Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Από χτες στελέχη του εξέφραζαν, στα ΜΜΕ, την αγωνία τους: Θα αποφασίσει ο μεγάλος τιμονιέρης να εκτεθεί ως υποψήφιος ηγέτης της κεντροαριστεράς ή ό,τι τέλος πάντων προαιρείται ο καθένας ως τίτλο ή όχι; Μου έλεγαν μάλιστα ότι έχει εμφανιστεί και ομάδα πίεσης στο διαδίκτυο υπέρ Γιώργου και κάποιοι σπεύδουν στα γραφεία του (απο)-κόμματος για να ενισχύσουν την απόφασή του. Πόσο διασκεδαστικά πράγματα θα ήταν όλα αυτά, αν δεν ελλόχευε ο κίνδυνος της άμεσης και κραταιάς γελοιοποίησής του…

Υπάρχουν και οι φωστήρες του περιβάλλοντός του που του λένε «μα, δεν είδες την υποδοχή στο Ζάππειο; Εἰναι καθήκον σου να κατέβεις». Αλλά εγώ ήμουν στο Ζάππειο και δεν είδα καμία ιδιαίτερη υποδοχή, πλην πέντε ή έξι χειροκροτητές.

Δικαιολογείται όμως ότι δεν υπήρξε -η υποτιθέμενη- υποδοχή. Ο Γιώργος έχει γίνει… αγνώριστος. Και δεν είναι ούτε η με ψιλή μηχανή παρμένη λευκανθείσα κεφαλή του ή η αφαίρεση του μύστακος του. Ούτε καν η στυλιστική επιλογή του, κάτι λιγότερο από εκδρομική. Μπορεί όλα μαζί αυτά να τα βλέπεις και απλά να απορείς…
Ομως, είναι να κλαις ότι αρχηγός που πήρε σε εκλογική αναμέτρηση – Οκτώβρης 2009- 48% σήμερα ηγείται κόμματος 1,2% και με αυτό το ποσοστό θέλει να επιστρέψει.

Αλλά πού να επιστρέψει; Γιατί, για μένα, πέρα από όλα τα προηγούμενα και όλα τα άλλα –ΔΝΤ, Κάννες, και λοιπά, να μην τα ξαναλέω!– το ζητούμενο είναι το πού νομίζει ότι θα επιστρέψει ο Γιώργος.

Και όχι μόνον αυτός, αλλά και όλοι οι επίδοξοι μνηστήρες, οι οποίοι περνούν έξω από τη Βουλή κάθε μέρα, αλλά μέσα μόνον ως επισκέπτες ή έστω ως ακροατές συνεδριάσεων, κατόπιν βουλευτικής προσκλἠσεως μπορούν να εισέλθουν. Θα έπρεπε οι ίδιοι να έχουν επίγνωση τι σημαίνει αρχηγός κόμματος αντιπολίτευσης, σε αντἰξοες συνθήκες ένεκα ΣΥΡΙΖΑ. Οχι να εμφανίζονται μέλλοντες ηγέτες εν αναμονή ή ως διεκδικητές… «εκδίκησης».
Η επιτροπή Αλιβιζάτου -να υπενθυμίσω ότι απαρτίζεται, κυρίως, από μέλη της αείμνηστης κίνησης των 58, για την κεντροαριστερά- έπρεπε να είχε συστήσει τον αποκλεισμό υποψηφίων, χωρίς το καίριο προσόν του εκλεγμένου βουλευτή.

Ποια αντιπολίτευση θα αναλάβει νέο κόμμα όταν ο ηγέτης του δεν θα μπορεί να το εκπροσωπεί στη Βουλή ως τον Σεπτἐμβρη 2019, που συμπληρώνεται η τετραετία για νέα προσφυγή στις κάλπες;

Με sms, fax, κινητό τηλέφωνο, «σου λέω για να πεις», αντιπολίτευση δεν γίνεται. Πλάκα μπορεί…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου