Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΗΘΕΛΑΝ να μείνουν στην ιστορία ως αναμορφωτές, κυρίως προς άγραν ψήφων. Πρόσθεταν ή αφαιρούσαν μαθήματα, άλλαζαν δέσμες, πεδία, τρόπο βαθμολόγησης. Τίποτα παραπάνω από επικοινωνιακά μερεμέτια. Κάποιοι ψέλλιζαν τη δημιουργία ενός νέου συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια, αλλά ποτέ δεν προχώρησε κάτι. Πιθανότατα γιατί είναι δύσκολο να υπάρξει κάτι καλύτερο.

ΙΣΩΣ γιατί οι πανελλαδικές εξετάσεις μπορεί από τη μια να αποτελούν μια σκληρή δοκιμασία, αλλά από την άλλη είναι από τις ελάχιστες διαδικασίες αξιολόγησης με απόλυτη αξιοκρατία σε μια χώρα που κυριαρχεί η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι. Σε οποιαδήποτε δομική αλλαγή του συστήματος θα πρέπει να διατηρηθεί το αδιάβλητο τόσο στον τρόπο εξέτασης όσο και στη βαθμολόγηση. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με ταυτόχρονη εξέταση σε κοινά θέματα, ουσιαστικά από το τωρινό μοντέλο.

ΤΟ ΚΑΚΟ που έφεραν οι Πανελλαδικές ήταν η υπερφροντιστηριοποίηση. Εξαντλητικό διάβασμα για τους μαθητές και υπέρογκα έξοδα για τους γονείς σε ένα υποτιθέμενο δωρεάν σύστημα Παιδείας.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα, όμως, είναι πως τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι περισσότεροι υπουργοί Παιδείας δεν ασχολούνται με το σύστημα εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο έως το λύκειο. Ολοι μιλούν διαρκώς για τις Πανελλαδικές, προφανώς γιατί αυτό πουλάει. Στις περισσότερες χώρες το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει σε βάθος δωδεκαετίας για ευνόητους λόγους.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κώστας Γαβρόγλου όχι μόνο δεν ξέφυγαν από την πεπατημένη του παρελθόντος, αλλά μπαχαλοποιούν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Βάφτισαν μεταρρύθμιση κάποια νέα μερεμέτια σε δημοτικό και γυμνάσιο και με τις ιδεοληψίες τους έχουν αναγάγει σε μείζον θέμα τα Θρησκευτικά λες και έλυσαν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα. Παράλληλα, αφού δεν κατάφεραν να σκίσουν τα μνημόνια, τώρα υπόσχονται να καταργήσουν τις Πανελλαδικές. Ετοιμάζονται να φέρουν έναν νέο τρόπο εισαγωγής που όμως στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν θα τις καταργεί αλλά θα αυξάνει και τη φροντιστηριακή μελέτη λόγω ενός νέου «εξειδικευμένου» προγράμματος σπουδών στο λύκειο.

ΑΣ αφήσουν επιτέλους την Παιδεία έξω από τα μικροκομματικά παιχνίδια. Οι κυβερνήσεις ανεβαίνουν και πέφτουν. Ισως οι μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία θα έπρεπε να ψηφίζονται με αυξημένη πλειοψηφία από το κοινοβούλιο, ώστε να αποσυνδεθούν από την πολιτική αντιπαράθεση. Το σύστημα σε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ο τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια πρέπει να αποφασίζονται διακομματικά και με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Γιατί έως τώρα προσπαθώντας να ψαρέψουν τους γονείς – ψηφοφόρους ταλαιπωρούν τα παιδιά…

* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου