Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Συγγενείς και φίλοι είπαν το τελευταίο αντίο στον Βασίλη Μπεσκένη ο θάνατος του οποίου συγκλόνισε τόσο τον δημοσιογραφικό και πολιτικό κόσμο όσο και τους τηλεθεατές. Δεν έχει σημασία εάν ήξερες τον εκλιπόντα. Εγώ προσωπικά δεν τον γνώριζα, αλλά γνώριζα το ρεπορτάζ του. Αυτά όμως δεν έχουν καμμία σημασία.

Ένας συνάνθρωπός μας βάφτισε το παιδί του και λίγες ώρες αργότερα έφυγε από την ζωή, μόλις, στα 43 του χρόνια. Το κενό που αφήνει είναι σίγουρα δυσαναπλήρωτο.

Ουδείς μπορεί να φανταστεί την θέση της συζύγου ή ακόμα και του ιδίου του παιδιού που θα ακούει για τον πατέρα του μεγαλώνοντας αλλά δεν θα τον έχει ζήσει ποτέ. Τα λόγια όμως είναι περιττά.

Οι άνθρωποι είμαστε όντα που ζούμε την ψευδαίσθηση της κυριαρχίας του χωροχρόνου, μόνο και μόνο επειδή έχουμε αντίληψη αυτού. Δεν έχουμε, όμως, και άλλη επιλογή, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πέφταμε στην ματαιότητα δίχως να προοδεύουμε. Και προοδεύουμε σχεδιάζοντας και προϋπολογίζοντας για το μέλλον.

Ας ευχόμαστε -και ας επιδιώκουμε-, λοιπόν, να είμαστε υγιείς και λίγο… τυχεροί για να απολαμβάνουμε την χαρμολύπη της ζωής. Και εν τέλει, ας έχουμε ως μοναδικό πρόβλημα τον σχολιασμό του Προϋπολογισμού!

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter