Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Αυτός είναι ο Μιχαήλ Σεργκέγεβιτς Γκορμπατσόφ, τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης και παρατηρητής της Ιστορίας από πρώτο τραπέζι πίστα. «Δεν έφταιγα εγώ που διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, ήταν μια πρωτοβουλία των ηγετών Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας τον Δεκέμβριο του 1991», δήλωσε χθες κατά την παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου «Παραμένω αισιόδοξος». Και πώς να μην είναι, αφού η διαχρονική ιδεολογία του (όπου φυσάει ο άνεμος) του επέτρεψε να ζήσει μια άνετη ζωή ως τα βαθιά γεράματα.

Εκεί, λοιπόν, που μιλούσε όμορφα κι ωραία στους δημοσιογράφους στη Μόσχα τον τσίμπησε μια μύγα από το Ταλίν. «Στα νιάτα μου ήμουν κι εγώ σταλινικός. Η απομάκρυνσή μου από αυτή την ιδεολογία ήταν μια διαδικασία», είπε αορίστως ο Γκόρμπι. Σαν να μην ξέρουν και οι πέτρες ότι όλοι οι Σοβιετικοί πολίτες έγιναν υποχρεωτικά αντισταλινικοί εν μια νυκτί, μετά την αποκαθήλωση του «πατερούλη» από το περίφημο 20ό Συνέδριο.

Το ωραίο είναι ότι ο Γκορμπατσόφ τόνισε πως η σημερινή Ρωσία «πρέπει να απαλλαγεί από τον σταλινισμό (!)», χωρίς να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοεί. Για να μην παρεξηγηθεί μάλιστα με τον Πούτιν, έσπευσε να πλέξει το εγκώμιο του σημερινού ηγέτη της Ρωσίας, αναγνωρίζοντας ότι κάποια αυταρχικά του μέτρα ήταν απαραίτητα «για να σταθεροποιηθεί η χαώδης κατάσταση στη χώρα».

Δεν παρέλειψε μάλιστα να σημειώσει πως επί των ημερών του Πούτιν «ισχυροποιήθηκε η θέση της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή». Αν -κούφια η ώρα- κάποιος επίγονος του Στάλιν επέστρεφε στην εξουσία είναι σίγουρο ότι ο Γκορμπατσόφ θα ανακάλυπτε τα καλά της «οικοδόμησης του σοσιαλισμού τη δεκαετία του ’30», ξεχνώντας διώξεις, εκτελέσεις και βασανιστήρια. Θεέ μου, τι κατάντια…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου