Οπως ο Αλέξης Τσίπρας, που επέλεξε τον Φώτη Κουβέλη για να κάνει την «έκπληξη» του ανασχηματισμού, για λόγους κατανοητούς αλλά και ακατανόητους. Οι κατανοητοί είναι ότι του «χρωστούσε» μια ανταπόδοση για τη στήριξη που του προσέφερε τους προηγούμενους μήνες. Την ξεπλήρωσε φθηνά είναι η αλήθεια. Με μία θέση αναπληρωτή, και μάλιστα υπό τον Πάνο Καμμένο.
Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Κάποιοι θα χαρακτήριζαν μια τέτοια θέση σχεδόν τιμωρητική, αλλά το προσπερνάμε. Οι ακατανόητοι λόγοι είναι ότι ουσιαστικά ο Φώτης Κουβέλης δεν έχει τίποτα πλέον να προσφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από την υποστήριξη της «Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς». Ναι, δεν το θυμάται σχεδόν κανείς αλλά αυτή η Κίνηση υπάρχει. Και επικεφαλής της είναι ο πάντα διαθέσιμος και μονίμως παρών Φώτης Κουβέλης.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
ΗΤΑΝ, ΑΡΑΓΕ, πάντα έτσι; Οχι ακριβώς. Κάποτε, μάλιστα, ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους Ελληνες πολιτικούς, που ξεχώριζε για το πολιτικό του ήθος και τους μειλίχιους τόνους του. Ξεκίνησε ως μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και μετά οργανώθηκε στον «Ρήγα Φεραίο». Ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού και της ΕΑΡ. Μετά προσχωρεί, μαζί με την ΕΑΡ, στον Συνασπισμό. Το 1989, στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης. Το 2008 θέτει υποψηφιότητα για την προεδρία του Συνασπισμού αλλά χάνει από τον Αλέξη Τσίπρα. Το 2010 αποχωρεί από τον ΣΥΝ και ιδρύει, μαζί με τους Θ. Λεβέντη, Γρ. Ψαριανό και Ν. Τσούκαλη, τη Δημοκρατική Αριστερά. Το 2012 μετέχει στην κυβέρνηση συνασπισμού του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Αποσύρει όμως την εμπιστοσύνη του εξαιτίας του κλεισίματος της ΕΡΤ, δεν ψηφίζει τον Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές και στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Το 2015 αποχωρεί και από τη ΔΗΜ.ΑΡ. (αφού πρώτα την είχε οδηγήσει στο συγκλονιστικό ποσοστό του 0,4%) και δημιουργεί την ΕΚΙΕΑ. Σήμερα, αποφάσισε να συμμετάσχει ξανά σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Εννοείται πως κατά τη διάρκεια αυτών των μετακινήσεων μετακινήθηκαν ανάλογα και οι απόψεις του.
«ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ να συμμετάσχω σε κυβέρνηση με τον Καμμένο», έλεγε και έγραφε το 2012. Αντιστοίχως κάποτε η Αριστερά του Τσίπρα δεν ήταν η δική του «Αριστερά της ευθύνης», αλλά η Αριστερά της δημαγωγίας και της χρεοκοπίας. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε δίκαιοι, διότι η περίπτωση Κουβέλη διαβάζεται και αντίστροφα. Εκείνοι που τον αποθέωναν, τώρα τον μειώνουν. Και εκείνοι που τον μείωναν, τώρα τον αποθεώνουν. Ο Τσίπρας, που τον χαρακτήριζε κομπάρσο, σήμερα τον υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες. Οι σύντροφοι, που του καταλόγιζαν ότι πούλησε την παράταξη για να συνεργαστεί με τη Δεξιά, τώρα αναγνωρίζουν το υψηλό αίσθημα ευθύνης του. Ο Καμμένος, που τον χαρακτήριζε «άρχοντα των μαξιλαριών», τώρα τον υποδέχεται με τιμές και δόξες στρατηγού. Και αυτοί, που σήμερα τον καταγγέλλουν ότι λειτουργεί ως δεκανίκι της συγκυβέρνησης, τον αποδέχονταν στο παρελθόν ως δικό τους. Ποιος κάνει το λάθος, λοιπόν; Ο Φώτης Κουβέλης ή όλοι οι άλλοι; Και, κυρίως, πότε έγινε το λάθος αυτό; Οταν αποφάσισε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου εκτρέποντας τη χώρα από την πορεία προς τη σταθεροποίηση ή τώρα που στηρίζει την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου; Ο ίδιος, κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής του υπ. Εθνικής Αμυνας, είπε: «Θέλω να με θεωρείτε παρόντα». Το θέλει πράγματι;
ΠΟΛΛΟΙ ΛΕΝΕ πως ο Φώτης Κουβέλης αλλάζει εύκολα στρατόπεδο με αντάλλαγμα μια κυβερνητική θέση. Δεν είναι έτσι, διότι, αν το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν η εξουσία, τότε δεν θα απέρριπτε την πρόταση για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επίσης, έχει αποδείξει ότι αντέχει σε μακρές περιόδους πολιτικής ερήμου. Το πρόβλημα είναι ότι ο Φώτης δεν προστατεύει τον Κουβέλη… Δεν έχασε ποτέ το ήθος και την αξιοπρέπειά του, όμως η αξιοπιστία του βάλλεται από τις δικές του αποφάσεις, από τα δικά του πισωγυρίσματα. Οι απόψεις του είναι τόσο ευμετάβλητες, τόσο αόριστες και τόσο στρογγυλεμένες που καταλήγουν μη απόψεις… Θα μείνουμε με την απορία, έτσι όπως τη διατύπωσε ο Γιώργος Καμίνης: «Ο κ. Κουβέλης είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος. Ενας άνθρωπος που γνωρίζω και εκτιμώ. Μου κάνει εντύπωση πώς κάποιος με τις πεποιθήσεις του κ. Κουβέλη θα συγκατοικήσει στο ίδιο υπουργείο με τον Πάνο Καμμένο».
Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]