Δεν θα ήμασταν εδώ, αν δεν εμπνεόμασταν από εκεί. Με αυτά τα συγκινητικά λόγια ξεκίνησε την ομιλία του πριν λίγες ημέρες σε συνέδριο για την Οκτωβριανή Eπανάσταση ο Νίκος Φίλης.

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ο τέως υπουργός Παιδείας και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ως γνήσιο τέκνο του παγωμένου Οκτώβρη, συνεχίζει την επανάσταση του προλεταριάτου, μόνο που στην ελληνική εκδοχή του, το κάνει εκ του ασφαλούς. Εγινε αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος που υποτίθεται πως χτυπά, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που κάνει είναι να το προστατεύει.

Ο ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ θα μπορούσε να είναι ο διπλός κατάσκοπος της κυβέρνησης που ενώ φαινομενικά την κριτικάρει, ενίοτε στα όρια της ανταρσίας, τελικά δουλεύει για λογαριασμό της. Είναι γεγονός πως έχει πολλές φορές διαχωρίσει τη θέση του από αποφάσεις του Μαξίμου, ωστόσο φροντίζει πάντα ο διαχωρισμός αυτός να είναι τόσος, όσος ακριβώς χρειάζεται για να παραμένει εντός κυβερνητικής εμβέλειας. Κάνει παράσιτα μόνο και μόνο για να καθαρίσει καλύτερα το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Λέει αυτά που επιθυμούν ν’ ακούσουν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι της πρώτης φοράς Αριστερά, δίνοντας άλλοθι, χώρο και χρόνο για την ηρωική οπισθοχώρηση. Και κάθε φορά που παρεμβαίνει, ακούγεται σαν να επαναλαμβάνει τα λόγια του Τσίπρα στον Τραμπ, αλλά αυτή τη φορά προορίζονται για τους συντρόφους στο Υπουργικό: «Μπορεί ο τρόπος που προσεγγίζουν την πολιτική να μοιάζει διαβολικός, αλλά το κάνουν για καλό».

ΟΙ ΑΝΤΑΡΣΙΕΣ του Νίκου Φίλη από τον καιρό που έφυγε από το υπουργείο Παιδείας, με το κεφάλι ψηλά ομολογουμένως, γίνονται όλο και συχνότερες. Είναι στοχευμένες, καλοδουλεμένες και κυρίως, εύστοχες. Είναι η  φωνή του χαμένου -αν ποτέ υπήρξε- ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ, που πνίγεται στα νερά των πλειστηριασμών, των όπλων, των φόρων και κυρίως, στο τσουνάμι Καμμένου. Ομως, οι ανταρσίες αυτές είναι πλήρως ελεγχόμενες και με συγκεκριμένο, τριπλό στόχο: Να ικανοποιήσουν το εσωκομματικό ακροατήριο, να μην απειλήσουν την κυβερνητική επιβίωση και να αυξήσουν τις πολιτικές μετοχές του για την επόμενη ημέρα.

ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ της πώλησης πολεμικού οπλισμού στη Σαουδική Αραβία, για παράδειγμα, ο κ. Φίλης αντέδρασε για το ηθικό κομμάτι του ζητήματος, ζητώντας την ακύρωσης της συμφωνίας, αλλά επ’ ουδενί δεν είδε σκάνδαλο ή ποινικές ευθύνες. Στο θέμα των πλειστηριασμών πάλι, βλέποντας την κερκόπορτα που ανοίγει με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και ότι στην ουσία η κυβέρνηση δεν έχει διασφαλίσει την προστασία της α’ κατοικίας κάτω από 140.000 ευρώ πέραν της 31^ης Δεκεμβρίου 2017, κάνει ολομέτωπη επίθεση την ώρα ακριβώς που ο έτερος εσωκομματικός «ανταγωνιστής», ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ουσιαστικά παραδίδει τα όπλα. Διότι μετά την τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών περί αναγκαιότητας των πλειστηριασμών για το καλό των τραπεζών, η θέση του ως άτυπου επικεφαλής των «53» εμφανίζεται αποδυναμωμένη.

ΠΑΝΤΩΣ, ΤΗΝ καλύτερη δικαιολογία την κρατά για τον καλύτερο αντίπαλό του, τους  ΑΝ.ΕΛ. Αν και παραδέχεται πως πρόκειται για έναν αταίριαστο γάμο -προτιμά το ΠΑΣΟΚ που είναι «φυσικός μας σύμμαχος και ας βρομάει»-, εν τούτοις τους αναγάγει σε παράγοντα πολιτικής σταθερότητας και εξ ου «πρέπει να προστατευτεί ως κόρη οφθαλμού». Οπου πολιτική σταθερότητα, σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ στις υπουργικές καρέκλες μέχρι τέλους και από κοντά και οι ΑΝ.ΕΛ.

Ο Ν. ΦΙΛΗΣ δεν είναι ο πρώτος που ασκεί εσωτερική κριτική στην κυβέρνηση, στην οποία μέχρι πρόσφατα μετείχε. Το έπραξαν και άλλοι, όπως π.χ. ο Κώστας Χρυσόγονος, ο οποίος όμως κάποια στιγμή «έθεσε εαυτόν εκτός κόμματος». Προφανώς επειδή εννοούσε αυτά που έλεγε. Το είχαν πράξει πολύ νωρίτερα και οι σύντροφοι της ΛΑ.Ε. Εκείνος προτιμά την τακτική του «εντός, εκτός και επί τα αυτά». Δοκιμασμένη και ασφαλής, όπως τα φίλια αλλά άσφαιρα πυρά που κάνουν ωραίο σαματά, αλλά σβήνουν πριν ανάψουν.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής