση και να εφαρμόζει μια πολιτική που θέλει να συνδυάσει με μέτρο φιλελεύθερες αρχές και κλασική αντίληψη οργάνωσης της κοινωνίας.

Η σοσιαλδημοκρατική παράδοση με την απο-δομητική της διάθεση και πρακτική είχε φτάσει στα όρια του να διαλύσει ό,τι ιστορικά καλό υπήρχε στη Γαλλία. Οι αριστερίζουσες εμμονές απειλούσαν διαχρονικές αρχές του ανθρωπισμού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η αποκορύφωση αυτής της διαλυτικής πορείας ήταν η περίοδος του Φρανσουά Ολάντ: η γαλλική γλώσσα απειλείτο από την «προοδευτική» αντίληψη, η γραμματική το ίδιο, τα μαθηματικά. Τα αριστεία ήταν ρετσινιά και μομφή.

Στην οικονομία, ο ελλειμματικός προϋπολογισμός ήταν κάτι το αναπόφευκτο ως μοιραίο, ο κώδικας εργασίας ήταν δόγμα, οι φόροι στην περιουσία ήταν αιώνιος νόμος και η θέση των εργατών στους σιδηροδρόμους ήταν «θεμέλιο» της δημοκρατίας. Αλλά και η διπλωματία ήταν ηθικολογούσα. Ολα αυτά ήταν για δεκαετίες «ιερά» και συνεπώς απείραχτα. Η ίδια δε η άσκηση εξουσίας ήταν η ενσάρκωση της ηδονής σε όλα τα επίπεδα. Οταν ο Φρανσουά Ολάντ μιλούσε με τους δημοσιογράφους ανάμεσα σε αστεία κι «ευφυείς» εξυπνάδες, ισχυριζόταν ότι αντιπροσώπευε τη Γαλλία.

Αυτή η κατάσταση δείχνει ν’ αλλάζει με την ως τώρα πορεία του Μακρόν. Στην εκπαίδευση άλλαξαν οι νόμοι και οι κλασικές γλώσσες (Ελληνικά και Λατινικά) επανήλθαν δυναμικά. Οι μαθητές στο σχολείο πρέπει εκ νέου να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν σωστά γαλλικά με την ορθή, που για αιώνες υπήρχε, γραμματική, πρέπει να μάθουν αριθμητική και τα αριστεία να επιβραβεύονται. Στην εξωτερική πολιτική Η διπλωματία είναι λιγότερο ηθικολόγα και ιδεολογίζουσα. Στην οικονομία οι φόροι μπορούν να μειωθούν και γενικώς η οικονομία να μην είναι αναπότρεπτα ελλειμματική.

Η εξουσία επί Μακρόν περνά από το στάδιο της «ηδονής» σ’ αυτό των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων . Ο Γάλλος πρόεδρος θα ήθελε να επαναφέρει το λειτουργικό κι αξιοπρεπές της εξουσίας ως κυβερνητική πραγματικότητα. Κι όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα γεγονότα η κατάσταση τον ευνοεί. Η Γαλλία είναι εκ νέου στη μόδα. Ενας άνεμος εμπιστοσύνης επιστρέφει. Το επιχειρηματικό και καινοτομικό πνεύμα ενισχύεται. Κάτι το καινούργιο κι ενθουσιώδες αναδύεται από την οικονομία της χώρας. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο Μακρόν δεν βολεύεται μ’ αυτό το κλίμα. Δεν κλείνεται στο ναρκισσισμό παρότι συμπεριφέρεται «μοναρχικά». Δεν φαίνεται (τουλάχιστον προς το παρόν στα λόγια) να ξεχνά τον «παλιό» κόσμο. Δεν ξεχνά τη μεσαία τάξη που τόσα υπέφερε με την κρίση και συνεχίζει να υφίσταται ακόμα τις συνέπειές της. Δεν ξεχνά την ανασφάλεια που υπάρχει στη χώρα (επιστροφή φυσικής βίας και πολιτιστικής).

Δεν ξεχνά την ανεξέλεγκτη μετανάστευση (βάζει τις βάσεις για τον έλεγχό της με μια σειρά συχνά σκληρά νομοθετήματα). Δεν ξεχνά την τρομοκρατία (μια σειρά από νέα μέτρα ενισχύουν περισσότερο την εσωτερική ασφάλεια). Ολες αυτές τις πραγματικές ανησυχίες ο Γάλλος πρόεδρος δείχνει να θέλει να τις βάλει σε τάξη. Εχει μπροστά του την πιο μεγάλη ευκαιρία για εδραίωση των αρχών της Δημοκρατίας, για οικονομική μεταρρύθμιση της χώρας σε συνδυασμό με τη γαλλική ιστορία και παράδοση, για επαναφορά του κρατικού κύρους αλλά και για τη θεμελίωση της γεωγραφίας σε σχέση με τον πολιτισμό.

Δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει σε αυτήν την πορεία. Του το ευχόμαστε σαν Ευρωπαίοι πολίτες που έχουμε ανάγκη μια ισχυρή Γαλλία στην οικονομία, την Παιδεία, την άμυνα και τον πολιτισμό.

Ο Δημοσθένης Δαββετας είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]