Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*
Η φύση απεχθάνεται τα κενά, γι αυτό όσο κι αν βιαζόμαστε να πούμε πως οι επιστήμες είναι φτωχότερες από την απώλειά του, ας ελπίσουμε πως κάποιος άλλος θα αναπληρώσει το κενό που άφησε ο θάνατος του ανθρώπου που… νίκησε τον χρόνο.
Αν μπορούμε να απλοποιήσουμε το έργο του, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Στίβεν Χόκινγκ κατάφερε -πέρα από την επιστημονική του συνεισφορά- να εκλαϊκεύσει την φυσική κάνοντάς την ελκυστική για τον κόσμο.
Χιλιάδες νέοι άνθρωποι εμπνεύστηκαν από τις θεωρίες του. Άλλοι ακολούθησαν τον δρόμο των επιστημών και άλλοι ως χόμπι καταβρόχθιζαν βιβλία και επιστημονικές δημοσιεύσεις προκειμένου να κατανοήσουν το σύμπαν και την θέση του ανθρώπου σε αυτό.
Όπως έχει πει και ο ίδιος «είμαστε απλώς ένα εξελιγμένο είδος πιθήκων, σε έναν μικρό πλανήτη σε ένα πολύ συνηθισμένο άστρο. Αλλά μπορούμε να αντιληφθούμε το Σύμπαν. Αυτό μας καθιστά πολύ ξεχωριστούς». Πώς μπορείς να τον αδικήσεις; Η ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια της όρασης και της αντίληψής του, τον έφερε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Ποιο σημείο είναι αυτό;
Όσο κακός και αν είναι ο κόσμος μας, έχουμε ως ανθρωπότητα τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Έχουμε την καλύτερη αντίληψη που είχαμε ποτέ για το σύμπαν. Έχουμε την καλύτερη ιατρική περίθαλψη στην ανθρώπινη ιστορία, έχουμε την καλύτερη παιδεία, ενώ έχουμε και τις λιγότερες πολεμικές διαμάχες…
Τραμπ, Μπάιντεν και το δράμα των ομήρων
Ο κόσμος μας δεν είναι τέλειος, αλλά είναι ο καλύτερος που είχαμε ποτέ και αυτό μόνο έμπνευση πρέπει να αποτελεί για όλους μας προκειμένου να πάμε ένα βήμα μπροστά, στην πρόοδο και το κυνήγι για το καλύτερο.
Δυστυχώς, όμως, ο άνθρωπος ως είδος είναι ταυτόχρονα και πολύ ανασφαλές. Αυτό οφείλεται στο ότι από την εξελικτική διαδικασία δεν προικίστηκε με ογκώδεις μύες ή γαμψά νύχια, ούτε και με απίστευτη ταχύτητα. Αυτή η ανασφάλεια λοιπόν συγκρούεται με το μεγαλείο του ανθρώπινου εγκεφάλου και τον οδηγεί πολλές φορές να κοιτά μόνο μέχρι το κατώφλι του σπιτιού του αντί για τον κόσμο όλο.
Οι Έλληνες εδώ και χρόνια είμαστε βυθισμένοι στα σκάνδαλα, στην παραπολιτική, στην βία και τον λαϊκισμό, την ώρα που η αυτοπεποίθησή μας είναι στα τάρταρα γιατί κανείς δεν μας αφήνει σε ησυχία. Οι «εχθροί» μάς απειλούν και οι σύμμαχοι μάς αφήνουν στην μοίρα μας.
Την ίδια ώρα βρίσκουμε και εφευρίσκουμε γεγονότα και καταστάσεις για να μας αποπροσανατολίζουν και το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να αναλώνουμε το 24ωρό μας σε μία ατελέσφορη διαδικασία επιβίωσης και όχι ζωής, αφού οι μέρες προχωρούν, η ανθρωπότητα προοδεύει και εμείς είμαστε ακόμα εδώ να φωνάζουμε και κανείς να μην μας ακούει. Ζούμε δυστυχώς στον κόσμο μας.
Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό, αν ήταν πραγματικά κόσμος και όχι «μικρόκοσμος» όπως τον έχουμε καταντήσει. Στην επιστημονική ορολογία, η λέξη «κόσμος» μεταφράζεται αυτούσια από τα ελληνικά ως «Cosmos» και δεν δηλοί το πλήθος όπως συμβαίνει ορισμένες φορές στην γλώσσα μας, αλλά ολόκληρη την Δημιουργία, το Σύμπαν, τα πάντα όλα που λένε…
Ο Χόκινγκ ασχολήθηκε με τον Κόσμο, εμείς ακόμα με τον μικρόκοσμο. Ως πότε;
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]