Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Ο Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να αποδείξει στην διεθνή κοινότητα πως η Τουρκία μπορεί και θα εφαρμόσει εάν χρειαστεί το σενάριο των 2,5 πολέμων. Στα νοτιοανατολικά της η κατάσταση έχει ξεφύγει.

Όχι μόνο έχει εισβάλει στο Αφρίν της Συρίας, όχι μόνο έχει σηκώσει την ημισέληνο σε ξένα εδάφη, αλλά απειλεί πως θα φτάσει μέχρι το Ιράκ αν χρειαστεί προκειμένου να περιορίσει τους Κούρδους που παλεύουν σε όλα τα μέτωπα για την αυτονομία και την ανεξαρτησία τους σε όποια χώρα κι αν βρίσκονται.

Οι Κούρδοι είναι έρμαια της εισβολής αυτής προσπαθώντας να ανασυνταχθούν όσο μπορούν απέναντι στον τουρκικό στρατό καθώς πολέμησαν ήδη πολλά χρόνια πληρώνοντας βαρύ «φόρο» αίματος ενάντια στους τζιχαντιστές του ISIS.

Η διεθνής κοινότητα ως συνήθως παραμένει επί της ουσίας άπραγη μπροστά στις ακρότητες του τουρκικού στρατού. Τα ντοκουμέντα στο Αφρίν για σφαγές αμάχων είναι αδιάσειστα κι όμως η Δύση για άλλη μία φορά περιορίζεται σε ρόλο παρατηρητή.

Οι ανακοινώσεις και οι λεκτικές αντιγνωμίες είναι για τον Ερντογάν ψύλλος στ’ άχυρα, καθώς ο «σουλτάνος» έχει αποδείξει πως όλα τα αναλύει βάσει της ισχύος, πολιτικής ή στρατιωτικής. Γιατί να ενοχληθεί από τις παρατηρήσεις της Μέρκελ, όταν ο ίδιος αισθάνεται πως έχει το πάνω χέρι;

Ο στρατός του προελαύνει (διαπράττοντας εγκλήματα και σφαγές με πολλούς Τούρκους στρατιώτες νεκρούς), στην κυπριακή ΑΟΖ έχει επιβάλλει την πειρατεία του, διστάζοντας μόνο απέναντι στους Αμερικανούς, κρατά την κάνουλα των προσφυγικών ροών, ενώ έχει ήδη αποκτήσει στενότατες σχέσεις με τον Πούτιν.

Τι άλλο θέλει ο Ερντογάν για να νομιμοποιήσει την παντοδυναμία του, ειδικά απέναντι σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει στρατιωτική παρουσία, αναλώνεται στα γραφειοκρατικά της τερτίπια και είναι φοβική απέναντι στην Τουρκία λόγω του προσφυγικού; Η απάντηση είναι απλή και την δίνει ο Ταγίπ Ερντογάν για εμάς. Τίποτα, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει δίχως κανείς να τον επηρεάζει.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πράξει πολλά, ειδικά στην παρούσα χρονική στιγμή που είναι εγκλωβισμένη και από την υπόθεση της κράτησης των Ελλήνων στρατιωτικών στην Τουρκία. Η Αθήνα δεν μπορεί να πράξει πολλά γιατί πολύ απλά βλέπει τους συμμάχους της όχι μόνο να παίζουν ρόλο Ποντίου Πιλάτου, αλλά να δίνουν έμμεσα το δίκαιο και στην Τουρκία με την σιωπή τους. Η Ελλάδα οφείλει να αφυπνιστεί διπλωματικά, να επιχειρήσει να παρουσιάσει σε όλους πως το δίκαιο είναι με το μέρος της και να προχωρήσει σε αυτές τις κινήσεις οι οποίες είναι απαραίτητες προκειμένου να διαφυλάξει τα δικαιώματά της στην περιοχή.

Χρειάζεται, σθένος για δύσκολες αποφάσεις (βλ. αύξηση της στρατιωτικής θητείας), χρόνο και ίσως και χρήμα. Δεν έχουμε τίποτα από αυτά, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να εξελιχθούμε προτού μας προσπεράσουν οι εξελίξεις, δεν είναι αργά ακόμα.

Αλλά δεν χρειάζεται μόνο η Ελλάδα να κινητοποιηθεί. Για πρώτη φορά η Ευρώπη πρέπει να δείξει αντανακλαστικά, να προλάβει αντί να αντιμετωπίσει και αν θέλει να θεωρείται παγκόσμια δύναμη να λάβει αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής.

Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]