Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ αρκετοί μήνες για να καταλήξουν οι αρμόδιοι αν υπάρχει ή όχι δάσος στο Ελληνικό. Σήμερα, πιθανότατα, ύστερα από αρκετά χρόνια το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο θα αποφασίσει αν ο χώρος του παλιού αεροδρομίου είναι ή όχι αρχαιολογικός χώρος. Εδώ και τρία σχεδόν χρόνια βρίσκεται στον αέρα η επένδυση δισεκατομμυρίων στα μεταλλεία της Χαλκιδικής για «περιβαλλοντικούς» λόγους. Οποιοσδήποτε πολίτης θέλει να ανοίξει μια μικρή επιχείρηση ταλαιπωρείται επί μήνες ώστε να αποκτήσει όλα τα έγγραφα και τις άδειες για να λειτουργεί νόμιμα. Για να τελεσιδικήσει μια δικαστική απόφαση χρειάζονται χρόνια υπομονής από τους εμπλεκόμενους. Και ιδιαίτερα αν το δικαστήριο αφορά επιχειρηματική δραστηριότητα από κάποια στιγμή και μετά χάνεται το νόημα της απόφασης.

ΓΙΑ ΝΑ «ξυπνήσει» ο κρατικός μηχανισμός και να αντιμετωπίσει μια μικρή πετρελαιοκηλίδα, πρέπει πρώτα να μαυρίσει ο Σαρωνικός. Η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων μπλοκάρεται τόσο από την πολιτική ηγεσία όσο και από τους συνδικαλιστές, με πιθανότερο αποτέλεσμα τη διενέργεια μιας «αξιολόγησης – εξπρές» από την οποία όλοι θα βγουν… λάδι. Η κυβέρνηση για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης χρονοτριβεί τις διαπραγματεύσεις των αξιολογήσεων από την τρόικα και στο τέλος, την ώρα που πανηγυρίζει την ολοκλήρωσή τους, ψηφίζει κάθε φορά και ένα νέο ακόμα πιο βαρύ πακέτο μέτρων.

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ παραλογισμός πλέον έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Οι μικροκομματικές σκοπιμότητες μπλοκάρουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πάει τη χώρα μπροστά. Οι ιδεοληψίες και η προστασία συντεχνιών αποτελούν τροχοπέδη σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ή επένδυση. Είναι αλήθεια πως όλα τα παραπάνω δεν δημιουργήθηκαν στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά είναι επίσης αλήθεια πως ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι «προοδευτικοί» επί χρόνια ξήλωναν πεζοδρόμια και μπλόκαραν με οποιοδήποτε τρόπο μπορούσαν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά τον πασοκισμό και την αριστεροσύνη, που από τη μια εξασφάλιζαν εκλογική πελατεία και από την άλλη έχτισαν έναν ανυπέρβλητο γραφειοκρατικό μηχανισμό μέσα στον οποίο υπάρχει χώρος για να βγάλουν χρήματα αρκετοί επιτήδειοι.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ το πρόβλημα δεν είναι π.χ. αν υπάρχει δάσος ή όχι στο Ελληνικό. Είναι ακόμα πιο σοβαρό. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να περάσουν χρόνια για να υπάρξει απόφαση. Δεν γίνεται να συζητούν διαρκώς αν είναι μέρα ή νύχτα και να μην μπορούν να αποφασίσουν. Τα αυτονόητα χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις. Μήπως και κάποια στιγμή ξημερώσει και κάτι καλύτερο για τον τόπο. Και τότε από τον χρόνο θα βγαίνει χρήμα…

* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου