Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Ξαφνικά όλα έγιναν ρόδινα. Είναι δυνατόν να υπάρχει όφις σε ένα τέτοιον παράδεισο; Και όμως είναι. Διότι αν επιχειρήσουμε μια πολιτική μετάφραση των δηλώσεων Ντάισελμπλουμ καταλήγουμε στο εξής ηθικό δίδαγμα: Πως αυτός που μεταλλάχθηκε -προσγειωνόμενος στην πραγματικότητα- είναι ο Ελληνας πρωθυπουργός και όχι ο πρόεδρος του Eurogroup.
Η ελληνική κυβέρνηση προσαρμόστηκε στα δεδομένα των θεσμών, υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο και συνεχίζοντας την πολιτική λιτότητας την οποία μάλιστα έστρεψε -με δική της πρωτοβουλία υπενθυμίζουμε- στη λογική της υπερφορολόγησης και όχι της ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων. Η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψήφισε όσα έλεγε πως δεν θα ψήφιζε, βρίσκοντας τελικά κοινή γλώσσα επικοινωνίας με εκείνους που πριν χαρακτήριζε ως κατακτητές και οικονομικούς αποικιοκράτες.
Μένει ώσπου να φύγει…
Επιπλέον, όσοι σήμερα καυχιούνται για τα καλά λόγια Ντάισελμπλουμ και για τη δήλωση του περί αποφυγής εκλογών, αποσιωπούν πως στην ίδια συνέντευξη χαρακτήρισε λάθος τις πρόωρες εκλογές του 2014. Τις οποίες είχε εκβιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ανακόπτοντας την πορεία της χώρας που ήταν έτοιμη να βγει στις αγορές και επιβαρύνοντας την ελληνική οικονομία με το τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο και με μερικά δισεκατομμύρια χασούρα από τα capital controls και τα όσα επακολούθησαν. Οι εταίροι ούτε το 2014 ήθελαν πρόωρες εκλογές ούτε σήμερα τις καλοβλέπουν, διότι παραμένουν πιστοί στο ίδιο δόγμα: Επιθυμούν πολιτική σταθερότητα, ώστε να μη διακόπτεται το πρόγραμμα και να μην υπάρχουν πισωγυρίσματα από τις υποσχέσεις που συνοδεύουν κάθε προεκλογική εκστρατεία.
Το γεγονός βέβαια ότι τις τότε αντίστοιχες δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ τις χαρακτήριζαν «παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας» ενώ σήμερα τις υποδέχονται ως καθυστερημένα συχαρίκια, είναι κάτι που δεν μεταφράζεται εύκολα. Αμετάφραστο με βάση την κοινή λογική παραμένει και το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι που τότε καταδίκαζαν το πλεόνασμα 4,5% της κυβέρνησης Σαμαρά, ως υπερβολικά υψηλό, είναι οι ίδιοι που τώρα επαίρονται για το πλεόνασμα 4,2% του 2016. Και κάτι για το τέλος: Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ολοκληρώνει τη θητεία του τον Ιανουάριο του 2018. Αυτό σημαίνει ότι πρώτον, θέλει να «αφήσει» πίσω του την εικόνα μιας χώρας σε θετική τροχιά, ώστε να μπορεί να το πιστωθεί προσωπικά, και δεύτερον, ότι αναζητεί συμμάχους για την επόμενη ημέρα, όταν δηλαδή θα αναζητά τον νέο του ρόλο στα ευρωπαϊκά πολιτικά σαλόνια.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου