Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Στην παρούσα φάση οι Τούρκοι δείχνουν να βασίζονται περισσότερο στους Ρώσους παρά στους Αμερικανούς, επειδή οι τελευταίοι έχουν οριστικοποιήσει την επιλογή τους για ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, αρχικά στα εδάφη του βορείου Ιράκ, και στη συνέχεια, αναλόγως των εξελίξεων, στη βόρεια Συρία και στη νοτιοανατολική Τουρκία. (Να σημειωθεί πως ούτε η Μόσχα διάκειται εχθρικά απέναντι στους Κούρδους. Απλώς «κατανοεί» την αγωνία της Αγκυρας, στο βαθμό που τη χρησιμοποιεί συγκυριακά στο περιφερειακό μπρα ντε φερ με τους Αμερικανούς).
Την ώρα, λοιπόν, που ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου αμφισβητούσε όλες τις βραχονησίδες του Αιγαίου προειδοποιούσε παράλληλα ότι το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Ιρακινού Κουρδιστάν στις 25 Σεπτεμβρίου «μπορεί να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο με τη Βαγδάτη».
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Οι ιρακινοί Κούρδοι ωστόσο δείχνουν αποφασισμένοι να το πάνε μέχρι τέλους. Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Ερμπίλ, Σαφίν Νταζαγί, δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο Σπούτνικ πως ο στρατός των Πεσμεργκά δεν πρόκειται να διαλυθεί μετά την ήττα του Ισλαμικού Κράτους. Αντιθέτως, «όταν το Κουρδιστάν γίνει ανεξάρτητο κράτος θα ενισχυθεί, θα εκσυγχρονιστεί και θα αγοράσει οπλικά συστήματα από το εξωτερικό, για να αντιμετωπίσει κάθε τρομοκρατική και άλλη απειλή»! Οι κάλπες στις 25 Σεπτεμβρίου θα στηθούν και στην αμφισβητούμενη, πλούσια σε πετρέλαια περιοχή του Κιρκούκ, ενώ οι ιρακινοί Κούρδοι τόνισαν με αυτοπεποίθηση ότι παρά τις διαφορές τους με τη Βαγδάτη θα συνεχίσουν την κοινή δράση για την ανακατάληψη όλων των εδαφών που ελέγχει ο ΙSIS.
Χωρίς αμφιβολίες πια για τη στάση των ΗΠΑ, οι Τούρκοι απαγόρευσαν την Τρίτη στην Αμερικανίδα πρόξενο στα Αδανα Λίντα Στιούαρτ Σπεκτ να συναντηθεί με δημάρχους και οργανώσεις πολιτών της Νοτιοανατολικής Τουρκίας στο Ντιγιάρμπακιρ – δηλαδή στο τουρκικό Κουρδιστάν. Τι γύρευε η αλεπού στο παζάρι;
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου